รอยราคีสีชมพู NC30+ ( จบ )

ฉันเกิดมาในมุมมืด ไร้ซึ่งแสงสว่าง..

เดินอยู่บนเส้นทางไร้ซึ่งความโชคดี

เฝ้าริษยาใครๆเขา..คอยแต่ไขว่คว้าสิ่งที่เราไม่มี

โปรดเถิดฟ้ามองลงมาที่ฉันคนนี้...

สาดแสงแดดขับไล่เมฆหมอกร้าย.. รอบกายที่มี

ให้ใจดวงนี้พ้นจากทุกข์ทรมาน

ดารินแกะกระดุมให้ไมค์มือไม้สั่น โดยหารู้ไม่ว่ากระจกเงาบานใหญ่หน้าตู้เสื้อผ้าสะท้อนภาพ โฉมงามยืนเปลือยเรือนร่างสะคราญประจันหน้าบุรุษร่างสูงโปร่งอีกมุมนั้นมันน่าดูแค่ไหน

ชายหนุ่มอมยิ้มอย่างอารมณ์ดีกับปฏิกิริยาทางกายของเธอ มันแสดงความตื่นตัว ปลายถันสีชมพูชูชันหดตัวบนอกอิ่มตั้งเต้าอวบใหญ่กระเพื่อมสั่นไหว เชิญชวนเขาอย่างไร้เดียงสา 

กว่าจะถอดเสื้อไมค์ได้หมดหญิงสาวก็เข่าอ่อนแทบทรุดร่างลงไปกองตรงหน้าเขาเสียให้ได้ เลือดลมสาวฉีดพล่านรุนแรงขับให้ผิวแดงเถือกไปทั้งกาย เธอกำลังยืนเปลือย ชิดอกแกร่งเต็มไปด้วยมัดกล้ามมีไรขนสีทองไล่ลงมาตามซิกแพ๊คถึงหน้าท้องแบนราบเว้าเป็นร่องตัววี ชายหนุ่มกำลังทรมานเธอให้ขาดใจตาย เพียงแค่การยืนเฉยๆ

“ถอดให้หมดทุกชิ้น...ดาว"

ถ้าหากดารินเป็นโรคหัวใจ... เธอคงจะตายแน่แล้ววันนี้ เขาจะฆ่าหญิงสาวให้ตายอย่างทรมานด้วยไฟเสน่หา... ชีพจรทั้งแปด ของดาริน เต้นรัวแข่งกันผิดจังหวะ ภายในหน้าท้องแบนราบร้อนวูบวาบ เกษรบัวตูมเต้นเร่ารุนแรงจนน่ากลัวว่ามันสามารถสั่นสะเทือนไปถึงชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ

Stylo Romantique

Stylo Romantique

Stylo Romantique

Stylo Romantique