Adrian เอเดรีย
"ฉันจะแย่งเธอมาเป็นของฉันให้ได้ อีวา"
Eva อีวา
"ฉันไม่ใจอ่อนคบกับนายหรอกนะนายเอเดรีย"
“ไม่! ฉันจะทำอะไรก็เรื่องของฉันนายไม่เกี่ยว”ฉันตะคอกใส่หน้าเขาและพยายามดิ้นหนี
“แล้วอยากให้ฉันเกี่ยวมั้ยล่ะ”เขาถามอย่างมีเลศนัย
“จะทำอะไร”ฉันเริ่มกลัวเขามากขึ้นแล้วสิจากที่จะทำใจแข็งไม่กลัวทว่าก็ทำไม่ได้แล้ว
“ก็ทำอย่างนี้ไงล่ะ”ไม่พูดเปล่าเขาก้มหน้าลงประกบปากฉันอย่างไม่ทันตั้งตัว
“อื้อ...”ฉันดิ้นรนออกจากพันธนการทว่าก็ไม่พ้นทั้งมือขาถูกเขาล็อกไว้หมดได้แต่ดิ้นเท่านั้นพอเขาละริมฝีปากออกจากกันฉันรีบเอ่ยเสียงดังออกไปอย่างผิดหวัง
“นายมันบ้าไปแล้ว คนเลว!”ฉันชักมือขึ้นตบหน้าเขาหันไปทางอื่นหลังจากที่เขาปล่อยแขน
“ใช่! ฉันมันบ้า! เพราะใครล่ะ เพราะใครล่ะ!”เขากดไหล่ฉันแน่นจนรู้สึกเจ็บระบมไปหมด
นิยายเรื่องนี้ไรท์แต่งทิ้งไว้ได้นานมากแล้ว เคยลงธัญวลัยแล้วด้วยแต่ไม่ใช่ชื่อนี้
ใครที่เคยอ่านก็จะนึกออกเพราะมันนานมากแล้ว
Guest
