“คิดอะไรอยู่ครับ” เสียงทุ้มดึงเรียกสติคนเมาอีกครั้ง เธอถูกเขาพามานั่งตรงโซฟาห้องนั่งเล่น ขณะอีกฝ่ายนั่งไขว่ห้างจิบไวน์ห่างจากเธอสองช่วงตัวเหมือนไม่อยากใกล้
“ห้องสวยดีค่ะ ดีไซน์คนละแบบกับที่ภูเก็ต แต่เงียบกว่า น่านอนมาก”
“นอนไหมครับ” เขาถามพร้อมรอยยิ้มพิมพ์ใจ
ไอ้ท่านั่งไขว่ห้าง เอียงคอน้อย ๆ แล้ววางแขนตรงขอบพนักโซฟาน่ะ โคตรเชื้อเชิญให้เธอตอบว่า นอนค่ะ!
แต่นางเอกระดับแถวหน้าอย่างเธอก็ต้องมีไว้เชิงกันบ้างจะพูดแบบนั้นไปได้อย่างไร
“งั้นคืนนี้พราวขอค้างที่นี่สักคืนนะคะ ฝากคุณเหนือช่วยติดต่อเปิดห้องให้หน่อยได้ไหม” ไหน ๆ ทุกอย่างมันก็ไม่ได้เป็นอย่างที่จินตนาการ เหล้าสูตรพิเศษของบดินทร์ออกฤทธิ์แผ่ซ่านไปทั่วทุกอณูร่างกาย เธอคงกลับคอนโดไม่ไหว แค่เดินยังเป๋จนต้องให้คุณคนดีประคองนั่ง
“คุณ…ไม่อยากค้างกับผม”
พราวฟ้าช้อนสายตามองชายหนุ่มช้า ๆ พิจารณาคำพูดและสีหน้าอีกฝ่าย เธอชะงักนิ่งครู่หนึ่ง ทั้งสองสบสายตากันท่ามกลางความเงียบ เธอเดาใจเขาไม่ออกว่าพูดเล่นหรือจริง จึงลุกขึ้นจากเบาะนั่งเพื่อมองใกล้ ๆ
วินาทีต่อมาร่างบางผุดลุกจากโซฟา ตั้งใจอยากจะเดินไปนั่งข้างกายทว่าเธอก็สูญเสียการทรงตัวจนเกือบจะล้มไม่เป็นท่า เรียวแขนแกร่งจึงเอื้อมมาคว้าช่วงเอวเล็กไว้แล้วดึงตัวเธอนั่งบนหน้าขาแกร่ง
พราวฟ้าสลัดอาการมึนเมา เพ่งสายตาหาความจริงจากนัยน์ตาสีเข้ม เพิ่งจะได้เห็นดวงตาเขาชัด ๆ ว่ามันสวยเป็นประกายน่าค้นหามากแค่ไหน ดวงตากลมไล่ลงมามองจมูกโด่งเป็นสัน ปลายนิ้วแตะสัมผัสลูบไล้แผ่วเบา ขณะที่เขาลูบแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเธอเช่นเดียวกัน
“ของจริง” เธอเจอผู้ชายจมูกสวยแบบผ่านมีดหมอมาก็มาก เวลาเข้าฉากเลิฟซีนจมูกเขาแทบจะทิ่มหน้าเธอ จัดองศาจูบไม่เคยได้เลย
ริมฝีปากสวยจัง น่าจูบ แรงขับเคลื่อนจากแอลกอฮอล์นั้นไวกว่าความคิด มือเล็กประคองสันกรามเขาไว้แล้วโน้มริมฝีปากกดจูบด้วยความปรารถนา
“อื้อ”
คนเปิดเกมได้เปรียบแค่ชั่ววินาที เขาก็เป็นฝ่ายคุมเกมด้วยการแทรกเรียวลิ้นเข้ามาในโพรงปากเล็กดูดดึง บดเคล้าจนเกิดเสียงน่าอาย
ช่วงจังหวะหนึ่งเขาผละออกให้เธอสูดอากาศเข้าไป มองเธอด้วยแววตาลึกซึ้งแฝงความกระหายอยู่ในนั้น ฝ่ามือหนาลูบไล้เรียวขาอ่อน เรียวจมูกซุกไซ้ซอกคอหอมกรุ่น แล้วกระซิบถามว่า...
Guest
