ห่มรักเขมณัฎฐ์
บทนำ
“พอดีว่าหนูญาขับรถผ่านมาพอดีและเห็นว่ายายล้มอยู่หน้าบ้านหนูญาก็เลยอาสาพายายไปหาหมอและหลังจากนั้นก็ได้ถามไถ่กัน ยายก็เลยรู้ว่าหนูญาเนี่ยกำลังหาซื้อที่ดินที่พะเยาเพราะว่าบรรยากาศที่นี่ค่อนข้างดี หนูญาเลยบอกว่าอยากจะย้ายมาอยู่ที่นี่ ยายก็คิดว่ายายถูกชะตาด้วยน่ะ ยายก็เลยเสนอขายบ้านหลังนั้นให้หนูญา”
“คุณยายครับ” ผู้เป็นหลานชายพูดขึ้นเสียงดังจากทางปลายสายจนนางต้องยื่นโทรศัพท์ออกไปไกล ๆ จากหูของตัวเอง
“อะไรกันตาเขมตะโกนมาได้ แก้วหูของยายแทบจะแตกแล้วนะ”
“ก็แล้วทำไมคุณยายถึงได้ขายบ้านที่ผมสร้างให้กับคนอื่นได้ง่าย ๆ ล่ะครับ ถ้าคุณยายไม่อยากอยู่ที่นี่อยากจะไปอยู่กับเจ้าวัฒน์ คุณยายก็บอกผมสิครับ นี่คุณยายขายไปที่ตรงนี้มันก็ต้องแบ่งโฉนดสิครับ”
“ก็ใช่น่ะสิ มันก็เป็นเพียงที่ห้าไร่เองนี่ เราก็เหลืออีกตั้งเก้าสิบห้าไร่”
“คุณยายครับแต่นี่มันเป็นที่ของคุณตานะครับ”
“ยายรู้แต่ไม่ว่าตาจะอยู่หรือตาจะไป ยายจะอยู่หรือยายจะไป ก็ไม่สามารถเอาที่ห้าไร่ หรือร้อยไร่ไปได้นี่ แล้วยายขายแค่ห้าไร่มันจะเป็นอะไรนักหนาฮะตาเขม”
“แต่ผมไม่อยากให้คุณยายแบ่งแยกที่แปลงนี้นะครับ มันเป็นน้ำพักน้ำแรงของคุณตากับคุณยายตั้งแต่สมัยหนุ่มสาวนะครับกว่าจะได้ที่ผืนนี้มา”
“ยายเป็นคนบุกเบิกที่ผืนนี้ ยายยังไม่คิดมากเลยที่จะขายให้กับหนูญาแล้วหลานจะกังวลอะไร”
“แล้วบ้านหลังนั้นอีกละครับ บ้านที่ผมสร้างและออกแบบให้คุณยาย”
“ยายรู้ว่าหลานตั้งใจสร้างบ้านหลังนั้นให้ยายจริง ๆ ยายคิดไม่รอบคอบจริง ๆ นั่นแหละเพราะว่ายายรู้สึกถูกชะตาหนูญามากและอยากจะตอบแทนที่หนูอยากช่วยยายไว้ในวันนั้นเพราะเธอบอกว่าอยากจะได้ที่สักผืนยายก็เลยขายไป ยายผิดเองแหละลูกที่ยายคิดไม่มากพอ” เมื่อได้ยินน้ำเสียงของผู้เป็นยายนั้นเศร้าลง
เขมณัฏฐ์จึงไม่อยากพูดอะไรไปมากกว่านี้ เขาจึงสูดหายใจเข้าลึก ๆ และพยักหน้าให้กับตัวเอง
“ถ้าคุณยายเต็มใจเอาเป็นว่าช่างเถอะครับไหน ๆ คุณยายก็เต็มใจที่จะขาย ผมก็คงขัดอะไรไม่ได้”
Guest
