หากรักนี้ไร้ค่าก็หย่ากันไป

สำหรับ 'รั่วซี' แล้ว การยอมตกลงปลงใจเข้าประตูวิวาห์กับเจ้าตระกูลหยางอย่าง 'หยางหลี่เซวียน' เป็นความคิดที่โง่เขลาที่สุดในชีวิต

ตั้งแต่เกิดมา นางไม่เคยเห็นบุรุษใดใจร้าย ใจดำ เห็นแก่ตัว และเหยียบย่ำศักดิ์ศรีฮูหยินเอกได้มากเท่าเขามาก่อน

เรื่องอนุอุ่นเตียงน้อยใหญ่ นางไม่เคยว่า เรื่องปากคอเราะร้ายก็ยังพอทน แต่เรื่องความลำเอียงคิดใช้นางไปเข้าหาชายมากอำนาจคนอื่นแทนแสงจันทร์ขาวอย่างง่ายดายนั้น นางรับไม่ได้!

หากความรักเคารพที่นางมอบให้เขาไร้ค่านักก็พอเถิด

บุรุษไม่ไร้เท่าใบพุทรา สามีสวะพรรค์นี้ นางไม่เอาแล้ว!

หยางหลี่เซวียน: ลูกไก่ในกำมือเช่นเจ้าจะหนีไปไหนได้ (ยิ้มเย้ยหยัน)

รั่วซี: เดี๋ยวก็รู้ว่าสตรีเช่นข้าสามารถทำสิ่งใดได้บ้าง

บุรุษลึกลับ: ...? (นั่งนิ่งให้กอดขาทองคำ)