แม้เธอจะเป็นเมียแต่งครองทะเบียนสมรส ทว่าไม่เคยได้ครองหัวใจของเขาเลย คนที่ได้ชื่อว่าสามียังรักเมียเก่าอยู่ทั้งใจ หากมีโอกาสกลับไปได้ เขาคงทิ้งเธอแบบไม่แยแส…
ทั้งที่อยู่ข้าง ๆ เขา แต่กลับรู้สึกเหมือนเป็นตัวแทนของใครอีกคนเสมอมา…
เมียเก่าก็ยังลืมไม่ได้ ส่วนเมียใหม่เขาก็ต้องจำใจปั๊มลูกกับเธอ...
ศรันย์ × เอื้องมาลี
“แต่ก็ดีเหมือนกันนะคะ นาน ๆ ที่คุณได้พักผ่อนบ้าง กระบี่ทะเลสวยด้วย เอื้องดูจากรีวิวมาแล้วค่ะ”
“อืม ฉันมาแถวนี้บ่อย เลยไม่ค่อยตื่นเต้นเท่าไหร่”
“มาทำงานเหรอคะ” เพราะทุกวินาทีของเขา เธอเห็นแต่เขาทำงานงก ๆ ขนาดรวยล้นฟ้าก็ยังขยันเอาเป็นเอาตายกับงาน ทุกวินาทีเขาคงถวายหัวให้แค่กับงานคงไม่มีเวลาเที่ยวเตร่ไกล ๆ ถึงที่นี่
แต่เหมือนเขาจะอึกอักเล็กน้อยในการตอบ “มาเที่ยวพักผ่อนปกตินี่แหละ”
“คนเดียวหรือเปล่าคะ”
“กับแก้ววิมล”
เขาก็เงียบ เธอก็เงียบ บทสนทนาหยุดชะงักเพียงเท่านั้น
การมาที่นี่อีกครั้งเหมือนจะสะกิดแผลเก่าที่ยังไม่หายดีของเขา…
ศรันย์นั่งนิ่งเงียบมาตลอดการเดินทาง จนกระทั่งถึงเวลาเช็คอินเข้าพักโรงแรมห้าดาว
“คุณไม่สบายใจหรือคะ”
“เปล่าหรอก”
ถึงจะปฏิเสธเช่นนั้นแต่อาการของเขาเด่นชัดจนเธอดูออก
ถ้าสบายใจสิจะแปลก เขาเคยมาเที่ยวที่นี่กับเมียเก่า
Guest
