เพื่อให้ตระกูลบิดายอมรับ นางปิดบังเรื่องต่ำช้าที่แสนเจ็บปวดเอาไว้ในก้นบึ้งหัวใจ เชื่อคำหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้าของบิดาและมารดาเลี้ยงแต่งเข้าสกุลหวัง เพื่อความหวังที่จะเป็นคนโปรดปรานดุจดั่งน้องสาวต่างมารดาของนาง ที่แม้นไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขโดยตรง กลับกุมหัวใจบิดาของนางเอาไว้ทั้งดวง
แต่นางไร้เดียงสาเกินไป กว่าจะรู้ว่าตัวเองเป็นสะพาน
ก็ถูกรื้อแล้ว...
เมื่อพวกเขาข้ามสะพานอย่างนางไปถึงจุดหมายได้
ก็รื้อสะพานอย่างนางทิ้งทันที ให้ตายอย่างผีไร้ญาติ นางหนีตายอย่างหวาดกลัว แต่พวกเขาไม่ละเว้นนาง เพื่อเป้าหมายขึ้นเป็นใหญ่ การกำจัดนางเป็นหนทางเดียวของพวกเขา เมื่อรู้ก็คิดหนีเข้าป่าเพื่อเอาชีวิตรอดไปเปิดโปงคนเลวทรามพวกนี้...ขณะนั่งอย่างสั่นกลัวอยู่ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ จึงทบทวนเรื่องราวทั้งหมด
หลี่ฉงจื่อเลือกทางผิด จะเดินกลับก็ไม่เหลือหนทาง
ให้ก้าวแล้ว...
นางมีเพียงป่าเขาเป็นเพื่อนยามเหน็บหนาว ซ่อนตัวอยู่ในป่าลึกแต่พวกเขากลับหานางจนพบ และลงมือกับนางอย่างเลือดเย็น ด้วยการให้พรานป่าข่มขืนแล้วฆ่านางทิ้งในถ้ำลึก โดยมีสามีอย่างหวังฮ่าวบุรุษเสเพลยืนดูการกระทำอย่างวิตถาร ก่อนตายยังบอกเรื่องแสนทุกข์ระทมใจแก่นาง ราวกับกลัวนางจะตาย
ตาหลับว่า…
‘ไม่ต้องห่วงครอบครัวท่านยายเจ้า พวกเขาได้ล่วงหน้าไปรอเจ้าในปรโลกแล้ว!’
ไร้มโนธรรม ระยำ บัดซบ!
เฮือกสุดท้ายก่อนสิ้นลม นางตะโกนสุดเสียง “ต่อให้เป็นผีข้าจะล้างแค้นทุกคน~” เสียงก้องกังวานสะท้านถ้ำพร้อมเสียงฟ้าพิโรธผ่าลงที่หน้าถ้ำจนปฐพีสั่นสะท้าน ดั่งรับรู้ถึงความเจ็บปวดใจของนาง
สวรรค์เมตตาแล้วหลังได้ยินเสียงคร่ำครวญที่แสนทรมาน ให้นางเกิดใหม่อีกครั้งในร่างเดิมก่อนอายุสิบห้า เพื่อให้นาง
ตรึกตรองและวางแผนในใจให้ดี ก่อนกลับเมืองหลวงครั้งนี้…
นางจะทำให้พวกเขาอยู่ไม่สู้ตาย!