อันตรายพิฆาตใจ (อ่านฟรี-ลงจบ)

อันตรายพิฆาตใจ (รีอัป) 

by ศุภมาลย์  

"ถ้าผมยังไม่ได้ลูกจากคุณก็ไม่ต้องคิดไปไหนทั้งนั้น อยู่กันไปจนกว่าจะท้องนั่นแหละ คลอดลูกเมื่อไหร่ผมจะเป็นคนปล่อยคุณไปเอง” 

โปรย 1 

“ผมอยากได้ลูก... แค่ลูก” 

คนที่ไม่คาดคิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากคนที่เธอทุ่มเทความรักให้อย่างหมดใจปากคอสั่นระริก ดวงตาที่ปิดสนิทผลักน้ำตาหยดแรกออกมาอย่างเงียบงัน 

“แค่นั้นเหรอคะ” 

“หรือคุณคิดว่าตัวเองมีค่ามากกว่านั้น ไม่สำคัญตัวเองผิดไปหน่อยเหรอพราวพิลาส” 

คนฟังถึงกับส่ายหน้าไปมาในอกกว้าง ใบหน้าขาวซีดสลับแดง ไม่อยากยอมรับเลยว่าสิ่งที่เธอกลัวมาตลอดจะกลายเป็นความจริงอันเจ็บปวด 

“คุณทำแบบนี้ทำไม” 

“ก็แค่อยากได้ลูก ไม่ได้อยากได้เมีย” 

พลั่ก! 

ทันทีที่กำปั้นน้อยๆ ทุบพลั่กลงมาบนอก คนที่กอดร่างเล็กไว้ก็กระชับอ้อมแขนแน่นขึ้นพร้อมกับกดคางล็อกไว้ไม่ให้หญิงสาวขยับเขยื้อนตัว 

“ฉันเป็นคนนะคุณเรนาลโด ฉันมีหัวใจไม่ใช่สัตว์เลี้ยง...” 

“ทำไมจะไม่ใช่!” 

“ถ้าคุณไม่เห็นแก่พราว คุณก็น่าจะนึกถึงเด็กบริสุทธิ์ที่เขาไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยบ้าง คุณแค่อยากได้ทายาทสืบสกุลแต่คุณลืมไปแล้วเหรอคะว่าเขาเป็นคน ไม่ใช่สัตว์เลี้ยงอย่างที่คุณทำกับฉัน!” เธอกลั้นสะอื้นจนตัวสั่น แรงบีบรัดในอกด้านซ้ายทำให้หายใจไม่ทัน และมันจะไม่เจ็บแบบนี้เลยถ้าเด็กคนนั้นจะไม่มาอยู่ในท้องเธอแล้ว 

“คุณคิดว่าผมจะปล่อยให้ลูกตัวเองน่าสงสารขนาดนั้นเลยเหรอ ฟังไว้นะพราวพิลาส ลูกผมจะมีทุกอย่างที่คนอื่นมี เขาจะได้รับความรักจากปู่ย่ากับผมอย่างเต็มเปี่ยม แล้วก็จะได้อยู่ท่ามกลางความรักที่คนอย่างคุณอาจไม่เคยรู้จัก” 

****************** 

โปรย 2 

“รสชาติยังหวานเหมือนเดิมเลยนี่ ถึงว่า... เนื้อหอมแบบนี้นี่เองถึงได้มีผู้ชายหน้าโง่มาตกหลุมพรางซ้ำแล้วซ้ำเล่า!” 

“คุณเองก็เคยเป็นหนึ่งในนั้นใช่ไหมคะ ถึงได้มาอ้างคำว่าผัวจากฉันเอาตอนนี้” 

“พราวพิลาส!” 

“หรือไม่จริงคะ?” 

คนที่ถูกความโมโหเล่นงานเอื้อมมือไปบีบต้นแขนเล็กแน่น พร้อมกับพูดบางอย่างที่เคยพูดเมื่อนานมาแล้วด้วยเสียงห้วนกระด้างที่ฟังดูก็รู้ว่าพร้อมจะเหยียบเธอให้จมดิน 

“อย่าสำคัญตัวผิดว่ารสชาติของคุณมันต่างจากผู้หญิงคนอื่น ลืมไปแล้วเหรอว่าตอนเราอยู่ด้วยกัน ผมไม่เคยเห็นหน้าคุณ เพราะฉะนั้นต่อให้เป็นโสเภณีข้างถนน ผมก็เอา!” 

ประโยคเจ็บแสบที่ฝังอยู่ในความทรงจำยังคงบีบรัดหัวใจจนปวดหนึบ ทำให้คนที่ตกอยู่ในสภาพอัปยศซ้ำแล้วซ้ำเล่าก้มหน้าลงอย่างอดสูในโชคชะตา 

“แล้วที่ผมยกเอาเรื่องเก่าขึ้นมาพูดก็เพราะยังรู้สึกว่ามันเป็นช่วงชีวิตเดียวที่ผมเสียดายที่สุดที่ต้องมาเจอผู้หญิงต่ำๆ แบบคุณ แล้วถ้าเลือกได้ ผมจะไม่ขอพบเจอหรือกลับมารู้จักคนที่ผมเกลียดชังเข้าไส้อีก!” 

****************** 

(เรนาลโด x พราวพิลาส) 

อีบุ๊กราคาเบาๆ มีขายที่ meb แล้วนะคะ 

#ดราม่า #พระเอกดุ #พระเอกโบ้ 

**นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นตามจินตนาการของผู้แต่ง สถานที่ เหตุการณ์ หรือชื่อนามสกุลต่างๆ เป็นเพียงเรื่องสมมติเท่านั้น ห้ามคัดลอก ดัดแปลงเนื้อหา ทำซ้ำ หรือนำส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่โดยเด็ดขาด