เพราะเธอทิ้งเขากับลูกไป 5 ปี อยู่ๆ อยากจะกลับมามีสิทธิ์ใกล้ชิดลูกอีกครั้งจึงไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะเขาแต่งงานใหม่ไปแล้ว
เหลือเพียงทางเลือกเดียวที่พอเป็นไปได้ และเป็นเงื่อนไขเดียวที่เขาหยิบยื่นให้ ‘เป็นเมียน้อยผม’
“ให้โอกาสฉันได้กอดลูกสักครั้งได้ไหมคะ”
“ไม่ได้”
เขาเลือดเย็นกว่าที่เธอคิดเอาไว้มากจริงๆ
“ในเมื่อคุณทิ้งเขาไปแล้ว ก็อย่ากลับมาหาเขาอีก”
“แต่ฉัน...”
คำอธิบายมากมายถูกกลืนกลับลงลำคอ หยดน้ำตาที่พรั่งพรูออกมาเป็นสายตั้งแต่ถูกเขากีดกันไม่ให้พบลูกเริ่มไหลย้อนกลับเข้าไปท่วมในอก
ภพเพลิงที่รอฟังคำอธิบายถึงกับรู้สึกผิดหวังเมื่อสุดท้ายแล้วเธอก็ไม่แม้แต่จะพูดอะไรสักคำ
“ฉันก็แค่อยากมองเห็นเขาเติบโต อยากมั่นใจว่าเขาจะมีความสุข อยากมีโอกาสได้ทำเพื่อเขาในฐานะของ...”
"เขาเคยชินกับการไม่มีแม่มา 5 ปีแล้ว" ภพเพลิงตัดบทเสียงเรียบอย่างเคย “อย่าทำให้เด็กสับสน คิดเสียว่าผมขอก็แล้วกัน”
“แต่เขาก็เป็นลูกของฉันเหมือนกันนะคะ”
“ถ้าอย่างนั้นคุณทิ้งเขาไปทำไม”
แก้วเจ้าจอมกำหมัดแน่นจนกำปั้นเล็กๆ ของเธอสั่น ก้มหน้าหลบเลี่ยงสายตาของเขาเพราะไม่มีคำพูดจะแก้ตัว
"คุณ...ทิ้งผมไปทำไม"
Guest
