จบ ใต้ฟ้าเหนือนที
104
ตอน
45.4K
เข้าชม
178
ถูกใจ
145
ความคิดเห็น
194
เพิ่มลงคลัง

“ถ้ายังสร้างปัญหาไม่เลิก คราวนี้ฉันจะตัดหางปล่อยวัดจริงๆ แล้วนะ” ร่างสูงใหญ่พูดข่มขวัญเสียจนน่ากลัว 

…แต่ให้ตายเถอะ เธอไม่กลัวเลยสักนิด… 

“ฉันสร้างปัญหาอะไร ปัญหาพวกนั้นมันวิ่งมาหาฉันเองทั้งนั้น” 

“แต่เธอก็ต้องรู้หลบเป็นปีกรู้หลีกเป็นหางซะบ้าง ไม่ใช่ดับเครื่องชนมันทุกครั้งไป” 

“แล้วยังไง ฉันจะทำอะไรมันก็ผิดไปทุกอย่างอยู่แล้วนี่ ทั้งผู้หญิงของคุณ ทั้งคนบ้านใหญ่ ไหนจะแม่คุณอีก…” 

“อย่าลามปามถึงครอบครัวฉัน อย่าเอานิสัยเด็กบ้านแตกมาทำที่นี่” ร่างสูงกัดฟันกรอด 

“บ้านแตกแล้วมันยังไง แล้วคุณมีสิทธิอะไรมาตัดสินการเลี้ยงดูของบ้านคนอื่น” เธอเองก็โมโหจนหน้ามืดเหมือนกัน 

“บลู…อย่าทำให้ฉันรู้สึกว่าการเป็นลูกเมียน้อยมันทำให้เธอกลายเป็นเด็กก้าวร้าวเลยนะ” 

“ฉันก็ไม่ได้อยากเป็นเด็กมารยาทงามเพื่อใครอยู่แล้ว! ตัวคุณมันดีนักรึไง คิดว่าตัวเองวิเศษวิโสมาจากไหนถึงมาวิพากษ์วิจารณ์ครอบครัวคนอื่นแบบนี้” 

“หยุดเดี๋ยวนี้สโรชา ถ้าเธอยังไม่เลิกปากดี…” 

“ฉันไม่หยุด! พอโดนพูดไม่ดีใส่บ้างก็โกรธเป็นนี่ แล้วฉันมันไม่มีความรู้สึกรึไง!” เธอตะคอกจนเสียงสั่นไปหมด ไม่รู้ว่ามันสั่นเพราะการตะเบ็งเสียง หรือเป็นเพราะก้อนความน้อยใจที่อัดอยู่ในอกก็สุดรู้ 

“เออ! ในเมื่อเก่งมากนัก ก็ไปเลย! ไปให้พ้นหน้าฉันแล้วไม่ต้องคลานกลับมาอีก คราวนี้ต่อให้เธอซมซานมากราบตีนฉัน ฉันก็ไม่มีทางชายตาแลอีกแล้ว ไป!” 

“ได้…ฉันไปแน่ แล้วจำใส่กะลาหัวของคุณไว้ด้วย ต่อให้คุณมากราบตีนฉัน ฉันก็จะไม่เหลือบตามองแม้แต่นิดเดียวเหมือนกัน!” 

“เหอะ! ผู้หญิงอย่างเธอ…ไม่มีค่ามากพอให้เข่าของฉันแตะพื้นหรอกสโรชา” 

  

............................................................................................................................................ 

กลับมาแล้วค่าาาาา กลับไปแก้ไปเรื่อยเรื่องนี้อยู่นานมาก และแต่งจบเรียบร้อยแล้ววววว 

จะอัปให้อ่านจนจบเลยนะคะ หลังจากนั้นจะมาติดเหรียญทีหลังงับ 

ห่างหายไปนานมาก ขอกำลังใจให้กระถินหน่อยนะคะ ฝากจิ้มหัวใจคนละดวงและฝากหยิบเข้าชั้นด้วยน้าาาา 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว