เชลยบรรณาการของท่านอ๋องอำมหิต

แคว้นจ้าวแพ้สงคราม...ต้องส่งชายงามมาเป็นเชลย

องค์ชายนอกสายตาอย่าง 'จ้าวเฟยอวี่' ถึงคราวได้ทำตนให้เกิดประโชยน์ต่อบ้านเมือง

เขาถูกส่งตัวไปยังแคว้นศัตรูในฐานะเครื่องบรรณาการชิ้นหนึ่ง ทั้งยังต้องตกเป็นของชินอ๋อง 'หมิงซีหยาง' ผู้โหดเหี้ยม

โดนพระองค์เผด็จศึกซ้ำแล้วซ้ำเล่า!

------------------------------------------------

'เชลยบรรณาการของท่านอ๋องอำมหิต' 

[ตัวอย่าง]

ยามนี้มือบางที่มักจะให้ความรู้สึกเย็นของเขากำลังทำหน้าที่ของมันอย่างขยันขันแข็ง องค์ชายหนุ่มกอบกุมแก่นกายแกร่งและสาวขึ้นลงไม่หยุดด้วยจังหวะที่หมิงซีหยางชื่นชอบ ปลายนิ้วหยอกเอินไล้วนที่ส่วนปลายหัวหยักสีชมพูจนมันปล่อยเมือกใสผุดออกมาราวกับตาน้ำ

"อืมมม" ท่านอ๋องหนุ่มหลับตาพริ้มรับการปรนนิบัติอย่างพึงพอใจ ท่อนแขนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามยกพาดที่ขอบอ่างแล้วพิงกายแหงนหงาย เงยหน้าด้วยท่าทีผ่อนคลาย "ดี"

พวกเขากำลังนั่งอยู่ในน้ำที่สูงระดับเอว ขณะที่จ้าวเฟยอวี่ขยับมือด้วยจังหวะรัวเร็วขึ้นจึงเกิดเสียงกระทบน้ำดังระงมไปทั่วห้องคละเคล้ากับเสียงครางรัญจวนแสดงความพึงพอใจของหมิงชินอ๋อง

"อ่า...!!"

องค์ชายบรรณาการไม่ปล่อยให้อีกมือของตนได้ว่างเว้น เขาเลื่อนมือที่เริ่มอุ่นร้อนของตนไปเคล้าคลึงกับพวงสวรรค์ของท่านอ๋องด้วยเช่นกันและนั่นเรียกเสียงครางกระเส่าให้ดังขึ้นอีกเป็นเท่าตัว

"อืม! อ่า ดี ดี แบบนั้น..."

"....." จ้าวเฟยอวี่เห็นสีหน้ามีความสุขของท่านอ๋องก็คิดว่าตนมาถูกทางแล้ว เขาขยับต่อไปแม้จะเริ่มเมื่อยแขนขึ้นมาแล้วบ้างก็ตาม เพราะอะไรน่ะหรือ...เพราะเวลาล่วงมาได้ราวหนึ่งก้านธูปแล้วที่เขาต้องขยับมืออยู่อย่างนี้

ท่านอ๋องเป็นแม่ทัพใหญ่ที่ช่างมีความอดทนอดกลั้นมากเหลือเกิน พระองค์มักจะเป็นเช่นนี้เสมอ...คือไม่ยอมปลดปล่อยออกมาง่ายๆ หากเขาใช้ส่วนอื่น...ที่ไม่ใช่...

"เฟยอวี่ เมื่อยหรือยัง หากเมื่อยแล้วก็ขึ้นมาสิ"

หมิงซีหยางพูดราวกับเห็นใจแต่จ้าวเฟยอวี่รู้ดีว่านั่นคือประโยคคำสั่งที่บอกความต้องการว่าพระองค์ทรงรู้สึกซ่านกระสันมากพอแล้วและต้องการเปลี่ยนเป้าหมายจากมือเล็กไปที่ช่องทางคับแคบของเขาแทน

ร่างโปร่งบางนุ่มนิ่มอย่างคนที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังมากนักขยับลุกขึ้นเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการจะเปิด รับ แก่นกายแกร่งของท่านอ๋องเข้ามาทางช่องทางลับที่ไม่มีใครเคยล่วงล้ำนอกจากพวกเขาทั้งสองคน

นิ้วมือเรียวเปิดอ้าเส้นทางที่ปิดสนิทแล้วนำไปจ่อที่ท่อนลำใหญ่ยาว

"อึกกก มะ ไม่ไหวพ่ะยะค่ะ" จ้าวเฟยอวี่หอบหายใจติดขัด

น้ำอุ่นแม้ช่วยให้รู้สึกผ่อนคลายแต่ไม่ได้ช่วยให้การสอดใส่ง่ายขึ้น

"ห่างไปเพียงสามเดือน ช่องทางรักของเจ้าปิดสนิทถึงเพียงนี้"

หมิงซีหยางสูดปากครางเสียงดังเมื่อแก่นกายของเขาเข้าไปได้เพียงแค่ส่วนตัวหัวเท่านั้น เขาคิดว่าตนสามารถดึงดันเข้าไปได้...แค่เพียงออกแรงอีกนิดเพื่อกระทุ้งเข้าไปให้หมดตัวแต่นั่นอาจทำให้องค์ชายผู้บอบบางรู้สึกเจ็บปวด แม้เป็นคนโหดเหี้ยมสังหารศัตรูได้ตาไม่กะพริบแต่เขาไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัวยามร่วมรัก ในที่สุดจึงตัดสินใจเอ่ยออกมา "ไปที่เตียง"

----------------------------------------------------------------

เขามูฟไปที่เตียงกันแล้วค่าาาา!! โอ้แม่จ๋าาา ไปทำอะไรกันต่อเอ่ยยย ขอตามไปแอบใต้เตียงสังเกตการณ์แป๊บงับ อิอิ

ก่อนอื่นต้องขอสวัสดีอย่างเป็นทางการนะคะนักอ่านที่น่ารักทุกคน!

ไฉ่หง ขอฝากผลงานการเขียน นิยายชายรักชายเรื่องแรก ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกๆ คนด้วยนะคะ ช่วยเอ็นดู ท่านอ๋อง กับ องค์ชายบรรณาการ ของไรต์หน่อยน้าา

'เชลยบรรณาการของท่านอ๋องอำมหิต' เป็นนิยายวายจีนโบราณเรื่องแรกที่ไรต์ได้ลองแต่ง

เป็นเรื่องราวความรักของชินอ๋องผู้โหดเหี้ยมกับทุกคนบนโลกแต่อ่อนโยนกับองค์ชายบรรณาการยอดดวงใจพระองค์เดียว ท่านอ๋องไปออกรบเอง กำชัยชนะกลับมาเอง และจัดการเผด็จองค์ชายเชลยด้วยพระองค์เอง...ศึกบนเตียง

เร่าร้อนจนองค์ชายเองก็ทรงติดใจ เอ้ยยย ยอมใจ เอ้ยยย จำใจ เอ้ยยย ถูกแล้ววว นั่นแหละ! สุดท้ายแล้วพวกเขาจะรักกันได้อย่างไรสามารถติดตามได้ในนิยายเล่มนี้เลยจ้า

หวังว่าทุกคนจะสนุกและมีความสุขไปกับจินตนาการที่ไฉ่หงได้ถ่ายทอดออกมาผ่านตัวอักษรและเรื่องราวของพวกเขาเหล่านี้นะคะ

ทั้งเนื้อเรื่อง บุคคล และสถานที่ ล้วนสร้างขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้อิงประวัติศาสตร์ในยุคใดเป็นพิเศษ มีประเทศจีนและวัฒนธรรมจีนเป็นแรงบันดาลใจ

ไฉ่หงใช้เวลาว่างจากงานประจำและการเลี้ยงลูกมาสร้างสรรค์ผลงานอย่างมุ่งมั่นตั้งใจ

ขอให้ทุกคนช่วยเป็นกำลังใจให้ นักเขียนแม่ลูกอ่อน คนนี้ด้วยนะคะ

ถ้าพร้อมแล้ว...เราไปอ่านนิยายเรื่องนี้ไปพร้อมๆ กันเลยค่ะ!