“
มึงใช่ไหมไอ้แก่
ที่ช่วยมันไว้วันนั้น
”
เตมีส่ายหน้าไปมา
เขาพยายามทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เพื่อที่ช่วยคริสไว้ในวันนั้นแต่คงจะปฏิเสธอยากเมื่อพวกนั้นเปิดกล้องวงจรปิด
เจอภาพชายแก่คนนี้กำลังช่วยศัตรูคู่อาฆาตของเขาหนีให้รอดพ้นจากเงื้อมมือมาร
“
งั้นมึงก็ตายซะเถอะ
แส่หาเรื่องดีนัก
”
กระบอกปืนเล็งเข้าที่หน้าอกของเตมีหลายนัดจนเขาแน่นิ่งไป
ณิชาเดินกลับบ้านหลังจากที่เธอไปทำรายงานที่บ้านเพื่อนกลับได้ยินเสียงปืนหลายนัดดังมาจากบ้านของเธอ
ณิชาวิ่งเข้าไปดูพ่อและชนเข้ากับชายฉกรรจ์หลายคนหน้าบ้าน
ณิชามองหน้าพวกเขาด้วยความรู้สึกตกใจแต่พวกเขากลับเดินข้ามเธอไปเฉยเลยโดยที่ไม่สนใจใดๆ
เธอเข้าไปในบ้านพบพ่อของตัวเองกำลังนอนจมกองเลือดอยู่
“
พ่อจ๋า
พวกมันยิ่งพ่อทำไม
”
เขายกมือที่อ่อนล้าเต็มที
บีบไหร่ลูกสาวคนเดียวซึ่งแม่ของเธอทิ้งเธอตั้งแต่เด็ก
“
พ่อรักลูกมาก
ดูแลตัวเองดีๆนะ
”
ณิชาร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรจนเธอไม่ทันสังเกตว่ามีคนบางกลุ่มเดินเข้ามาในบ้านเธอ
“
เขาเป็นอะไรคริสถามด้วยความตกใจ
”
มือของเตมีคว้าปลายกางเกงของคริสแน่น
“
คุณอย่าลืมสัญญาว่าคุณจะตอบแทนผม
ไปฝากลูกสาวคนเดียวของผมด้วย
”
คริสพยักหน้าตอบรับ
เตมีหันมามองหน้าลูกสาวมือที่อ่อนแรงต้องการที่จะสัมผัสแก้มลูกสาวที่รักสักครั้งก่อนตาย
แต่เขาก็สิ้นลมเสียก่อน
“
กรี๊ด
!!!!!
พ่อออออออออ
”