“แต่งงานกับข้าได้ไหมคะ?”
ท่ามกลางสายตานับสิบคู่ของบุรุษทั้งหลายต่างมองมาที่เรเน่เพียงคนเดียว
“เจ้าว่าอะไรนะ!!!?”
เบื้องหน้าของเรเน่คือราฟหัวหน้ากองโจรค่าหัวของเขาตอนนี้มากกว่าหนึ่งล้านเหรียญทองอีก….
“ตระกูลอาฟเฟอร์ของเรารวยมากนะคะ..ข้าจะเลี้ยงดูท่านเอง!!!”
เขายกมือขึ้นมากุมขมับเบาๆ…
มีการว่าจ้างให้เขาลักพาตัวบุตรสาวของดยุคอาฟเฟอร์มา…ด้วยเงินจำนวนสามหมื่นเหรียญ….
ที่น่าตกใจคือตอนที่เขาไปลักพาตัวเธอมา…ใบหน้าที่งดและแสนน่ารักนั้น…ไม่ได้มีท่าทีเกรงกลัวเขาเลย…อีกทั้งเธอยังดีใจด้วยซ้ำที่เจอหน้าเขาและยอมตามเขามาแต่โดยดีโดยไม่ต้องบังคับ
…รอสเชล ราฟ ตัวร้ายในนิยายเรื่อง ดอกไม้และสายลมแห่งรัก…
เขาคือตัวร้ายที่หลงรักลินดา นางเอกของเรื่องจนยอมตายเพื่อเธอ…ตอนที่ราฟตายเธอจำได้ว่าเธอร้องไห้อย่างหนัก…เพราะเขาคือตัวละครที่เธอชอบที่สุดในเรื่อง ราฟปล้นชนชั้นสูงเพื่อไปช่วยชาวบ้าน..เขาคือคนที่คอยช่วยเหลือผู้อื่นโดยที่ไม่แสดงตัว
สเป็คเธอเลย.....
เป็นผู้ปิดทองหลังพระที่แท้ทรู…
ส่วนฉัน…ฉันมีอาชีพเป็นเชฟ….ที่ทำอาหารได้อร่อยเหาะไปเลย
ฉันจำได้ว่าวันนั้นลูกค้าแน่นร้านอาหารที่ฉันทำงานอยู่…แล้วมีคนสั่งผักบุ้งไฟแดง….ไฟแดงเดือดในกระทะลุกโหมไปติดแผ่นฝ้า….จนเกิดไฟไหม้ขึ้นมา
คนอื่นก็หนีกันทันจ้า…ฉันก็วิ่งเหมือนกันแต่พื้นมันลื่นเลยสะดุดล้มหัวฟาดพื้นตายก่อน….
ใช่จ่ะวิ..ฉันขิตเพราะผักบุ้งไฟแดง
พอลืมตาขึ้นมาอีกทีก็มาอยู่ในนิยายแล้ว เรเน่เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของท่านดยุคอาฟเฟอร์ที่แสนยิ่งใหญ่…แต่เธอเป็นตัวประกอบเท่านั้น
เรเน่จะตายเพราะถูกพระเอกฆ่า…สาเหตุคือเธอดันไปแย่งความสนใจนางเอกมา…
ป่วยมาก…อีพระเอกนี่ป่วยจัด หึงนางเอกกระทั่งกับเพื่อนฝูง ลม ฝน ฟ้า อากาศ…
แต่ใครในเรื่องจะเป็นยังไงฉันไม่สนทั้งนั้น…ฉันจะเดินหน้าขอราฟแต่งงานให้ได้!!
“ข้าคิดว่าเราควรเอาจะเอาสตรีเสียสติผู้นี้ไปคืนที่คฤหาสน์อาฟเฟอร์นะครับ…”
เรเน่ถอดรองเท้าออกมาก่อนจะคว้างใส่โจนาส…น้องชายของราฟ…
“เสียสติอะไรของเจ้าห๊ะ!!!…ข้าเพียงคุกเข่าของท่านราฟสุดหล่อเท่ของข้า!!…เสียสติตรงไหนกัน.!!!”
“….เหตุใดถึงไม่ยืนคุยกันดีๆ…เจ้าจะคุกเข่าทำไมมิทราบ…”
ก็เห็นในหนังชอบทำแบบนี้อ่า…มันดูโรแมนติกดี….นี่ก็ว่าขาดดอกไม้กับแหวน
“ข้าไม่คิดจะแต่งงานกับเจ้าหรอกสาวน้อย…เจ้าไม่ใช่สตรีในแบบที่ข้าอยากใช้ชีวิตด้วย…”
เรเน่อ้าปากค้างก่อนที่เธอจะเดินไปหาราฟ…
“ข้าไม่ดีตรงไหนคะ…ข้าคิดว่าใบหน้านี้ก็สวย…อีกทั้งข้าก็รวยมากด้วย….”
“เลดี้อาฟเฟอร์ข้ามีคนรักอยู่แล้ว…เจ้ารออยู่ที่นี่รอผู้ว่าจ้างมารับเจ้าไปก็แล้วกัน….”
ราฟกล่าวก่อนที่เขาจะเดินจากไป
“ข้าไม่ไปไหนทั้งนั้น!!!…ยังไงข้าก็จะแต่งงานกับท่านให้ได้….”
เขาปรายตามองเธอก่อนจะแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย
“….ถ้าหากว่าเจ้ายอมถอดเสื้อผ้าออก…ทีละชิ้นในจำนวนเดียวกันกับการก้าวขาของข้าที่เดินกลับไปหาเจ้า…ข้าจะลองคิดอีกที….”
เรเน่เม้มปากแน่น!!…มีเสียงผิวปากดังจากโจรผู้เป็นลูกน้องของราฟดังขึ้นมาเป็นระยะๆ
เธอยกมือขึ้นมาก่อนจะถอดเสื้อคลุมออก…ตามมาด้วยเครื่องประดับบนหัว…ชุดกระโปรงด้านนอก…กระโปรงชั้นที่สอง…เสื้อคลุมด้านใน
จนตอนนี้เธอเหลือเพียงเสื้อชั้นสุดท้ายเท่านั้นทว่าราฟก็ยังเดินกลับมาไม่ถึงเธอสักที…
เอาวะ!!!…เป็นไงเป็นกันหากว่าเธอแก้ผ้าล่อนจ้อนตรงนี้อย่างน้อยเขาก็น่าจะรับผิดชอบเธอบ้าง!!!
เธอยกมือขึ้นมาแกะเสื้อกระดุมเสื้อสีขาวช้าๆ จนถึงเม็ดสุดท้าย…ก่อนจะถอดมันออกมา
“พรึบ!!!”
ราฟสะบัดเสื้อคลุมของเขาให้คลุมร่างเธอเอาไว้…
“ท่านยอมแต่งงานกับข้าแล้วใช่ไหมคะ….?”
“ฝันไปเถอะ!!!”
.
.
.
.
.
เนื่องจากนิยายเรื่องที่แล้วมันหนักไปทางความดราม่ามากทีเดียว555
เรื่องนี้ไรท์จะขอแบบเป็นแนวเบาสมอง ไม่ต้องคิดเยอะเน้นไปทางตลกมากว่า
ใครที่อยากอ่านเรื่องขำๆ สบายๆ…มาจ่ะ..มาทางนี้เลย😂😂😂
Guest
