เลขานุการตัวแทน

นิยายชุดสมภารพบรัก (เรื่องที่1) 

เรื่องเลขานุการที่ (ไม่) รัก   

คำโปรย 

กนกพลถูกใจเลขานุการสาวที่หน้าตาละม้ายคล้ายกับคู่หมั้นผู้ล่วงลับ หมาป่าเจ้าเล่ห์แบบกนกพลจึงใช้เหยื่อล่อมาบีบคั้น ให้เธอยินยอมเป็นตัวแทนบนเตียงให้เขา  

กนกพล ธานินทร์ชาทร ผู้บริหารหนุ่มไฟแรงวัยกลางคน เจ้าของธุรกิจเป็นผู้นำเข้า รถยุโรปรายใหญ่ในประเทศ อีกทั้งยังเป็นทายาทคนโตของตระกูลธานินทร์ชาทรกลุ่มธุรกิจพลังงานและอสังหาริมทรัพย์ชายหนุ่มรูปงามดวงตาคมกริบเป็นประกาย ริมฝีปากอมชมพู ผิวขาวเนียนละเอียด อีกเรื่องที่โดดเด่นไม่แพ้กันคือรูปร่างก็คือทรัพย์สมบัติ ที่มีมากมาย ทั้งมรดกจากบิดาและมารดาที่ล่วงลับ ถึงไม่ทำงานก็สามารถเสวยสุขบนกองมรดกไปได้ตลอดชีวิต

นวิยา รณายะ เลขานุการประจำตัวท่านประธานหนุ่ม กนกพล ธานินทร์ชาทร หญิงสาวใบหน้าหวานนัยน์ตาเศร้า แม้ใบหน้าจะยิ้มแย้ม แต่ภายในแววตานั้นเหมือนอมความทุกข์ไว้ทั้งโลก นวิยาเข้ามาทำงานที่บริษัทครบ 3 ปีเต็ม สมัยเป็นนักศึกษาเธอได้ฝึกงานฝึกงานที่นี่ เมื่อเรียนจบจึงมีสิทธิ์สอบสัมภาษณ์ และได้เข้าทำงานบริษัทอันดับหนึ่งที่ทุกคนใฝ่ฝัน

บางฉากบางตอน 

“เลิกงานตั้งนานแล้วนี่ ไปไหนมา” กนกพลคว้าร่างเล็กเข้ามาสวมกอดจากด้านหลัง น้ำเสียงถามด้วยความดุดันคาดคั้น

"ไม่ได้ไปไหนคะ รถมันติดเลยกลับช้า " นวิยาดันตัวเองออกจากอ้อมแขนแกร่ง กำลังจะเดินเข้าห้องนอน แต่กนกพลก็รวบตัว หันให้มาเผชิญหน้า สบสายตาคมเข้มเป็นประกาย เขาดันร่างเธอชิดผนังห้อง โน้มตัวลงมาประกบริมฝีปากสีหวานอย่างเอาแต่ใจ

“ท่านประธานค่ะ…” สองมือดันหน้าอกเพื่อยับยั้งความเอาแต่ใจ แต่มันก็ไม่ได้ผลเมื่อเขารวบมือยกขึ้นชิดผนัง ปากก็ยังครอบครองไม่ถอยห่าง ลิ้นพันเกี่ยวแนบแน่นผสานรวมเป็นหนึ่งเดียว จากที่ไม่ยินยอมในครั้งแรก ก็โอนอ่อนผ่อนตามคนร่างใหญ่ เมื่อเขาจูบจนพอใจก็ผละริมฝีปากออก แต่ใบหน้าก็ยังใกล้กันจนได้ยินเสียง ลมหายใจหอบเหนื่อย จากการโดนจูบสูบวิญญาณ นวิยารับรู้ถึงกลิ่นน้ำเมาที่หายใจรดมายังใบหน้า อีกทั้งยังสังเกตจากใบหน้าที่แดงก่ำบ่งบอกถึงฤทธิ์แอลกอฮอล์

“บอกแล้วไง อยู่กันสองคนให้เรียกชื่อ สอนไม่จำเลยนะ แล้วที่ว่ารถตรงรถติด โกหกทั้งเพ เธอประวิงเวลาเพราะรู้ว่าฉันมาหาเธอวันนี้นะสิ เธอก็รู้ว่าฉันต้องการร่างกายเธอ” เขาพูดเสียงครางกระเส่าข้างใบหูจนคนฟังรู้สึกขนลุกซู่ บอกถึงความต้องการทางกาย ที่เธอไม่สามารถปฏิเสธได้ มือหนาประคองใบหน้าให้สบสายตา โน้มคอจูบลงที่ริมฝีปากอวบอิ่มด้วยความเร่าร้อนอีกครั้ง

กนกพลรวบเอวคอด ใช้แขนทรงพลังทั้งสองข้าง อุ้มร่างอวบอิ่มมีน้ำมีนวลมาวางบนโซฟา ปากก็ซุกไซร้ซอกคอหวานหอมเพื่อดับกระหาย

นวิยาไม่เคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสที่ประธานหนุ่มมอบให้ ภายในดวงตาอมทุกข์มีน้ำตาคลอล้นกัดริมฝีปากแน่น ร่างกายไร้ชีวิตชีวา แต่ก็ไร้การต่อต้านขัดขืน ยินยอมให้กระทำตามที่ใจเขาปรารถนา

“ตอนนอนกับฉัน ทำไมต้องทำหน้าอมทุกข์แบบนั้น ฉันเกลียดมันเธอก็รู้” เพียงแค่เห็นใบหน้าที่เหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบมันก็ทำให้กนกพลหงุดหงิด ผละร่างกายออกจากนวิยาด้วยอาการหัวเสีย

“คู่หมั้นของคุณกำลังจะกลับมา เราเลิกเจอกันดีกว่าไหมคะ ถ้าคุณทิชารู้เรื่องของเรามันจะไม่ดี และฉันก็ไม่อยากเป็นมือที่สามทำร้ายครอบครัวของคนอื่น” เสียงสั่นเทาเอ่ยบอก

“อย่าเอาทิชามาเป็นข้ออ้าง ถึงฉันจะมีทิชา แต่ฉันก็สามารถเลี้ยงดูเธอต่อไปได้”

“ไม่นะคะ สัญญาของเรา เหลืออีกแค่ 2 เดือน คุณปล่อยฉันไปเถอะนะ”

“เธอไม่เป็นห่วงแม่แล้วเหรอ มีเงินจ่ายค่ารักษาพยาบาลต่อไปอย่างนั้นหรือไง” กนกพลขู่เข็ญรู้จุดอ่อนของเธอ

“ตอนนี้ยังไม่มี แต่ฉันหาได้ ขอแค่คุณปล่อยฉันไป” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือน้ำตาไหลอาบแก้ม

“จะไปขายตัวที่ไหนอีกล่ะ เธอไม่มีที่ไป ไม่มีทางเลือกไหน ที่ดีกว่าฉันอีก”

“ฉันจะไปขายที่ไหนก็ได้ คนทั้งบริษัทพร้อมที่จะจ่ายเงินให้ฉัน ไม่ได้มีแค่คุณคนเดียว” นวิยาพยายามหาเหตุกึ่งประชดประชันให้เขาปล่อยเธอไป แต่มันเหมือนการเติมเชื้อไฟใส่กองเพลิง

“ฝันไปเถอะว่าไอ้คนพวกนั้นจะซื้อเธอได้ ฉันไม่ยอมปล่อย ใครก็เข้าใกล้เธอไม่ได้หรอก” กนกพลกระซิบข้างแก้ม ใบหน้าถมึงทึงเก็บซ่อนความไม่พอใจไว้ในอก นวิยาเบี่ยงตัวหนี แต่โดนกักไว้ด้วยแขนทั้งสองข้าง

“ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ต้องการคุณแล้ว”

 กดหัวใจ+เพิ่มเข้าชั้นหนังสือ เพื่อเป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยนะ 

คำเตือน 

นิยายเรื่องนี้มีฉากไม่เหมาะสม มีความรุนแรง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน 

ตัวละครเป็นเพียงบทบาทสมมุติขึ้นมาเท่านั้น 

ฝากติดตาม ฝากคอมเมนต์ ให้กำลังใจด้วยนะคะ 

นามปากกา อรอนงค์ 

นามปากกานี้มีแต่พระเอกชาติ...เอ๋งๆ จะทุบหลังก็ไม่ได้เพราะมี พรบ. คุ้มครอง ฮ่า ฮ่า