โจวชิงหวง X หลิวม่อเฉิน
#เกิดใหม่ #ทะลุมิติ #นางเอกเก่งไม่ยอมคน #มีมิติวิเศษ
ในยุคปัจจุบันเธอเป็นหญิงสาวที่เก่งกาจมีความสามารถหลายด้านจนได้ร่วมงานกับองค์กรลับ ผู้คนล้วนต่างอิจฉาในความสามารถของเธอและมันได้กลายเป็นภัยร้ายที่ทำให้พวกเขาต้องการกำจัดเธอ ชะตาชีวิตของเธอเปลี่ยนไปเมื่อได้เกิดใหม่พร้อมกับมิติวิเศษ จากหญิงสาวที่ผู้คนอิจฉาในชาติก่อนดันมาอยู่ในร่างของฮูหยินที่โง่เขลา นางถูกครอบครัวของสามีจ้องจะเอาเปรียบอยู่ตลอดเวลา แม้กระทั่งสินเดิมของร่างนี้ก็ถูกแม่สามีฮุบเอาไว้จนหมด
"เหอะ! ข้าไม่ใช่สตรีโง่ที่จะยอมให้พวกเจ้าเอาเปรียบอีกแล้ว อะไรที่เป็นของข้าจะเอาคืนให้หมด"
"หย่าก็หย่าสิผู้ใดสนกัน คติของข้าสามีที่ดีคือสามีใหม่เท่านั้น!!"
เนื้อหาบางส่วน
เพล้ง!!
"โอ๊ย ชิงหวงปล่อยมือเถิดข้าเจ็บ" เสียงร้องโอดครวญของสตรีที่ตนรักดังออกมาจากในห้องครัว เพียงไม่นานก็มีร่างสูงใหญ่ของสามีพุ่งตัวเข้ามา เขาผลักฮูหยินของตนเต็มแรงแล้วโอบกอดสตรีที่รักเอาไว้
"ชิงหวง! เจ้าทำอะไรนาง" มือใหญ่บีดไปที่ปลายคางกลมมนจนใบหน้างามเริ่มเหยเกด้วยความเจ็บปวด สายตาที่ทอดมองไปยังร่างผู้เป็นสามีมีแต่ความผิดหวังเต็มไปหมด น่าผิดหวังจริง ๆ นางหวังว่าจะได้ครองรักกับสามีอย่างราบรื่นเห็นทีคงต้องเปลี่ยนความคิดไหม่ซะแล้ว
ดวงตางามของชิงหวงได้แต่ลอบสังเกตสามีและคาดเดาอยู่ในใจ บุรุษผู้นี้หน้าตาก็งั้น ๆ ถึงแม้ว่าตำแหน่งท่านแม่ทัพจะช่วยทำให้เขาดูดีขึ้นมาบ้างก็เถอะ เพียงแค่ได้ยินเสียงของสตรีผู้นี้ร้องเขาก็พร้อมที่จะทำร้ายร่างกายของนางโดยที่ไม่คิดจะถามหาสาเหตุ ดู ๆ แล้วก็ค่อนข้างจะโง่เขลาอีกด้วย
"ข้าเปล่านะ" ต่อให้นางปฎิเสธเสียงแข็งอย่างไรก็ไม่มีประโยชน์ เพราะคนที่เขาสนใจมีเพียงสตรีคนใหม่เท่านั้น
"เจ้าอย่าได้รังแกนางอีกเหยาเออร์นั้นเป็นคนที่ข้ารัก อีกไม่นานนางก็จะแต่งเข้ามาเป็นภรรยาอีกคนของข้า"
อะไรนะ! คนสารเลวทิ้งนางให้ลำบากอยู่ตั้งสองปีกลับมาก็จะแต่งงานใหม่ นางสงสารร่างเดิมจริง ๆ ที่ต้องเสียสละตัวเองให้คนพวกนี้ บุรุษเช่นนี้นางไม่คิดเสียดายหรอกนะ จะแต่งกับใครก็แต่งสิ แต่นางจะไม่อยู่เป็นก้างขวางคอของพวกเขาหรอกนะ
"ข้าไม่เห็นด้วย หากท่านต้องการแต่งกับนางก็หย่ากับข้าซะก่อน!"
คำตอบของนางทำให้ทุกคนในเรือนต่างต้องตกใจแต่สตรีที่ยืนอยู่ข้างกายของท่านแม่ทัพกับยิ้มได้ใจเมื่อได้ฟังสิ่งที่ฮูหยินเอกพูด สตรีผู้นี้โง่อย่างที่ท่านแม่ทัพเคยบอกเอาไว้จริง ๆ ด้วย หากเป็นนางก็คงไม่มีทางปล่อยตำแหน่งฮูหยินเอกของท่านแม่ทัพหลุดมือไปหรอกนะ ดีเหลือเกินนางจะได้หมดเสี่ยนหนาม
"อย่าคิดว่าคำพูดของเจ้าจะขู่ข้าได้ หย่าก็หย่าสิเจ้าจงรู้ไว้ว่าสตรีที่ถูกหย่านั้นเป็นเรื่องที่น่าอับอายนัก คงไม่มีบุรุษใดกล้าแต่งงานกับเจ้าอีกแล้ว"
เสียงทุ้มเอ่ยออกมาดังลั่น สตรีผู้นี้ไม่มีประโยชน์อะไรกับเขาอีกแล้ว ตอนนี้เขาเป็นถึงท่านแม่ทัพผู้สูงส่งคนที่คู่ควรกับเขาต้องเป็นเหยาเออร์เท่านั้น ไม่ใช่สตรีโง่ที่ขลุกตัวอยู่แต่ในห้องครัวอย่างชิงหวง
"เมื่อก่อนข้านั้นตามืดบอดถึงได้ยอมแต่งงานกับท่าน ยอมดูแลครอบครัวของท่านระหว่างที่ท่านไปออกรบแต่สิ่งที่ท่านตอบแทนข้ามันเกิดความคาดหมายจริง ๆ "
"ชิงหวงหากเจ้าจะไปก็เอาเด็กไร้หัวนอนปลายเท้าคนนี้ไปด้วย ที่จวนแม่ทัพไม่มีเศษอาหารเลี้ยงเด็กคนนี้หรอกนะ"
ร่างของเด็กน้อยวัยสามขวบถูกแม่สามีจับโยนออกมา ร่างเล็ก ๆ นอนกลิ้งอยู่ตรงหน้าของนางอย่างอนาถ มือของชิงหวงกำเข้าหากันเพื่อระบายความโกรธ ก่อนที่นางจะก้าวเท้าออกจากจวนแม่ทัพนางจะต้องทวงทุกอย่างคืนแน่!
"ฮึก! ท่านแม่ข้าจะไปกับท่าน"
Guest
