Only mine : นานแค่ไหนก็ใช่
เมื่อถูกรุ่นน้องสาป
นกเขาเลยไม่ขัน
เขาเลยต้องให้เธอแก้คำสาป
แต่เพราะความรู้สึกที่ไม่ชัดเจน
ทำให้ความรักไม่ลงล็อก
*****
“เธอเอาตัวมาป้อนให้พี่เองไม่ใช่เหรอ” เขาพูดเสียงเย็น แล้วเดินกลับเข้าห้องน้ำโดยไม่สนใจเธออีก แต่มะนาวกลับตะโกนไล่หลังเขาไป
“ถ้าพี่ซันไม่รักมะนาว… ไม่รับผิดชอบมะนาว… ขอให้พี่รักใครไม่ได้! ขอให้ไอ้นั่นของพี่… ไม่แข็งอีกเลย!”
ซันชะงัก กรามเขาขบแน่นจนเป็นสัน ก่อนจะหันกลับมามองเธอด้วยดวงตาที่เริ่มเปลี่ยนเป็นวาวโรจน์
“นี่เธอแช่งพี่เหรอ”
“มะนาวไม่ได้แช่ง… แต่มะนาวพูดจริง” เธอเอ่ยด้วยน้ำตา
“เธอวางยาพี่ พอพี่สนองให้… ตอนนี้กลับมาแช่งพี่อีกเหรอ ตลกดีนะว่าไหม” ซันหัวเราะเยาะ ก่อนจะยืนนิ่งมองเธออย่างสมเพช
“พี่ซัน… รักมะนาวไม่ได้จริง ๆ เหรอคะ…”
“ควรหันไปถามตัวเองได้แล้ว ว่าทำไมพี่ถึงไม่ชอบเธอ” สิ้นคำ ซันก็เดินเข้าห้องน้ำ ปิดประตูใส่หน้าเธออีกครั้ง
*****
“มะนาว...มาที่นี่ได้ยังไง...” ซันถามเสียงเบาหวิว
หญิงสาวมองเขาด้วยดวงตาแดงก่ำ มือที่ถือเค้กสั่นเล็กน้อย
“พี่ซันเห็นมะนาวมีค่าแค่ตรงนั้นจริง ๆ เหรอคะ” เสียงของเธอสั่น แต่คมชัดทุกคำ เขาอ้าปากจะอธิบาย แต่ไม่ทันได้พูด มะนาวก็พูดต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“มะนาวเคยได้ยินเรื่องนี้จากปากพี่มาแล้วครั้งหนึ่ง... มะนาวพยายามลืม พยายามเข้าใจ แต่พอมาได้ยินอีกครั้ง...มันเจ็บมากเลยนะคะ...” เธอก้มหน้าลง พยายามกลั้นไม่ให้เสียงสะอื้นออกมา
“มะนาวไม่ใช่เครื่องมือสำหรับพี่นะคะ... ไม่ใช่แค่คนที่ทำให้ตรงนั้นของพี่กลับมาใช้งานได้อีก... มะนาวเป็นคน คนที่รักพี่จริง ๆ” เธอกัดปากแน่น ก่อนจะเบือนหน้าออก
“มะนาวจะไม่เอาความรักของมะนาว...มาลบความผิดของพี่ซ้ำ ๆ อีกแล้ว ฮือ... ฮือ...”
*****
คู่สุดท้ายแล้วค่ะ
ฝากเอ็นดูพี่ซันด้วยนะคะ
กว่าจะได้รักกัน
ใช้เวลาหลายปีจริงๆ
มาเอาใจช่วยน้องมะนาวกับพี่ซันด้วยนะเออ
Guest
