จุดเริ่มต้นของความรักที่ มาพร้อมกับความเจ็บปวดที่แสนสาหัส กว่าจะได้ความสุขเข้ามาครอบครอง
“แม่ของลูก….”
น้ำเสียงที่สั่นเครือเล็กๆนั่นมันทำให้ใจของเธอพลันกระตุกวูบ ลมหายใจของเด็กสาวติดขัดอีกครั้งพร้อมกับดวงตาทั้งสองของเธอที่แดงก่ำขึ้นมา
”แม่ของลูกตายแล้ว“
”ไม่…ไม่จริง!!!!!!!!“
“ไมล์ค่ะ”
เสียงทุ่มต่ำของเหมราชเอ่ยเรียกคนตัวน้อยขึ้นมาเบาๆ มือใหญ่ของเขาแตะลงบนแก้มนุ่มของเธอเพื่อเกี่ยวเอาเส้นผมเส้นเล็กๆของเธอออกจากปากเล็กของเธอ
“มาหลับอะไรอยู่ตรงนี้คะ”
เสียงทุ่มต่ำของเหมราชเอ่ยเบาๆขณะที่ตัวของเขานั้นขยับไปนั่งอยู่บนโซฟากับเธอ พันไมล์นั่งหลับไปทั้งๆที่มือของเธอนั้นยังถือหนังสือเรียนอยู่ในมือขวา เหมราชหยิบเอาหนังสือของเธอออกจากมือเธอแล้วรั้งเอาคนตัวเล็กหันมาซบอกของตัวเองแทนจะเป็นเบาะโซฟาเหมือนเดิม
“อื๊อ…~”
เสียงเล็กของเธอครางออกมาเบาๆ พร้อมกับดวงตาของเธอที่ค่อยๆขยับปรือขึ้นมามองคนตัวสูงที่กอดร่างของเธออยู่
“หลับสบายมั้ยละคะ?”
“คะ..คุณเหมห์ กลับมาตั้งแต่ตอนไหน….”
“เพิ่งมาถึงค่ะ”
มือใหญ่ข้างขวาขยับกขึ้นมาเกี้ยวเส้นผมของเธอแล้วลูบผมของคนตัวเล็กเบาๆ
ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อเมื่อเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวจากคนที่ซุกหน้าอยู่กับลำคอของเธอ มือหนาของเหมราชที่จับอยู่ที่เอวบางเริ่มบีบนวดช่วงเอวคอดของเธอเบาๆก่อนที่เขาจะลูบฝ่ามือตัวเองไปกับช่วงเอวของเธอไปหาสะโพกผายของพันไมล์
“คุณเหม…-////-”
“ขา”
“อะ..อื๊อส์~ ไมล์…ไมล์ไปเอาน้ำมาให้ดีกว่านะคะ กลับมาเหนื่อยๆ….อ๊ะส์!“
เสียงหวานของเธออุทานขึ้นมาหลังจากที่เธอนั้นพยายามจะลุกออกจากโซฟาที่เธอนั่งอยู่กับเขา แต่ร่างเล็กของเธอกับถูกแขนแกร่งของเขารั้งร่างของเธอเอาไว้ จนตอนนี้ร่างเล็กของเธอล้มทับนั่งอยู่บนหน้าตักแกร่งของเหมราช แขนแกร่งของเขารีบกระชับกอดร่างเล็กของเธอเอาไว้แนบกับตัวของเขา ใบหน้าของพันไมล์หันออกไปทางเดียวกับกับเขา คางเรียวของเหมราชเลยวางเอาไว้ที่ไหล่ลาดเล็กของเธอ
”ไม่หิวน้ำค่ะ หิวอย่างอื่นมากกว่า….“
Guest
