ปรานคีรี (ปราน x มีน)

ตัวละครและสถานที่ในเรื่องไม่มีอยู่จริงและนิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นมาจากจินตนาการของนักเขียนเพื่อความบันเทิงเพียงเท่านั้น มิได้มีเจตนาดูหมิ่นหรือก้าวล่วงถึงหน่วยงานใดทั้งสิ้น หากผิดพลาดประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ 

ปรานคีรี ฉัตรโยธิน 

“ก็ไม่รู้ว่าต้องอธิบายอะไรอีกเพราะตอนแรกก็ไม่คิดว่าเราจะจริงจังกัน“  

มนต์ตะวัน ศิริสาร 

“ที่ผ่านมาเขาได้รับความรักมาตลอดแล้ว หลังจากนี้สิ่งที่เธอจะให้ก็คงมีแต่ความหวังดี” 

มนต์ตะวันยืนมองปรานคีรีที่กำลังถือโทรศัพท์ถ่ายรูปให้ศศิกานต์พร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง คุณหมอคนสวยก็ยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นมาโพสต์ท่าถ่ายรูปพร้อมรอยยิ้มหวาน

ทั้งสองคนช่วยกันจัดเค้กจัดแก้วกาแฟถ่ายรูปอย่างมีความสุข ในขณะที่เธอได้แต่มองภาพนั้นด้วยแววตาชอกช้ำ

หญิงสาวนึกถึงตอนที่เธอเคยขอให้เขาพามาเที่ยวคาเฟ่ แต่ปรานคีรีก็เอาแต่บอกว่างานยุ่ง แล้วตอนนี้เขาว่างนักเหรอ ถึงได้พาผู้หญิงคนอื่นมากินกาแฟแล้วยังช่วยถ่ายรูปให้เจ้าหล่อนหน้าระรื่นแบบนี้อีก

“เฮ้ยๆ ใจเย็น” จันทร์เจ้าคว้าแขนเพื่อนไว้ไม่ทันจึงต้องรีบวิ่งตามไปห้ามแต่มนต์ตะวันก็ไวปานวอก จันทร์เจ้าถึงตัวเพื่อนก็ตอนที่เพื่อนไปถึงตัวศศิกานต์แล้ว

“โอ้ย” คุณหมอคนงามหน้าเบ้เมื่อโดนกระชากแขนอย่างแรงและแก้วสตรอเบอร์รีปั่นก็ร่วงหลุดมือหกกระจายเต็มพื้น

“อะไรของเธอวะมีน” ปรานคีรีถลาเข้าไปดึงมือมนต์ตะวันออกจากแขนของศศิกานต์ ดวงตาคมเข้มดุดันมองอย่างข่มขวัญแต่คนตัวเล็กกลับไม่นึกกลัวเลยสักนิด

“มีความสุขมากเลยใช่มั้ย มาเที่ยวกับผัวคนอื่นนี่มันมีความสุขมากเลยใช่มั้ยคุณหมอ”

“พูดบ้าอะไรวะมีน”

“หุบปาก!” มนต์ตะวันตะคอกใส่หน้าเขาเสียงดังก่อนจะหันไปพูดกับศศิกานต์ต่อ “หมอก็รู้ว่ามีนกับพี่ปรานเป็นอะไรกันแต่ทำไมถึงยังมายุ่งวุ่นวายกับคนของมีนอยู่ได้!”

“ฉันไม่ใช่คนของเธอ!” ปรานคีรีทนไม่ไหวจนต้องตวาดกลับไป ทำเอามนต์ตะวันกับจันทร์เจ้าตะลึงงันไปเลยทีเดียว

“เธอไม่ใช่เมียฉัน และฉันก็ไม่ใช่ผัวเธอ เพราะงั้นก็เลิกทำตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของฉันสักที!”

เขาเปลี่ยนสรรพนามห่างเหินจนเธออดน้อยใจไม่ได้

“ไม่ได้เป็นอะไรกันแต่นอนด้วยกันแล้วเนี่ยนะ เหอะ!” มนต์ตะวันพูดเสียงแผ่วพอให้ได้ยินกันสองคน ปรานคีรีจึงกดเสียงต่ำตอบกลับมา

“ถ้างั้นฉันคงมีเมียเป็นสิบแล้ว”

มนต์ตะวันถึงกับนิ่งงัน น้ำตาเอ่อท้นจนจะไหลอยู่รอมร่อ

“ที่พูดแบบนี้เพราะพี่เลือกเขาใช่มั้ย” เธอถามพร้อมกับเลื่อนสายตาไปมองคุณหมอคนสวยที่กำลังยืนหน้าเสียอยู่ข้างๆ เขา

“พี่เลือกเขาใช่มั้ย!! ตอบมาสิ ตอบมา!” มนต์ตะวันสติหลุดแบบที่จันทร์เจ้าก็ไม่เคยเห็นมาก่อน เธอจึงรีบดึงเพื่อนให้ออกห่างสองหนุ่มสาว

“ฉันเคยบอกเธอไปแล้วว่าเธอไม่ใช่คนในแบบที่ฉันชอบ ทั้งหน้าที่การงาน การใช้ชีวิต เราไม่มีอะไรคล้ายกันเลยสักอย่าง เราเหมือนคุยกันคนละภาษาเลยเว้ยมีน มันไปกันไม่ได้”

ท่าทางอ่อนใจของปรานคีรีทำเอามนต์ตะวันสะท้านอยู่ในอก เพราะเธอไม่ใช่หมอ ไม่ได้อยู่ในสังคมข้าราชการเหมือนเขา ปรานคีรีก็เลยบอกว่าเราคุยกันไม่รู้เรื่องสินะ

“พี่พูดมาเลยว่าเราจะเลิกกัน พูดมาเลยว่าพี่เลือกหมอ” เธอสบตาเขาอย่างร้าวรานแต่ปรานคีรีกลับถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายไม่ได้รู้สึกรู้สากับความเจ็บปวดของเธอเลยสักนิด

“เราไม่ได้เป็นอะไรกันนะมีน”

แค่ประโยคนี้ประโยคเดียวก็ตอบทุกคำถามที่ผ่านมาของเธอได้แล้ว

เขาไม่เคยให้สถานะใดๆ กับเธอและตอนนี้ปรานคีรีก็เลือกผู้หญิงคนนั้น นี่คือสิ่งที่เธอต้องยอมรับมันให้ได้ ถึงแม้ว่าจะเจ็บเจียนตายแล้วก็ตาม

*************************************************** 

วันนี้กระถินพาลูกเขยคนที่ 3 มาฝากค่าาา คราวนี้แม่ๆ มาเจอรักสามเศร้าของแทร่! แล้วค่ะ ปรานอาจจะมองว่าคนที่เข้ากับเขาได้ น่าจะเป็นคนในแวดวงเดียวกัน การงานคล้ายกัน สังคมเดียวกัน แต่คนไม่เคยเจอความรักมักจะคิดอะไรตื้นเขินแบบนี้แหละค่ะ พอรู้จักความรักจริงๆ ถึงจะเข้าใจว่ามันไม่มีหลักเกณฑ์อะไรเลย  

เซ็ต 4 เหล่ารัก 

นับอนันต์ https://shorturl.asia/lLSUm 

พันประการ https://shorturl.asia/25J8D 

ปราณคีรี E-book เร็วๆ นี้ 

พีรดนย์ 

ขอเรียนเชิญแม่ๆ มารอสาปบรรดาลูกเขยคนเปรตได้เลยค่าาา 

WARNING!! 

ตัวละครมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม มีการบรรยายถึงฉากเซ็กซ์ 18+ และการใช้ความรุนแรง 

กดเพิ่มเข้าชั้นไว้ด้วยนะคะ และที่สำคัญกระถินขอกราบบบบช่วยกดหัวใจให้กระถินด้วยน้าาา ถือว่าส่งกำลังใจให้กระถินมาอัปนิยายตรงเวลาทุกวันงับ // กะพริบตาปริบๆ