เมื่อการแต่งงานของนางถูกกำหนดด้วยโองการหนึ่งฉบับ ชีวิตของหลานเยว่ชิงต้องทนทุกข์เมื่อแม่สามีบีบบังคับให้รับภรรยารองเท่าเทียมภรรยาเอก นางไม่ยอมเชื่อฟังจึงถูกผลักล้มจนสิ้นชีพ แต่โชคชะตาให้โอกาสนางได้เกิดใหม่ นางกลับมามีชีวิตในร่างเดิมพร้อมกับความทรงจำที่ฝังลึก ถึงความเย็นชาและร้ายกาจของแม่ทัพหนุ่ม
ทันทีที่แม่ทัพหนุ่มออกไปรบนางถูกแม่สามีขับไล่ให้ออกจากบ้าน รอให้ลูกชายที่เป็นแม่ทัพซึ่งไม่เคยรักนางมาก่อนกลับมาหย่า!
แต่เมื่อผ่านมาห้าปีหลานเยว่ชิงมีความลับปิดบังเรื่องลูกชายไม่พอ ยังมีข่าวที่เขาร่วมมือกับโอรสสวรรค์ฆ่าล้างตระกูลของนาง แล้วคนเช่นนี้นางจะทนอยู่ร่วมเตียงได้อย่างไร คงไม่พ้นหนังสือหย่านางต้องเขียนเองกระมัง
************
จุดกำเนิดเรื่อง
เมื่อโชคชะตาให้นางเกิดในตระกูลโหว แต่นางดันเป็นสตรีที่ไม่สามารถสืบทอดตำแหน่งได้ แต่กระนั้นบิดาผู้รักภรรยาเป็นหนักหนาก็ไม่คิดรับอนุหรือสาวใช้ข้างเตียงมาให้มารดาของนางทุกข์ใจ นางถูกดูแลและเอาอกเอาใจอย่างดีจากบิดาและมารดา จนกระทั่งเมื่อบิดาต้องโทษคดีเงินปลอมนางที่เป็นที่รักหนึ่งเดียวจึงต้องแต่งงานล้างมลทินให้ตัวเองเพื่อเอาชีวิตรอด แม้ยืนกรานจะตายพร้อมกับตระกูลแต่มิอาจทัดทานคำสั่งของโอรสสวรรค์
แต่งเข้าจวนเพียงหนึ่งวันแม่สามีเรียกไปคารวะน้ำชาโดยที่ไร้เงาสามีข้างกายให้คนในจวนหัวเราะเยาะ หลังจากเข้าหอดั่งบุรุษคลั่งรักเขาก็ออกไปทำงานโดยไม่หวนกลับมาอีก ทิ้งให้นางที่เพิ่งเสียครอบครัวอยู่กับแม่สามีที่เห็นแก่ตัวทั้งรังแกสะใภ้ไร้ครอบครัวหนุนหลังเช่นนาง แต่นางไม่ได้มีจิตใจกว้างขวางดั่งมหาสมุทร แบ่งสามีให้ผู้ใด จึงถูกแม่สามีผลักหัวฟาดเสาจนสลบไปหนึ่งวันหนึ่งคืน
เมื่อสาวใช้ข้างกายไปร้องขอความเป็นธรรม กลับถูกตบจนหน้าบวมเหมือนหมู ข้อหาใส่ร้ายฮูหยินผู้เฒ่าฆ่าสะใภ้ สาวใช้จึงทำได้เพียงนั่งร้องไห้อยู่ข้างเตียงผู้เป็นนายด้วยความสิ้นหวัง
หลานเยว่ชิงตื่นขึ้นอีกครั้งรับรู้ถึงความอัปยศอดสู นางเคยเป็นคุณหนูจวนโหว แม้ตกอับแต่บิดาก็เคยสร้างคุณูปการไม่น้อย ดูแคลนเช่นนี้เขาไม่ให้เกียรตินางพอทนแต่ไม่ให้เกียรติบิดาของนางด้วยคำพูดที่นางไม่อาจรับได้
‘เจ้าอยู่ในเรือนระมัดระวังกิริยาให้ดี อย่าลืมว่าเจ้าเพิ่งรอดพ้นจากประตูผีเพราะแต่งเข้าจวนแม่ทัพของข้า ตระกูลที่ทุจริตไม่อาจเชิดหน้าชูตาได้ อีกอย่างเจ้าควรรู้ว่าไม่เชื่อฟังพ่อแม่สามีอยู่ในเจ็ดข้อละภรรยา’
ช่างเป็นคำพูดที่เสียดแทงใจนางเสียเหลือเกิน เขาเป็นสามีนางหรือไม่ ใช่สินะเขามิได้เต็มใจแต่งเสียหน่อย เอาเถอะจากนี้ต่างคนต่างอยู่เขากลับมาเมื่อไหร่นางก็เป็นหม้ายเมื่อนั้นก็แล้วกัน