แค่แสงตะเกียง

การตกหลุมรัก เป็นสภาวะง่ายที่สุดเพราะอาการ ‘ตก’ ย่อมไม่ต้องออกแรง เพียงแค่ปล่อยตัวเองไปตามแรงโน้มถ่วง หรือความต้องการของตัวเอง  

         แต่การ ‘ขึ้น’ จากความรักย่อมต้องใช้แรง และความพยายามมากกว่า ในช่วงที่สมองหลั่งฮอร์โมนแห่งความรักและความผูกพันออกมามากๆ ก็ทำให้คนที่ยังอยู่ให้ห้วงแห่งความรัก ไม่สามารถหลุดพ้นจากขุมนรกแห่งความรักนี้ได้ เหมือนอีกคนอยากปล่อยมือ ส่วนอีกคนต้องการเหนี่ยวรั้งเอาไว้ 

         ความรักของแสงตะเกียงก็เช่นเดียวกัน หญิงสาวที่บ้านไม่ได้มีฐานะ แต่หลงรักพี่ภูตะวันพี่ชายที่เป็นเหมือนอัศวินขี่ม้าขาวมาช่วยเธอตอนเด็กๆ เธอจึงตกหลุมรักเขาตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา  

         วันหนึ่งเมื่อพี่ภูตะวันบอกเธอว่า รักเราเป็นเพียงแค่รักแบบวัยรุ่น ไม่ใช่รักที่จะยืนกันไปตลอดชีวิต แสงตะเกียงรู้สึกเหมือนหูดับ เพราะเธอได้มอบทั้งกายและใจให้เขาไปหมดแล้ว