ฉันและเจมส์คบหากันมาห้าปี ความรักของเราเรียบง่าย แต่เต็มไปด้วยความสุข
เราตัดสินใจแต่งงานกัน โดยไม่ต้องการพิธีรีตองที่ยุ่งยาก
งานแต่งงานจัดขึ้นที่บ้านพักริมทะเลของครอบครัวเจมส์
บรรยากาศอบอุ่น เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้มของเพื่อนและญาติพี่น้องที่มาร่วมงาน
มีเสียงคลื่นซัดชายหาดเป็นดนตรีประกอบ
ฉันสวมชุดเดรสสีขาวเรียบง่าย ส่วนเจมส์ก็สวมสูทสีครีมดูสบายตา
หลังแลกแหวน และกล่าวคำปฏิญาณต่อกันแล้ว มีการจัดปาร์ตี้เล็ก ๆ บนชายหาด
มีอาหารทะเลสด ๆ และเครื่องดื่มเย็น ๆ ให้แขกได้ลิ้มลอง ทุกคนร่วมกันร้องเพลง เล่นเกม พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน
หลังจากวันนั้น พวกเราเดินทางกลับบ้านพ่อสามีที่กรุงเทพ เพราะวางแผนว่าจะอยู่ดูแลกันที่นั่น เนื่องจากแม่สามีของฉันเสียชีวิตไปเมื่อสองปีก่อน
แต่ละวันไม่มีอะไรพิเศษมากนัก เพราะเจมส์เป็นพวกบ้างาน ส่วนฉันอยู่บ้าน ดูแลพ่อสามี และเขียนบทความ หารายได้เล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อให้ตัวเองไม่เครียด มีเงินใช้เอง ไม่ต้องขอสามีตลอดเวลา
แสงอาทิตย์ยามเย็นสาดส่องเข้ามาในครัว กลิ่นหอมของแกงจืดและปลาทอดลอยฟุ้งไปทั่ว ห้องครัว
'พ่อชอบกินปลาทอดกรอบ ๆ' ฉันท่องอยู่ในใจพลางพลิกตัวปลาในกระทะให้สุกทั่วถึง
ทุกวันเป็นเช่นนี้เสมอ ฉันจะทำอาหารเย็นให้พ่อสามี และมีความหวังเล็ก ๆ ว่าเจมส์จะกลับมากินข้าวด้วยกัน แต่สามีของฉันมักเลิกงานดึก เราแทบไม่ได้กินอาหารเย็นด้วยกันเลย
พ่อสามีเห็นใจและมักจะชวนคุยเรื่องนู้นเรื่องนี้ไปพลาง ๆ แก้เบื่อ แก้เซ็ง
"วันนี้ทำอะไรกินล่ะลูก" เสียงทุ้มดังขึ้นจากทางประตูห้องครัว
"ทำแกงจืดกับปลาทอดตามที่พ่อชอบน่ะค่ะ" ฉันตอบพลางตักข้าวใส่จาน
"ดีเลยลูก ดีเลย พ่อหิวแล้ว" พ่อสามีพูดพร้อมกับยิ้มให้
ระหว่างมื้ออาหารเย็น ฉันเฝ้ารอสามีที่อาจเดินเข้ามาในบ้าน แต่ก็เงียบเชียบ ไม่มีวี่แววของเขาเลย 'เขาคงกลับดึกอีกนั่นแหละ'
"เจมส์เขาคงติดงาน หนูกินข้าวกับพ่อเลยไหม"
"กินเลยก็ได้ค่ะ"
หลังกินอาหารเสร็จ ฉันนำจานชามมาล้างทำความสะอาด เก็บเข้าที่เรียบร้อย แล้วเดินไปนั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่น คว้ารีโมทขึ้นมาเปิดโทรทัศน์ แต่ก็ดูอะไรไม่รู้เรื่องสักเท่าไหร่ ความคิดวนเวียนอยู่แต่เรื่องของสามี
'อย่าหงุดหงิด เขาแค่บ้างาน เขากำลังทำเพื่อครอบครัวของเรา' ฉันพร่ำบอกตัวเองซ้ำ ๆ ในใจเพราะช่วงนี้ฉันหงุดหงิดง่ายขึ้น เมื่อคิดว่าเขาละเลยฉันมากเกินไป
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ฉันหยิบมันมาดู พบว่าสามีส่งข้อความมาบอกว่า
เจมส์ : ที่รัก วันนี้กลับดึกหน่อยนะ มีกินเลี้ยงน่ะ
ฉันได้แต่ถอนหายใจ พ่อสามีเดินมานั่งข้าง ๆ ตบเข่าฉันเบา ๆ
ยอมรับเลยว่าตกใจ แต่พยายามไม่คิดมาก บางทีพ่อสามีแค่อยากปลอบใจก็เท่านั้น
ทว่าหลังตบเข่า เขายังคงวางมือไว้ตรงนั้น เล่นเอาฉันรู้สึกอึดอัดใจ อยากเตือนให้เอามือออกไปได้แล้ว
"หนูขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ" ฉันหาทางออกให้ตัวเอง ทว่าพ่อสามีกลับคว้าข้อมือฉันไว้ แถมดึงเข้าหาตัว ทำให้ฉันเซ ล้มลงไปนั่งบนตักของเขา
ไม่กี่วินาทีต่อมา คนที่ฉันเคารพรักเหมือนพ่อแท้ ๆ รั้งเอวฉันเข้าหา จูบ บีบนม
"อื้อ!" ฉันประท้วงในลำคอ แต่เขาไม่สน ยังคงลวนลามฉันไม่เลิก
บีบนมอยู่พักนึง เขาก็ล้วงมือเข้ามาในกางเกงขาสั้นสีฟ้าอ่อน กดนิ้วลงตรงกลางร่องสวาท คลึงปุ่มกระสันหวาน ปลุกเร้าอารมณ์
อ่านต่อในตอนจบได้เลยจ้ะ
Guest
