ราเมธ : เราเลิกกันเถอะ x พิจิกา : พิไม่เลิก
ราเมธดึงชามาเข้าหาตัว ยกมือโอบไหล่ต่อหน้าอีกคน
“เราสองคนกำลังคบกัน ทีหลังอย่ามาต่อว่าชาอีก เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว”
ดวงตาสีน้ำตาลวูบไหว ก่อนจะอันตรธานหายไปอย่างรวดเร็วราวกับไม่เคยเกิดขึ้น
“พิไม่ได้มารังควาน ไม่ต้องกลัวพิทำร้ายใครหรอกค่ะ ช่วยทนอีกหน่อยนะคะ เสร็จธุระพิก็ไม่อยู่ขัดขวางความสุขของเมธแล้ว” พูดจาด้วยถ้อยคำดี ๆ ไม่มีการชวนทะเลาะแต่อย่างใด แถมยังฝืนยิ้มให้อีกต่างหาก ถึงแม้ความรู้สึกข้างในจะสวนทางเต็มทีก็ตาม
“ต้องการอะไร”
วูบหนึ่งหลุบเปลือกตามองก้านนิ้วยาว ยิ่งตอกย้ำว่าเธอตัดสินใจถูกต้องแล้ว
“พิแค่จะเอาของมาคืน”
“...”
“ถือว่าเป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายจากพิ”
จบคำก็รูดแหวนคู่ออกจากนิ้วนางข้างขวา เคยวาดฝันไว้ว่ามันจะย้ายมาอยู่ข้างซ้ายในวันแต่งงาน สร้างครอบครัวสุขสันต์ ครองรักจนผมขาวไปด้วยกัน แต่ความรักของเรามาไกลได้เท่านี้
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะคะ จากนี้พิจะไม่มาวุ่นวายอีก” หากส่งคืนเขาคงไม่ยื่นมือออกมารับ เช่นนั้นจึงวางมันบนชั้นตั้งแจกันใกล้กับถังขยะด้านล่าง เขาจะได้ไม่ต้องเสียเวลาเอาไปทิ้ง สาเหตุที่ไม่ทิ้งเองก็เพราะกลัวจะถูกมองว่าทำประชด เธอมาเพื่อคืนอิสระให้กัน
พิจิกาเดินจากมาด้วยหัวใจด้านชา
ความรักเจ็ดปีของเราจบลงแล้วจริง ๆ
เป็นนิยายพล็อตตลาด อ่านเพื่อความบันเทิง
ดราม่ากรุบกริบ (มั้ง)
กดหัวใจ กดเข้าชั้น ให้นักเขียนหน่อยน้า...
Guest
