ใครว่ามีลูกสาวโชคดี ไม่มีดื้อ ละเว้นกูใว้คนนึงเลย ไม่รู้มันไปแหกคอกไหนมาเกิด ถึงได้ผ่าเหล่าผ่ากอนัก"
ปากก็ก่นด่า มือก็เขย่าเรียก หากแต่คนถูกปลุก กลับทำตัวเหมือนตายไปแล้วมากกว่า
ชนิดที่ว่า คนปลุกไม่ท้อ คนถูกปลุกก็เอาแต่ทิ้ง
จ่าประสิทธิ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะใช้ไม้ตายสุดท้าย ที่เจ้าตัวนึกออกแม้จะไม่ชอบใจเท่าไรก็เถอะ
"ถ้าเองไม่ลุกตอนนี้ ผู้กองคนดีของเอง ต้องกินข้าวโรงเลี้ยงนะ"
ขาดคำที่เหมือนประกาศิต ร่างร่องแร่งราวคนไร้วิญญาณเมื่อครู่ ดีดผึ่งลุกขึ้นมาราวกับเป็นคนละคน บราลี โดดพรวด เข้าห้องน้ำด้วยความรวดเร็ว ก่อนที่ไม่กี่นาทีต่อมา จักรยานคู่ใจ จะถูกถอยออกจากโรงจอดรถ
"ผู้กองใจร้ายอ่ะ ผ่านบ้านแบมมา ไม่เรียกแบมสักคำ"
ใบหน้าหวานย่นยู่ ขณะเดียวกันก็สะบัดตัว
ดุ้กดิ้ก สื่อให้อีกฝ่ายรู้
' ว่าเธองอนอยู่ งอนมากนะ แล้วก็..อยากให้เขาง้อด้วย'
"ไปไกลๆไปคนยิ่งร้อนๆอยู่"
เพล้ง!
ไม่ใช่กระจกที่ไหนแตก ไม่ใช่รถที่ไหนชน
หน้าค่ะ หน้าฉันเอง แตกละเอียด แตกจนป่นปี้
"ผู้กองอ่ะ แบมงอนแล้ว เอ้า! เอาไปเลย"
มังกรไม่อ่อนโมังกรไม่อ่อน
ร้อยเอก ร.อ อคินณ์ ตันติวงศ์
ทหารยศร้อยเอก อายุ 33 ปี ใบหน้าหล่อคมคายผิวกายขาวซีด ในตาสีดำสนิท จริงจังสุขุม พูดน้อย ต่อยหนัก ฉายานายร้อยเจ้าระเบียบ
แบม บราลี
อายุ 22 ปี
สาวร่างเล็กผิวขาวหน้าจิ้มลิ้ม ลูกสาวร้านขายอาหารประจำกองทัพ ทำกับข้าวเก่ง สาวสมัยใหม่ ขี้เมา ขี้ยั่ว ชอบอ่อย โดยเฉพาะ ผู้กอง
อคินณ์ ตามติดเขายิ่งกว่าเงา ไม่เคยอับเฉาเวลาเขาไล่
Guest
