แผนลวงจีบภรรยา

“โอ๊ยยย...จะหาเงินจากทางไหนได้มั่งวะ สามเดือนแปดหมื่นบ้าบอเงินติดตัวมีไม่ถึงห้าร้อยเลยตอนนี้”  

ลมเหนือนั่งถอนหายใจหมดหนทางกับชีวิต เพราะโพรเจกต์ที่รับผิดชอบโดนปรับที่ผิดสัญญา 

ตอนนี้ชายหนุ่มร่างบางรู้สึกไร้สิ้นหนทาง หากภายในสามวันไม่เอาเงินไปจ่ายค่าปรับก็ต้องถูกดำเนินคดี 

ที่พักพิงสุดท้ายของเขาคือคุกอย่างนั้นเหรอ?? 

ลมเหนือไม่รู้เลยว่าการที่เขานั่งนิ่งๆ ราวกับคนอมทุกข์นั้นได้ไปเตะตากับใครคนหนึ่งเข้า 

เขาคนนั้นจ้องมองเด็กหนุ่มอยู่นานแล้วและเห็นยังนั่งอยู่ที่เดิม ชายหนุ่มเลยเดินตรงเข้าไปหาเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ป้ายรถเมล์ 

และมั่นใจว่าเด็กคนนี้กำลังต้องการเงิน เขาเลยชักชวนให้มาทำงานกับเจ้านายของเขา 

******************************** 

“คือ ผมจะจ้างให้คุณลมเหนือมาเป็นภรรยาปลอมๆ ให้คุณฐานทัพครับ” 

วิโรจน์ขยับแว่นตาให้ตรงกรอบสายตาของตนเองเล็กน้อยและเอ่ยขึ้นอย่างแผ่วเบา 

“ห๋า!!!!!!!!!” ลมเหนืออ้าปากค้างกับคำตอบที่ได้รับ 

จะ...จ้างให้เขาไปเป็นภรรยาเนี่ยนะ? 

******************************** 

“วิโรจน์ นายไปได้คนบ้านป่าเมืองเถื่อนนี้มาจากไหน” 

ฐานทัพดูกล้องวงจรปิดแล้วเขาอยากจะบ้าตาย ภรรยาบ้าบออะไรเป็นลิงเป็นข้างแบบนี้ 

“ถะ-ทำไมเหรอครับบอส” 

“มาดูสิ...” 

ฐานทัพแทบอยากจะจับไอ้เด็กนั่นเหวี่ยงออกไปจากห้องเขาด้วยซ้ำ แล้วดูนอนตีขาอ่านอะไรสักอย่างบนโซฟาเขาอย่างสนุกสนานเห็นแล้วมันน่าจับตีก้นนัก 

“เอ่อ...ตะ-ตอนที่ผมสัมภาษณ์คุณลมเหนือดูเรียบร้อยมากนะครับ” 

“เรียบร้อยของนายคือแบบนี้? ไม่เอา ฉันไม่เอาคนนี้เปลี่ยน” 

“ตะ-แต่คุณลมเหนือทำสัญญาไปแล้วนะครับ เท่ากับว่าเราต้องจ่ายสองล้าน” 

“เซ็นสัญญาแต่ไม่ได้เริ่มงาน เพราะฉะนั้นจ่ายค่าเสียเวลาไปห้าหมื่นพอ” 

“มะ-ไม่ทันแล้วครับ คุณลมเหนือเบิกเงินล่วงหน้าไปสองแสนบาทแล้วครับ” 

“อะไรนะวิโรจน์ นี่นาย...” ไอ้เลขาเขานี่มันน่ากระทืบจริงๆ ยังไม่ทันจะเริ่มงานแต่ให้เบิกเงินไปตั้งสองแสนเนี่ยนะ 

“ขอโทษครับบอส ก็บอสบอกบอสรีบนี่ครับ...” 

ความผิดเขาที่ไหนดีแค่ไหนแล้วที่คุณลมเหนือเบิกไปสองแสน หากเป็นคนอื่นน่าจะเบิกมากกว่านี้ด้วยซ้ำ 

“เฮ้อ...สองแสนก็สองแสน ฉันไม่เอาคนนี้” 

ฐานทัพระงับความโกรธทันทีที่ได้ยินเลขาคู่ใจของตนเองบอก วิโรจน์ทำงานกับเขามาเกือบห้าปีและเป็นเลขาที่ดีที่สุดแล้ว หากจะทำงานพลาดบ้างก็ไม่เป็นไรหรอก 

“นะ-แน่ใจนะครับบอส หาอีกทีคราวนี้น่าจะนานเลยนะครับ” วิโรจน์เตือนสติเจ้านายตนเองอีกครั้ง 

“วิโรจน์ฉันไม่เอาก็คือไม่เอา ชัดนะ!!” 

ฐานทัพปรายสายตาให้อีกฝ่ายอย่างขุ่นเคือง จะให้เขายอมรับภรรยาที่ทำตัวเป็นม้าดีดกะโหลกได้ยังไง ต่อให้เป็นภรรยาปลอมๆ มันก็ต้องแนบเนียนกว่านี้ 

“ครับ...” 

“เดี๋ยว...ถ้าไอ้ลิงนั่นออกจากห้องฉันไปแล้ว ให้คนมาเปลี่ยนเตียงหลังใหม่กับโซฟายกชุดด้วย” 

“รับทราบครับ...” 

ยังไม่ทันที่วิโรจน์จะขยับหน้าจอโน้ตบุ๊กคืนเจ้านาย เขาก็ต้องตาโตอ้าปากค้างเสียงที่กำลังจะเปล่งออกมานั้นขาดๆ หายๆ รู้ได้ทันทีว่าความซวยมาเยือนแล้ว 

“บะ-บะ-บะบอสครับ ขะ-ขะ-คือ เอ่อ...” 

“อะไรของนายวิโรจน์” 

ฐานทัพกำลังนั่งเคลียร์งานที่ค้างไว้ เพราะเมื่อคืนเขาเมาแทบจะทรงตัวไม่อยู่เพราะปาร์ตี้กับเพื่อนหนักไปหน่อย เขาเพิ่งกลับมาทำงานช่วงบ่ายๆ นี่เอง 

“มะ-แม่ บะ-บอส กะ-กับ คะ-คุณหญิงท่านครับ” วิโรจน์พยายามพูดออกมาให้เป็นคำได้มากที่สุด พร้อมกับชี้นิ้วไปที่หน้าจอโน้ตบุ๊ก 

“อะไรนะ???” 

ฐานทัพตะลึงงันรีบคว้าโน้ตบุ๊กกลับมามองด้วยตาตัวเอง เขาถึงกับตกใจทำไมแม่เขากับย่าเขาไปปรากฏตัวที่คอนโดเขาได้ ในเมื่อเขาบอกไปแล้วว่าจะพาสะใภ้ไปให้รู้จักสิ้นเดือนนี้ 

“ทำบื้ออะไรวิโรจน์ไปคอนโดฉัน” 

เขาลืมไปได้ยังนะว่าแม่สามารถสแกนเข้าออกห้องเขาได้ เพราะคอยให้คนมาทำความสะอาดและซื้อของเข้าห้องเขาเสมอ