สายใยรักเมียจำยอม

ในที่สุดเธอกับเขาก็เป็นสามีภรรยากันแล้วจริง ๆ พุดธิดาใจเต้นโครมครามขึ้นมาอีกครั้ง

ตอนแรกเขาแทบจะไม่ออมแรงให้เธอเลยแม้แต่น้อย กระทั่งเธอร้องด้วยความเจ็บออกมาครั้งแรก เขาจึงเพิ่งรู้ตัวว่ากำลังมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงที่ไม่เคยผ่านมือชายใดมาเลย...

ปณิณดูเหมือนจะช่ำชองมาก เขากระตุ้นเร้าจนเธอหวานฉ่ำพรักพร้อม แล้วเขาจึงค่อย ๆ คืบคลานเข้าไปในตัวเธอช้า ๆ กระนั้นมันก็ยังรู้สึกเหมือนร่างกายกำลังจะแยกแตกออกจากกัน เธอเจ็บจนเผลอจิกเล็บกับแผ่นหลังของเขาและขบริมฝีปากจนห้อเลือด เธอเจ็บ เธออยากผลักเขาออกไป กระทั่งส่วนหนึ่งของเขาผสานเป็นหนึ่งเดียวกับเธออย่างสมบูรณ์ เธอหอบหายใจเข้าไปลึก ๆ และภาวนาให้มันจบลงแค่นั้น

แต่มันยังไม่จบ...

“ลองเข้ามาสิ ฉันเอานี่ฟาดหัวคุณแน่”

“คุณไม่กล้าหรอก”

“จะลองดูไหมล่ะ คิดจะใช้กำลังกับฉันงั้นหรือ ฉันยอมตายซะดีกว่า”

“แต่ผมเป็นผัวคุณ อยากจะมีอะไรกับคุณเมื่อไหร่ก็ได้ ทีกับผู้ชายคนอื่นคุณยังไปนอนกับมันได้”

“ฉันไม่ได้ทำ!”

ไม่มีอะไรจะทำให้โกรธมากไปกว่าถูกกล่าวหาโดยไม่เปิดโอกาสให้โต้แย้งอีกแล้ว พุดธิดาสติขาดผึง ปาโคมไฟราคาแพงใส่เขา เฉียดศีรษะปณิณไปนิดเดียว

“นี่คุณกะจะฆ่าผมเลยหรือไง!!!”