เสด็จแม่ของข้าอาภัพยิ่งนัก

เสด็จแม่ของข้าอาภัพยิ่งนัก (2 เล่มจบ) 

(เข้มข้นบีบคั้นในช่วงต้นเรื่อง / จบแฮปปี้)

***อย่าเพิ่งฟันธงอะไร หากยังอ่านไม่ถึงบทที่ 17***

.................................

เสด็จแม่ของข้าอาภัพและน่าสงสารยิ่งนัก

นางเป็นองค์หญิงตัวประกันจากแคว้นพ่ายศึก

ที่ต้องมาใช้ชีวิตอยู่ในแคว้นศัตรูอย่างอัปยศ

มีสถานะต้อยต่ำไม่ต่างจากทาส ถูกหมิ่นเกียรติ

ถูกขันทีวิปริตล่วงเกิน ถูกนางกำนัลรุมรังแก

ถูกบังคับให้แต่งงานกับองค์ชายชั่วช้าเสเพล

ถูกชายารองและเหล่าอนุภรรยาตามระราน

เสด็จพ่อเกลียดเสด็จแม่ เสด็จพ่อเกลียดข้า

มีอยู่ครั้งหนึ่งข้าเคยถามเสด็จแม่ว่า...

เคยเสียใจกับการกระทำของเสด็จพ่อบ้างหรือไม่

เสด็จแม่ไม่ตอบ แต่ยิ้มน้อยๆ อย่างเยือกเย็น

แต่กลับเป็นตัวข้าเองที่เสียใจและทนไม่ได้

หากมีโอกาส ข้าจะยุยงให้เสด็จแม่หลบหนี

หากมีโอกาส ข้าจะยุยงให้เสด็จแม่มีสามีใหม่

ชีวิตของพวกเราจะได้หลุดพ้นจากขุมนรกแห่งนี้เสียที!

“ข้าเกลียดท่าน! หากกรีดเลือดแล้วควักหัวใจคืนท่านได้ ข้าคงทำไปแล้ว! พวกเราจะได้สิ้นสุดการเป็นบิดาและบุตรต่อกันเสียที ข้าไม่อยากเป็นบุตรของท่าน! ไม่อยากได้บัลลังก์อันเยียบเย็นของท่านด้วย!”