“ถ้าคุณรู้ว่าฉันคือใคร แล้วคุณยังจะแต่งงานกับฉันอีกทำไมคะ”
“ในเมื่อคนที่คุณต้องแต่งงานด้วยไม่ใช่ฉัน” ชรินพูดออกไปด้วยความเหลืออดเพราะเธอก็ไม่ไหวกับสิ่งที่ต้องเจอในทุกวันนี้ เหมือนทุกคนดาหน้าเข้ามาพร้อมที่จะฆ่าเธอให้ตายทั้งเป็น ทั้งๆ ที่เธอก็ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเขาเลย ไม่รู้ทำเวรทำกรรมอะไรมาแต่ชาติปางก่อนถึงได้มาเจอกับคนแบบนี้
“คุณคือสะพานไงละ สะพานที่ผมต้องใช้ แล้วก็เป็นสะพานชั้นดีซะด้วย สะพานที่พร้อมจะทิ้งไปได้ทุกเมื่อ โดยไม่ต้องหันหลังกลับมามองหรือแม้แต่กระทั่งเสียดายใดๆ ทั้งสิ้น” ชรินกำหมัดแน่น เธอพยายามอดทนในทุกๆ วันที่ลืมตาตื่นขึ้นมาไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไร เธอก็จะเป็นต้องทนจนกว่าจะสิ้นสุดสัญญาที่ได้ทำไว้กับผู้มีพระคุณ