บนความแตกต่างระหว่างโลกมนุษย์และสวรรค์ มีความเชื่อหนึ่งที่ยึดถือกันมายาวนาน การบูชายัญสังเวยเทพเจ้า หนึ่งชีวิตแลกความผาสุกของหลายร้อยพันคน
หนึ่งชีวิตที่ฟ้าลิขิตและถูกเรียกว่าผู้มีบุญ
หรือหนึ่งชีวิตนั้น
เป็นแค่คนไร้ค่าที่ถูกเลือกให้ไปตายเซ่นไหว้เรื่องเพ้อเจ้อที่ไม่มีใครเคยพบเห็นหรือสัมผัส
"เมื่อไหร่ท่านจะประทานพรให้ชาวบ้านสักที! เสกสิ ร่ายคาถาอะไรก็ได้ขอแค่ฝนตกสักคืนก็ยังดี"
"มีอำนาจอะไรมาสั่ง?"
"แล้วมันไม่ใช่หน้าที่ท่านหรือไง ชีวิตข้าก็ยกให้แล้วยังไม่พอใจอีกเหรอ!?"
"จะอ้อนวอนก็ใช้คำพูดให้มันดีกว่านี้หน่อย"
"ท่านต้องการอะไรว่ามา"
"มาทางไหนกลับไปทางนั้น ไม่ต้องมาเหยียบบนสวรรค์อีก"
"ไอ้..."
แนะนำและคำเตือน
นิยายเรื่องนี้ไม่มีกฎตายตัวเพราะถูกปรุงแต่งจากจินตนาการของผู้เขียนเพียงเท่านั้น เป็นไปตามสถานการณ์รวมถึงสัญชาตญาณของตัวละคร โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน หากมีคำเตือนเพิ่มเติมจะติดคำเตือนไว้ในบทนั้น ๆ ก่อนเข้าสู่เนื้อหา
มีการบีบบังคับทางจิตใจให้จำยอมต่อชะตา
ตัวละครมีบาดแผลทางใจจากการสูญเสีย/พลัดพรากบุคคลอันเป็นที่รัก
กราบขอบพระคุณที่เข้าใจและติดตามค่ะ ฝากกดหัวใจ กดเข้าชั้น คอมเมนต์หรือเล่น #จับเทพเจ้ามาบูชายัญ ด้วยนะคะ น้องจะได้เป็นที่รู้จักเยอะ ๆ
อ่านให้สนุกนะคะ
Guest
