วาตารุแต่งงานกับอายากะและมีลูกสาว อายุ 7 ขวบ ด้วยกันหนึ่งคนคือโคโคเนะ แต่อายากะนอกใจวาตารุไปมีความสัมพันธ์กับมาซาโตะ ซึ่งเป็นผู้จัดการเอเจนซี่วงการบันเทิงที่เธอพยายามผลักดันให้โคโคเนะเป็นดารา ซึ่งวาตารุมีโอกาสได้เห็นอายากะและมาซาโตะเข้าโรงแรมกันโดยบังเอิญ หลังจากเหตุการณ์นั้น วาตารุเก็บงำความเสียใจเอาไว้ในใจ ทำเป็นไม่รู้เรื่องความสัมพันธ์นี้ วาตารุขอบริษัทให้มาทำงานที่บ้าน วางแผนจะหย่า และต้องการสิทธิเลี้ยงดูโคโคเนะ เขาแอบรวบรวมหลักฐานการคบชู้ของอายากะเอาไว้ และแผนการของเขาก็ใกล้จะสำเร็จแล้ว แต่อายากะก็ดันรู้แผนนี้ซะก่อน แถมอายากะเพิ่งจะรู้ตัวว่าตัวเธอกำลังท้องกับมาซาโตะ หลังบอกมาซาโตะ เขาก็ไม่ยอมรับและบอกเลิกเธอทันที แท้จริงแล้วมาซาโตะไม่เคยรักเธอเลย ที่เขาทำไปเพราะต้องการแก้แค้นวาตารุที่มีความแค้นกับเขามาตั้งแต่สมัยเรียน ม.ปลาย มาซาโตะไม่สามารถยกโทษให้วาตารุได้ เนื่องจากพ่อของวาตารุแอบมีความสัมพันธ์กับแม่ของเขา ทำให้พ่อกับแม่เขาต้องเลิกกันและสุดท้ายแม่ของเขาก็ฆ่าตัวตาย มาซาโตะเก็บงำความแค้นมาหลายปี ในที่สุดเมื่อมีโอกาสเขาจึงเข้าหาอายากะและทำให้วาตารุเจ็บปวด เมื่อวาตารุรู้สาเหตุที่แท้จริง มาซาโตะก็ถูกแทงเสียชีวิต หลังจากเรื่องทั้งหมดคลี่คลายเขาก็พร้อมที่จะตัดความสัมพันธ์กับอายากะ เขาส่งทนายไปจัดการเรื่องนี้ทั้งหมด อายากะรู้สึกผิดและไม่อยากสูญเสียวาตารุกับโคโคเนะไป เธอก็เลยตัดสินใจบางอย่าง...
=================================
แนะนำตัวละคร
=================================
วาตารุ
นักข่าวหนังสือพิมพ์รายใหญ่ ซึ่งถือว่าเป็นคนที่มีฝีมือในบริษัท แต่หลังจากรู้ว่าอายากะผู้เป็นภรรยาคบชู้ เขาจึงขอบริษัทให้มาทำงานที่บ้าน และรวบรวมหลักฐานการนอกใจของอายากะอยู่ลับๆ เป็นคนจิตใจดี และรักโคโคเนะผู้เป็นลูกสาวมาก
อายากะ
ภรรยาของวาตารุเป็นแม่บ้าน คอยเลี้ยงโคโคเนะให้วาตารุ เนื่องจากความเหงาที่วาตารุเอาแต่ทำงาน เมื่อได้รู้จักกับมาซาโตะ เธอก็แอบมีความสัมพันธ์กับเขา โดยคิดว่าวาตารุไม่รู้และไม่รู้สึกละอายใจเลยแม้แต่น้อย
มาซาโตะ
ผู้จัดการทั่วไปบริษัทเอเจนซี่ของวงการบันเทิง ก่อนหน้านี้เขามีหน้าตาที่ขี้เหร่ แต่เขาไปทำศัลยกรรมจนกลายเป็นหนุ่มหล่อ และใช้หน้าปลอมๆ นี้ หลอกล่ออายากะเพื่อแก้แค้นวาตารุ
โคโคเนะ
ลูกสาววัย 7 ขวบ เพียงคนเดียว ของวาตารุและอายากะ เป็นเด็กน่ารักเรียบร้อย รักพ่อและแม่มาก โคโคเนะรู้มาตลอดว่าพ่อแม่มีความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยดีนัก แต่เธอก็หวังว่าพ่อกับแม่จะคืนดีกัน
อาซึสะ
นักแสดงที่มาซาโตะจ้างให้มาทำลายชีวิตของวาตารุ แต่ทำไม่สำเร็จ หลังจากนั้นเธอก็หางานพาร์ทไทม์ทำไปเรื่อยๆ พอเงินไม่พอเธอจึงต้องไปกู้เงินกับเจ้าหนี้นอกระบบ
=================================
Alternative Ending
=================================
"ฉันขอโทษที่ทรยศคุณ"
"ฉันขอโทษที่ทำให้คุณเสียใจ"
อายากะกล่าวขอโทษทั้งน้ำตา เธอรู้สึกผิดที่ได้ทำผิดต่อวาตารุผู้เป็นสามี วาตารุไม่ทันได้กล่าวคำพูดใดๆ โคโคเนะลูกสาวคนเดียวของเขาตื่นขึ้นมา
"แม่เป็นอะไรรึเปล่าคะ"
"แม่ร้องไห้ทำไมคะ"
โคโคเนะกล่าวด้วยความงัวเงีย วาตารุและอายากะเดินเข้าไปหาโคโคเนะ
"พ่อมีเรื่องสำคัญจะบอกลูก" วาตารุพยายามจะพูดต่อและน้ำตาก็ไหลออกมา
"พ่อกับแม่กำลังจะหย่ากัน" "ระหว่างพ่อกับแม่ ลูกอยากจะอยู่กับใคร"
โคโคเนะนิ่งไปครู่หนึ่งและกล่าวออกมาอย่างเศร้าๆ
"ระหว่างพ่อกับแม่"
"หนูอยากอยู่กับทั้งสองคน"
"หนูอยากอยู่กับพ่อและแม่ตลอดไป"
อายากะร้องไห้เสียงดังหลังจากได้ยินที่โคโคเนะบอก วาตารุนิ่งเงียบพร้อมกับลูบหัวโคโคเนะ
"มันเป็นไปไม่ได้หรอกลูก แม่ไม่ได้รักพ่อแล้ว ตอนนี้แม่กำลังจะมีน้องกับผู้ชายคนอื่น"
หลังจากได้ยินที่วาตารุบอกโคโคเนะก็ร้องไห้ออกมา
"แม่ขอโทษนะลูก แม่ขอโทษจริงๆ แม่ทรยศพ่อ ทำให้พ่อต้องเสียใจ แถมยังทำร้ายโคโคเนะ แม่ไม่มีอะไรจะแก้ตัวนอกจากขอโทษ..."
โคโคเนะ นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบ...
120 วันต่อมา
วาตารุเดินออกมาจากศาลพร้อมกับอายากะด้วยท่าทีเรียบเฉย
"ยินดีด้วยนะ คุณชนะแล้ว ดูแลโคโคเนะให้ดีๆ นะ" อายากะกล่าวพร้อมกับพยายามกลั้นน้ำตา
"วางใจเถอะ โคโคเนะเป็นลูกฉัน ไม่ว่ายังไงฉันก็จะเลี้ยงดูเขาอย่างดี ไม่ต้องห่วงนะ"
"ถ้าเธออยากมาหาโคโคเนะ ก็มาหาได้ทุกเวลาเลยนะ"
อายากะตั้งใจจะพูดบางอย่าง แต่วาตารุก็พูดขึ้นมาอีก
"ถึงแม้เราจะไม่ใช่สามีภรรยากันแล้ว แต่เธอก็ยังเป็นแม่ของโคโคเนะอยู่"
"ถึงเธอจะทำร้ายฉัน แต่ฉันจะไม่ใจร้ายกับเธอหรอก"
"วาตารุ พวกเรา..."
อายากะพยายามจะพูดต่อ แต่วาตารุก็ตัดบททันที
"โชคดีนะ ลาก่อน"
วาตารุหันหลังให้อายากะ และเดินไปขึ้นรถพร้อมกับขับรถออกไป อายากะได้แต่มองตามโดยไม่สามารถทำอะไรได้
382 วันต่อมา
อายากะแบกโอซามุลูกชายวัยเกือบ 1 ขวบ ขึ้นหลัง ด้วยท่าทางดีใจ
"ในที่สุดก็ได้มีวันหยุดตรงกันซะที"
"โอซามุคุง เดี๋ยวจะได้ไปเจอพี่สาวแล้วนะ"
อายากะพูดกับโอซามุพร้อมกับยิ้ม ก่อนที่จะไปกดกริ่งที่หน้าประตูบ้านของวาตารุกับโคโคเนะที่เธอเคยอยู่ ระหว่างที่กำลังดีใจ ทันทีที่ประตูเปิดออกทำให้เธอหุบยิ้มแทบไม่ทัน
"อายากะซังใช่มั้ยคะ" อาซึสะพูดกับอายากะด้วยท่าทางยิ้มแย้ม
"วาตารุซังออกไปซื้อของกับโคโคเนะ เดี๋ยวก็กลับมาแล้วค่ะ เข้าไปนั่งรอข้างในก่อนนะคะ"
"คุณเป็นใครคะ" อายากะถามด้วยความสงสัย
อาซึสะหัวเราะก่อนจะแนะนำตัว "ขอโทษนะคะ ลืมแนะนำตัวไปเลย ฉันอาซึสะ เป็นแฟนของวาตารุซังค่ะ" อาซึสะหัวเราะต่อ
"แต่อีกไม่นาน ก็จะเป็นภรรยาแล้วค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ"
อายากะตกใจกับผู้หญิงที่เอ่ยปากว่าจะเป็นภรรยาของวาตารุ จนพูดอะไรไม่ออก
"เข้ามาข้างในก่อนสิคะ" อาซึสะเปิดประตูกว้าง
อายากะเดินเข้าไปในบ้าน พร้อมกับมองรอบบ้านในสภาพที่เปลี่ยนไป รูปแต่งงานของเธอกับวาตารุ และรูปครอบครัวสามคนที่โคโคเนะเป็นคนวาด ไม่หลงเหลืออยู่ภายในบ้าน แต่กลับแทนที่ด้วยรูปของวาตารุกับอาซึสะ และรูปวาดครอบครัวสามคนที่มีวาตารุ อาซึสะ และโคโคเนะ เมื่ออายากะเห็นดังนั้นก็เริ่มจะกลั้นน้ำตาไม่อยู่ ทันใดนั้นเสียงกริ่งก็ดังขึ้น
"วาตารุซังคงจะกลับมาแล้ว ขอไปเปิดก่อนนะคะ"
อาซึสะไปเปิดประตูเมื่อเห็นวาตารุก็โผเข้าไปกอด อายากะพยายามจะไม่มอง แล้วโคโคเนะก็พูดขึ้นมา
"แม่มาแล้ว!" โคโคเนะวิ่งเข้าไปกอดอายากะ และสังเกตเห็นโอซามุที่อยู่หลังอายากะ
"เด็กคนนี้..."
"โอซามุคุง น้องชายของลูกไง" อายากะพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"อ๋อ....เด็กที่เกิดกับมาซาโตะซังเหรอคะ" อาซึสะตะโกนออกมาพร้อมกับหัวเราะ
"เธอเนี่ยนะ..." วาตารุดุใส่อาซึสะ
"แต่หน้าไม่เหมือนมาซาโตะซังเลยนะคะ แปลกจัง..." อาซึสะพูดเสียงน้ำเสียงสงสัย
"พอได้แล้วน่ะ" วาตารุเตือนอาซึสะเบาๆ
"คุณเป็นใคร...ทำไมถึงรู้จักมาซาโตะด้วย"
"จริงๆ แล้ว ฉันเคยเป็นนักแสดงในสังกัดของมาซาโตะซังน่ะค่ะ" อาซึสะพูดด้วยเสียงมั่นใจก่อนจะทำหน้าซึม
"แถมฉันยังเกือบทำลายชีวิตของวาตารุซังไปแล้ว"
"เรื่องราวเป็นยังไงกัน" อายากะถามด้วยท่าทางสงสัย
"มาซาโตะซังจ้างฉันให้หลอกพาวาตารุซังเข้าโรงแรม แล้วให้โทรเรียกตำรวจมา โชคดีที่คนที่มาไม่ใช่ตำรวจ แต่เป็นทนายทาคาราดะ"
"เค้าตบฉันและต่อว่าไม่ควรทำแบบนี้" อาซึสะนิ่งไปครู่
"ตอนนั้นฉันรู้สึกผิดจริงๆ"
200 วันก่อน
ระหว่างที่วาตารุเดินเข้าไปในตรอกก็เห็นชายกลุ่มใหญ่ล้อมอาซึสะไว้
"ทำอะไรกันน่ะ!"
"วาตารุซัง! ช่วยฉันด้วย!"
"ก็นังนี่มันยืมเงินไปแล้วไม่ใช้ ฉันก็เลยมาตามทวง แกเป็นอะไรกับมัน!" หนึ่งในชายกลุ่มนั้นพูดขึ้นมา
"ฉันเป็นเพื่อนเค้า"
"โอ้ว! งั้นก็ดีเลย ใช้หนี้แทนมันมาสิ!"
"เค้าติดหนี้พวกแกเท่าไหร่"
"สองแสน"
"ได้! เอาสัญญายืมเงินกับเลขที่บัญชีมา"
"พูดง่ายดีวุ้ย"
หลังวาตารุใช้หนี้พร้อมกับเอาสัญญามาฉีกทิ้ง ชายกลุ่มนั้นก็จากไป
"ขอบคุณนะคะ วาตารุซัง! เงินนั่นฉันจะรีบหามาคืนให้นะ"
"ไม่ต้องหรอก อย่าไปยืมเงินพวกมันอีกล่ะ คราวหน้าอาจไม่โชคดีแบบนี้"
"ทั้งๆ ที่ฉัน ทำกับคุณขนาดนั้น คุณยังช่วยฉัน...คุณเนี่ยเป็นคนดีจริงๆ"
"เรื่องก็ผ่านมาแล้ว ฉันลืมไปหมดแล้ว เธอก็อย่าทำแบบนั้นกับใครอีกล่ะ"
"ฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีกแล้วค่ะ...แล้วตอนนี้วาตารุซังกับอายากะซัง..."
"ฉันหย่ากับอายากะเรียบร้อยแล้ว และก็ได้สิทธิเลี้ยงดูโคโคเนะด้วยนะ"
"ดีใจด้วยนะคะ.... " อาซึสะนิ่งก่อนจะยิ้มออกมา
"ก็หมายความว่าตอนนี้วาตารุซังโสดแล้วสินะคะ"
"ใช่..แล้วทำไมเหรอ"
"หมายความว่า...ฉันก็มีโอกาสน่ะสิ"
"โอกาสอะไร จะบ้าเหรอ!"
"แหมๆๆๆ มาช่วยฉันขนาดนี้ ไม่คิดอะไรกับฉันจริงอะ"
"ไม่คิด"
"ก่อนหน้านั้นที่ฉันหลอกคุณเรื่องถูกพ่อทำร้าย ให้คุณไปคุยกับพ่อที่โรงแรม ที่คุณยอมไปเป็นเพราะความใจดี หรือว่า..." อาซึสะยิ้มอย่างมีเลศนัย
"เห็นใครลำบาก ฉันก็ช่วยทั้งนั้นแหละ อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย ยัยอาชญากร เธอเกือบจะทำให้ฉันติดคุกแล้วนะ"
"ไหนบอกว่าลืมหมดแล้วไง"
วาตารุสีหน้าหงุดหงิด "ฉันไปดีกว่า ไม่คุยกับเธอแล้ว! ไม่รู้มีแผนอะไรอีก"
"แผนต่อไปของฉันคือเป็นคนรักของวาตารุซัง" อาซึสะยิ้ม
"ยัยบ้า มันยังเร็วไปสิบปี!"
หลังพูดจบวาตารุก็เดินหนี ส่วนอาซึสะได้แต่ยิ้ม
"หนีฉันไม่พ้นหรอก วาตารุซัง"
หลังจากวันนั้นอาซึสะก็แวะมาหาวาตารุอยู่เป็นประจำพร้อมกับของฝาก จากนั้นไม่นานวาตารุก็พาอาซึสะและโคโคเนะไปเที่ยวที่ต่างๆ ด้วยกัน วาตารุเปิดใจให้อาซึสะและสัญญาว่าอีกไม่นานจะแต่งงานกับเธอ
ปัจจุบัน
"เรื่องทั้งหมดก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ"
"วาตารุซังเป็นคนดีมาก" อาซึสะหันมองอายากะด้วยรอยยิ้ม
"ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ ฉันจะดูแลวาตารุซังและโคโคเนะจังเป็นอย่างดีเลย และจะไม่มีวันนอกใจเขาเด็ดขาด!"
"ขอบใจนะ" อายากะตอบด้วยท่าทางหมั่นไส้
"จริงสิ! มาถ่ายรูปครอบครัวกันดีกว่า" อาซึสะตื่นเต้นดีใจพร้อมกับไปหยิบกล้องส่งให้อายากะ
"ช่วยถ่ายให้ด้วยนะคะ"
อายากะรับกล้องจากอาซึสะมาแบบงงๆ แต่ก็พยายามยิ้มและถ่ายรูปให้กับทั้งสามคน
"เอ้า 1,2,ยิ้ม"
วาตารุ อาซึสะ โคโคเนะ ยิ้มอย่างมีความสุข ส่วนอายากะได้แต่มองทั้งสามคนด้วยความไม่พอใจได้แต่ร้องไห้อยู่ในใจเพราะเธอได้สูญเสียสามีที่ดี ลูกสาวที่น่ารัก เพราะความไม่ซื่อสัตย์ของตัวเอง
=================================
The End
=================================
Guest
