นานแค่ไหนก็ใช่

Only mine : นานแค่ไหนก็ใช่ 

เมื่อถูกรุ่นน้องสาป 

นกเขาเลยไม่ขัน 

เขาเลยต้องให้เธอแก้คำสาป 

แต่เพราะความรู้สึกที่ไม่ชัดเจน 

ทำให้ความรักไม่ลงล็อก 

***** 

“เธอเอาตัวมาป้อนให้พี่เองไม่ใช่เหรอ” เขาพูดเสียงเย็น แล้วเดินกลับเข้าห้องน้ำโดยไม่สนใจเธออีก แต่มะนาวกลับตะโกนไล่หลังเขาไป 

“ถ้าพี่ซันไม่รักมะนาว… ไม่รับผิดชอบมะนาว… ขอให้พี่รักใครไม่ได้! ขอให้ไอ้นั่นของพี่… ไม่แข็งอีกเลย!” 

ซันชะงัก กรามเขาขบแน่นจนเป็นสัน ก่อนจะหันกลับมามองเธอด้วยดวงตาที่เริ่มเปลี่ยนเป็นวาวโรจน์ 

“นี่เธอแช่งพี่เหรอ” 

“มะนาวไม่ได้แช่ง… แต่มะนาวพูดจริง” เธอเอ่ยด้วยน้ำตา 

“เธอวางยาพี่ พอพี่สนองให้… ตอนนี้กลับมาแช่งพี่อีกเหรอ ตลกดีนะว่าไหม” ซันหัวเราะเยาะ ก่อนจะยืนนิ่งมองเธออย่างสมเพช 

“พี่ซัน… รักมะนาวไม่ได้จริง ๆ เหรอคะ…” 

“ควรหันไปถามตัวเองได้แล้ว ว่าทำไมพี่ถึงไม่ชอบเธอ” สิ้นคำ ซันก็เดินเข้าห้องน้ำ ปิดประตูใส่หน้าเธออีกครั้ง 

***** 

“มะนาว...มาที่นี่ได้ยังไง...” ซันถามเสียงเบาหวิว 

หญิงสาวมองเขาด้วยดวงตาแดงก่ำ มือที่ถือเค้กสั่นเล็กน้อย 

“พี่ซันเห็นมะนาวมีค่าแค่ตรงนั้นจริง ๆ เหรอคะ” เสียงของเธอสั่น แต่คมชัดทุกคำ เขาอ้าปากจะอธิบาย แต่ไม่ทันได้พูด มะนาวก็พูดต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ 

“มะนาวเคยได้ยินเรื่องนี้จากปากพี่มาแล้วครั้งหนึ่ง... มะนาวพยายามลืม พยายามเข้าใจ แต่พอมาได้ยินอีกครั้ง...มันเจ็บมากเลยนะคะ...” เธอก้มหน้าลง พยายามกลั้นไม่ให้เสียงสะอื้นออกมา 

“มะนาวไม่ใช่เครื่องมือสำหรับพี่นะคะ... ไม่ใช่แค่คนที่ทำให้ตรงนั้นของพี่กลับมาใช้งานได้อีก... มะนาวเป็นคน คนที่รักพี่จริง ๆ” เธอกัดปากแน่น ก่อนจะเบือนหน้าออก 

“มะนาวจะไม่เอาความรักของมะนาว...มาลบความผิดของพี่ซ้ำ ๆ อีกแล้ว ฮือ... ฮือ...” 

***** 

คู่สุดท้ายแล้วค่ะ 

ฝากเอ็นดูพี่ซันด้วยนะคะ 

กว่าจะได้รักกัน 

ใช้เวลาหลายปีจริงๆ 

มาเอาใจช่วยน้องมะนาวกับพี่ซันด้วยนะเออ 

ติดตามไรท์น้า จะได้ไม่พลาดรายตอนค่ะ 

ปล. 

อัพให้อ่านฟรีประมาณ 80% นะคะ 

ขอบคุณที่ติดตามไรท์โนเนมคนนี้ค่ะ 

ขอบคุณจริงๆค่ะ