ท่านแม่คนนี้ ขอมีชีวิตรอดได้ไหมคะ
13
ตอน
315
เข้าชม
2
ถูกใจ
2
ความคิดเห็น
9
เพิ่มลงคลัง
สามีใหม่จะมาชาติไหนก็ได้ทั้งนั้น แค่อย่าชาติหมาเหมือนสามีเก่าก็พอ

“หากว่าเคาน์เตสอ่านข้อความในสัญญาเรียบร้อยแล้ว เช่นนั้นเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ข้าต้องการให้เจ้าประทับตราลงไปในใบสัญญาของเราด้วยครับ”

 

นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ที่จะสามารถรับมือได้ ฉันบอกได้เลยว่านี่คือเรื่องที่ยากที่สุดในชีวิตของฉันเลยก็ว่าได้!

 

ชายที่กำลังนั่งอยู่เบื้องหน้าของฉันในยามนี้คือดยุคฮาสคลาวนามว่าฟลอยด์..รอยยิ้มที่ผลิบานราวกับกลีบดอกไม้นั้นเพียงแค่มองครั้งเดียวหัวใจของฉันก็เต้นแรงอย่างห้ามไม่อยู่แล้ว ผมสีแพลตตินัมบรอนซ์นั่นอีก มันยิ่งส่งเสริมให้เขาดูเป็นบุรุษที่มีภาพลักษณ์แสนอ่อนโยน ใบหน้าที่หล่อเหลาดุจเทพบุตรมากกว่าที่จะเป็นมนุษย์

 

แน่นอนว่าฉันตกหลุมรักเขาผ่านทางตัวหนังสือก่อนที่จะเข้ามาในนิยายเรื่องนี้ด้วยซะซ้ำ หลงใหลและหลงรักไปกับตัวละครพ่อของพระเอก

 

“เข้าใจแล้วค่ะท่านดยุค ฉันจะลงนามลงไปในหนังสือสัญญาฉบับนี้เอง”

 

เรื่องราวของเราดูเหมือนว่าจะเป็นไปตามที่ติ่งอย่างฉันอาจจะขาดใจตายด้วยความดีใจได้ตลอด เพราะว่านี่คือสัญญาการแต่งงานของเราไง

 

ใช่แล้วเมื่ออ่านมาถึงตรงนี้ไม่ว่าใครคงจะยิ้มมุมปากด้วยกันทั้งนั้น หากไม่ติดว่าในสัญญาฉบับนี้มีตัวอักษรที่เขียนเอาไว้ด้วยปากกาหมึกสีแดงที่มีขนาดใหญ่มากกว่าตัวอักษรอื่นๆ

 

สัญญานี่จะสิ้นสุดลงในทันทีหากว่าทางฝ่ายโรวีนา ซารังค์หลงรักดยุคฮาสคลาว ฟลอยด์

 

ใช่แล้ว..นี่คือเรื่องราวสุดน่าปวดหัวของฉันซึ่งเกิดมาเป็นแม่ของตัวร้ายที่กำลังจะทำลายโลกใบนี้ โรวีนา ซารังต์ไม่ได้รักฟลอยด์หรอก แต่ฉันที่เข้ามาสวมร่างนั้นคลั่งไคล้ฟลอยด์มานานมากๆ แล้ว

 

ทีนี้ฉันจะทำยังไงให้สัญญาการแต่งงานของเรามันคงอยู่และควรจะทำยังไงให้ตัวเองสามารถปกปิดความรู้สึกของตัวเองเอาไว้ไม่ให้เผยพิรุธออกมาล่ะโว้ย!!

 

“ขอโทษนะที่รัก ถึงแม้ว่าเราจะต้องร่วมเตียงแต่หากว่าคุณรักผมมันจะลำบากเอาได้ เช่นนั้นแล้วให้ผมมัดมือกับปิดตาของคุณเอาไว้ดีรึเปล่า..”

 

“ยะ..อย่าปิดตานะคะ ฉันจะไม่รักคุณแน่นอนเพราะแบบนั้นได้โปรดเถอะค่ะ จะมัดขามัดมือหรือมัดอะไรก็ได้ทั้งนั้นขอแค่อย่าปิดตาฉันก็พอแล้ว..”

 

ได้โปรดอนุญาตฉันมองหน้าคุณเถอะค่ะ

 

.

 

.

 

ฉันไม่คิดแบ่งปันท่านแม่ของฉันให้ใครหน้าไหนทั้งนั้น! โดยเฉพาะเจ้าเด็กหัวลูกพีชอย่างคาเรน!

 

“พี่เมลลี่ จากนี้ไปเราคือครอบครัวเดียวกันใช่ไหมครับ..”

 

รอยยิ้มของคาเรนนั้นถอดแบบจากบิดาของเขาไม่มีผิดเพี้ยน มันอ่อนโยนและอบอุ่นราวกับแสงของดวงตะวัน

 

“ฉันไม่ใช่พี่นายและจะไม่มีวันเป็นครอบครัวเดียวกันด้วย อย่ามาเรียกฉันว่าพี่อีก..เพราะว่าฉันไม่ชอบ!”

 

จะเป็นครอบครัวเดียวกันงั้นเหรอ ฝันไปเถอะ! เมลลี่คนนี้จะจัดขวางให้ถึงที่สุดเลย

 

.

 

.

 

.

 

 

 

 

 

ฝากกด❤️ กดเพิ่มเข้าชั้นและกดติดตามไรท์ด้วยนะค้าบ 🙂‍↕️

 

 

 

 

 

 

 

 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (2)

5.0