รักกันได้สักที [อ่านฟรี]

สวัสดีคุณนักอ่านทุกคนค่ะ 

มุกนิลมีนิยายใหม่มาฝากอีกเรื่องนะคะ 

“รักกันได้สักที” เป็นนิยายรักโรแมนติก เน้นความน่ารักและความฟิน 

ระหว่าง “เขมกร” และ “ภัคจิรา”  

คู่รองจากเรื่อง “ตัวสำรองของหวง”  

คราวนี้ถึงคราวรับบทพระเอกนางเอกบ้างแล้ว 

แต่ความรักของทั้งคู่ดูเหมือนจะมีอุปสรรคตั้งแต่เริ่มเรื่องเลย 

จะเป็นยังไง ฝากเอาใจช่วยให้ทั้งสองคนสมหวังด้วยนะคะ 

แอบกระซิบค่ะ เรื่องนี้ปมเบา ๆ ไม่ดรามา มีฉากฟิน ๆ ระหว่างพระนาง 

@@@@@@@@@@@@@@@@ 

ตัวละคร... 

เขมกร...ชายหนุ่มผู้รักการทำขนมเป็นชีวิตจิตใจ แม้เป็นลูกกำพร้าถูกทิ้งไว้ที่โรงพยาบาลตั้งแต่แบเบาะ แต่ความใฝ่ดีและมุมานะทำให้เขาเก็บเงินไปเรียนต่อที่ฝรั่งเศสได้สำเร็จ และที่นั่นทำให้เขาได้พบกับ...ภัคจิรา

ภัคจิรา...หญิงสาวผู้เพียบพร้อม ลูกสาวนักการทูต มีแม่เป็นคุณหญิงทายาทเจ้าสัวอสังหาริมทรัพย์ แต่เธอดันตกหลุมรักผู้ชายที่มีแต่ตัวอย่าง...เขมกร 

ความรักครั้งนี้มีอุปสรรคที่ทั้งคู่ต้องร่วมฝ่าฟัน กว่าที่คนสองคนจะ “รักกัน (อย่างเปิดเผย) ได้สักที” ต้องเจอเรื่องอะไรบ้าง มาติดตามกันนะคะ

@@@@@@@@@@@@@@ 

น้ำจิ้ม 1... 

“เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าการมีแฟน ทำให้เขมเป็นมากขนาดนี้”

ภัคจิรามองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา ผู้ชายหล่อเข้มขนาดนี้อยู่เป็นโสดมาตั้งหลายปีได้อย่างไร

“หืม...จริงเหรอเนี่ย”

“จริงสิ ถึงเขมจะหล่อ แต่เขมก็โสดมาตลอดนะครับ”

“เขมคงรอริราแหละ”

“ก็คงใช่ แล้วอีกอย่าง...ผู้ชายตัวเปล่าอย่างเขมไม่กล้าจีบใครหรอก”

หญิงสาวหัวเราะคิก ดวงตาคู่สวยฉายแววซุกซน นึกภาพเขมกรตัวเปล่าแล้วหน้ากลับแดงขึ้นมาอีก

“เขมก็ไม่ได้ตัวเปล่านี่คะ เสื้อผ้าก็อยู่ครบ”

“แล้วริราอยากเห็นเขมแบบตัวเปล่า ๆ ไม่มีอะไรเลยไหมล่ะ” ว่าพลางสะบัดเสื้อโค้ตออก ทำท่าจะถอดเสื้อตัวในและปลดเข็มขัดออกตาม

“ว้าย ไม่เอาค่ะ” 

ภัคจิราแกล้งยกมือปิดตาแต่กลับกางนิ้วออกห่าง กะพริบตาปริบอย่างเฝ้ามอง ภาพนั้นทำให้ชายหนุ่มนึกมันเขี้ยว อยากทำให้ทั้งเธอและเขาตัวเปล่าไปพร้อม ๆ กัน

=================== 

น้ำจิ้ม 2... 

“ค่อย ๆ ไล่ไปทีละคอร์ดนะครับ ไม่ต้องรีบ”

“ริราก็ไม่ได้รีบนี่คะ ริรามีเวลาให้เขมสอนจนถึงเช้า” 

เขมกรก้มหน้ามอง แววตาเป็นประกายสุกใสบ่งบอกเช่นนั้นจริง ๆ

“แต่ถ้าเขมไม่อยากให้อยู่ ริรากลับตอนนี้ก็ได้ค่ะ”

“ใครบอกไม่อยากให้อยู่ล่ะครับ แต่เขมเกรงใจ”

ภัคจิราเอียงคอมอง ส่งยิ้มอ่อน ๆ ให้ ทำไมจะไม่รู้ว่าคนที่เขาเกรงใจคือใคร

“ริราบอกคุณพ่อคุณแม่แล้วค่ะ ว่าขอให้ริราได้ใช้ชีวิตของตัวเอง” เธอไม่ได้ขยายความเพิ่มว่าได้ยืนยันกับจักรทิพย์และรัศมีดาวแล้วว่าขอให้ตัวเองมีโอกาสใช้สมองควบคู่กับหัวใจ หากอนาคตข้างหน้าจะไม่สมหวังก็พร้อมยอมรับความผิดหวัง

เขมกรก้มลงหอมหน้าผากมน ไล้ปลายจมูกไปตามสันจมูกหญิงสาว ฉวยจูบไว ๆ ที่จมูก เล็ก แล้วหยุดริมฝีปากแนบชิดกลีบปากนุ่ม

สัมผัสอ่อนหวานทำให้ภัคจิราอดเผยอปากรับไออุ่นไม่ได้สักที สองกายถ่ายทอดความนุ่มนวลให้แก่กันทั้งแนบแน่นและเนิ่นนาน จนคนถูกจูบเบี่ยงหน้าหนี แต่ก็ไม่พ้นปากหยักที่ตามไปพรมจูบข้างแก้มใส

“ตกลงวันนี้ริราจะได้เรียนไหมคะ”

“ไม่อยากสอนแล้ว” คนที่เคยมีเหตุผลตลอดเวลากลายเป็นเด็กดื้อในวินาทีนั้น “ไม่อยากทำอย่างอื่นเลย นอกจาก...จูบ”

“แล้วเมื่อไหร่ริราจะเล่นเป็น” ลำคอระหงสะท้านไหวตอนชายหนุ่มกดจูบที่แอ่งชีพจร ภัคจิราแหงนหน้าขึ้นเล็กน้อย กัดกลีบปากเบา ๆ

“เขมว่ากีตาร์ใหญ่ไปสำหรับผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างริรา ไว้เขมซื้ออูกูเลเล่มาให้เล่นดีกว่า”

“ไม่เห็นใหญ่เลย กีตาร์ของเขม ริราจับถนัดมือ”

“อย่างอื่นของเขม ริราก็น่าจะจับถนัดมือเหมือนกัน” จมูกซุกซนยังคงดอมดมผิวกายสาว ปากพร่ำคำพูดชวนขนลุกไม่หยุดหย่อน พลางนำเครื่องดนตรีวางลงบนพื้นไม่ให้เป็นอุปสรรคต่อการสนทนา

“ทะลึ่ง” หญิงสาวเอียงหน้าซ่อนรอยยิ้ม คิดไปไกลกว่าครั้งไหน ๆ

@@@@@@@@@@@@@@@@ 

ฝากคุณนักอ่านกดหัวใจให้ "รักกันได้สักที"  

เพิ่มนิยายเข้าชั้น และกดติดตามมุกนิลด้วยนะคะ 

จะได้ไม่พลาดตอนใหม่ ๆ ค่ะ ^__^ 

 และขอฝาก E-Book "ตัวสำรองของหวง" ไว้ในอ้อมใจด้วยนะคะ 

มีทั้งที่ธัญวลัย, MEB และเด็กดีค่ะ