ตัวอย่างในเรื่อง
"เรามาทำข้อตกลงกันก่อนเถอะหมอ"
"อือ ว่ามา" ผมกลอกตาไปมาเซ็งๆ นั่งไขว่ห้างกอดอกมองยัยปากจัดตรงหน้าด้วยแววตามาดร้าย อย่าเผลอก็แล้วกัน พ่อจะจับโยนลงเตียงแล้วฉีดยาให้เดินไม่ไหวเลย!
"อยู่บ้านเราคือคู่สามีภรรยาที่ไม่ชอบหน้ากัน อยู่ที่ทำงานเราก็เป็นแค่เพื่อนร่วมงานที่แสนเกลียดขี้หน้ากัน โอเคมั้ย?" ข้อเสนอของยัยนั่นทำให้ผมต้องหรี่ตาลง
"เธอจะบอกว่าจะให้ฉันปิดคนในโรงพยาบาลว่าเธอเป็นเมียของฉัน"
"ใช่แล้ว ฉันยังคงสถานะโสดอยู่" หัวเล็กพยักหน้าขึ้นลง ผมดุนลิ้นกับกระพุ้งแก้มสองสามทีก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วเดินอ้อมโต๊ะทำงานไปหยุดยืนตรงหน้ายัยนั่น ยื่นปลายนิ้วไปเกี่ยวคอเสื้อสีขาวแล้วหลุบตามองรอยจูบเล็กๆ ที่ผมทำเอาไว้เมื่อคืน
"เธอมาทำงานในสภาพอิดโรยแบบนี้ทุกเช้า จะมีใครเชื่อว่าเธอโสดอยู่ อย่างน้อยก็ต้องมีคนสงสัยบ้างแหละว่าผู้ชายที่ทำให้เธอหมดเรี่ยวหมดแรงแทบจะลุกจากเตียงมาทำงานไม่ไหวคนนั้นเป็นใคร" ผมพูดจบก็ยักคิ้วให้ คาดหวังในใจว่าผมจะเห็นสีหน้าเขินอายจากเมียตัวเองบ้าง
แต่ก็ต้องผิดหวัง!
ยัยนั่นปัดนิ้วผมออกแล้วยิ้มหวานชั่วร้ายออกมา เกลียดรอยยิ้มแบบนี้ของยัยนี่ชะมัด ไม่ใช่เพราะรอยยิ้มนี่เหรอเมื่อคืนผมแทบหมดแรงตายและเป็นฝ่ายคลานลงเตียงแทน
"คุณหมอวาคะ ดูเหมือนว่าคุณหมอจะเลอะเลือนไปหน่อยนะ ใครกันแน่ที่เป็นฝ่ายหมดแรง ไม่ใช่คุณหมอหรอกเหรอที่เมื่อเช้าขาสั่นจนขับรถไม่ไหว" คำพูดของยัยนั่นทำให้ผมหน้าเปลี่ยนสี จากฝ่ายรุกกลายเป็นฝ่ายต้อนทันที ผมกัดกรามแน่นถลึงตาใส่แล้วยกนิ้วชี้หน้าแต่นิ้วดันสั่นไม่หายจนต้องหดนิ้วกลับ
"จำเอาไว้เลย!" ผมกระซิบลอดไรฟัน จะว่าไปก็ยังเจ็บคออยู่เลย ฝ่ายที่ดูกระปรี้กระเปร่าเหมือนจะไม่ใช่ผมล่ะมั้งเนี่ย
"จำได้แม่นเชียวล่ะว่าเมื่อคืนหมอร้องอ้อนวอนอะไรบ้าง คุณหมอสนใจน้ำเกลือสักขวดไหมคะ เผื่อจะมีแรงขึ้นมาบ้าง"
Guest
