นิยายเรื่อง “ตะลอนอ้อนรัก” เป็นหนึ่งในซีรีส์ “หมอขอมีรัก” เป็นเรื่องราวของ
· “ต้อง อาคเนย์” ทันตแพทย์หนุ่มหล่อบาดใจ ทายาทเจ้าของโรงพยาบาลเอกชน
· “อ้อน เกวลิน” บล็อกเกอร์สาวสายลุยจอมกวน (ทีน) จนถูกเพื่อน ๆ ขนานนาม ‘อ้อนทีน’
ทั้งคู่เป็นเพื่อนพระเอกและนางเอกจากเรื่อง “หมอโสดโปรดจีบ” ถึงคราวมาโลดแล่นในเรื่องราวของตัวเองแล้ว (สามารถอ่านแยกได้ค่ะ) ฝากคุณนักอ่านติดตามด้วยนะคะ
ซีรีส์ “หมอขอมีรัก” เป็นเรื่องสั้นที่ “มุกนิล” ตั้งใจเขียนให้อ่านสบาย เพลิน ๆ เพื่อฮีลใจทั้งตัวเองและคุณนักอ่าน หวังว่าทุกคนจะเพลิดเพลินกับทุกตัวอักษรนะคะ ซีรีส์ชุดนี้ประกอบด้วย
1. หมอโสดโปรดจีบ (หมอดู๋ ดนุกร & คนโปรด คัคนางค์) (มี E-Book แล้ว)
https://bit.ly/3gWPwDe
2. ตะลอนอ้อนรัก (หมอต้อง อาคเนย์ & อ้อน เกวลิน) (อัปรายตอน 3 ธ.ค. 65)
3. กิ่งกลางใจ (หมอเบิร์ด ปฏิภาณ & หมอกิ่ง กุลสตรี) (coming soon)
===========================
น้ำจิ้ม “ตะลอนอ้อนรัก” …
“ไม่ได้เจอกันตั้งนาน สบายดีนะอ้อน” ณมลเอ่ยทักเสียงดัง สีหน้าของเธอกระหยิ่มยิ้มย่องกวาดตามองเกวลินตั้งแต่ศีรษะจดปลายเท้า พลางกระชับแขนชายหนุ่มที่ยืนไม่รู้เรื่องแน่น “แล้วนี่เธอมาทำอะไรที่นี่เนี่ย อย่าบอกนะว่า…เธอท้อง แล้วไหนล่ะสามีเธอ หรือว่า…ท้องไม่มีพ่อ ระวังประวัติศาสตร์จะซ้ำรอยนะ เพราะเธอก็เป็นลูกที่พ่อไม่รัก”
คราวนี้เกวลินไม่อยู่นิ่ง ลุกพรวดยืนประจันหน้าทันที ด้วยรูปร่างที่สูงกว่าทำให้เธอก้มลงมองและกดสายตาจ้องหน้าอีกฝ่ายเขม็ง
“ไม่ต้องมาสนใจว่าลูกของฉันจะมีพ่อหรือไม่มี ว่าแต่เธอเถอะ อ้วน ๆ อย่างนี้ ท้องไม่มีลูกหรือเปล่าถึงต้องแล่นมาหาหมอน่ะ ได้ข่าวว่าแต่งงานตั้งแต่เรียนจบ เอ๊ะ…หรือว่ายังเรียนไม่จบก็รีบมีผัวนะ แต่จนป่านทำไมถึงยังไม่มีเด็กอยากมาเกิดเลยล่ะ” คนพูดยิ้มเหยียดมุมปาก ยกมือกอดอกแล้วเดินวนรอบคนที่จงใจเข้ามาหาเรื่อง “ก็อย่างว่าแหละนะ ใครจะอยากมาเกิดในท้องคนอย่างเธอ”
“อีอ้อน!” คนถูกด่ากระทืบเท้าเต้นเร่า ๆ แทบอยากกรีดร้องให้ลั่นโรงพยาบาล แต่ถูกผู้ชายที่ยืนเคียงข้างจับแขนไว้
“จุ๊ ๆๆ อย่าเสียงดังสิจ๊ะ เดี๋ยวผัวเธอเขาจะรู้สันดานเดิมเอานะ” เกวลินยกนิ้วชี้ขึ้นแตะริมฝีปากทำท่าปราม แต่อีกฝ่ายยังตวาดแหวเสียงดังลั่น
“อีอ้อน! อีท้องไม่มีพ่อ”
“ผมนี่แหละ พ่อของลูกคุณอ้อน”
+++++++++++++++++++++++++
“เดี๋ยวคุณต้อง”
อาคเนย์หันมาตามแรงดึง กดหัวคิ้วเข้าหากันจนเป็นปม ทั้ง ๆ ที่กำลังท้องอยู่แต่หญิงสาวคนนี้กลับวิ่งหน้าตั้งแถมยังออกแรงฉุดแขนเขาอีกด้วย
“รู้ตัวหรือเปล่าว่าท่าวิ่งใส่เกียร์สุนัขของคุณเมื่อกี้มันอันตราย ถ้าหกล้มไปจะทำยังไง”
“อะไรกันเนี่ยคุณต้อง ฉันแค่วิ่งมายังไม่ถึงยี่สิบเมตรเลยมั้ง”
“ก็นั่นแหละ ผมเป็นห่วง…” ทั้งที่พูดไปตามความรู้สึกจริง ๆ แต่เขากลับต้องฮุบอากาศเข้าปากเพราะสายตาของหญิงสาวตรงหน้าดูตกตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน เจ้าตัวจึงจำต้องแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ “ผมเป็นห่วงลูก”
“ฉันดูแลตัวเองได้น่ะ คุณไม่ต้องห่วงหรอก ยังไงลูกก็ลูกฉัน”
“ลูกผมเหมือนกัน คุณทำคนเดียวไม่ได้หรอก”
@@@@@@@@@@@@@@@@
ฝากคุณนักอ่านที่น่ารัก กดติดตามนามปากกา “มุกนิล”
กดหัวใจให้นิยาย และฝากหยิบเข้าชั้นด้วยนะคะ
จะได้ไม่พลาดการอัปนิยายเรื่องใหม่ และการอัปเดตรายตอน
รวมถึงเป็นกำลังใจให้ “มุกนิล” ด้วยนะคะ
=^.^=