ฉันไม่ใช่เจ้าหญิงนางร้ายสักหน่อย!

“เจ้าสบายใจได้ เรื่องแบบนี้ข้าถนัดที่สุด ข้าจะพยายามนุ่มนวลกับเจ้านะ” 

น้ำเสียงโทนลึกของผู้หญิงที่แหบพร่าไม่ได้นุ่มหวานหูเหมือนกับนกขมิ้นดังขึ้นมา 

“ผ่อนคลายตามสบายอย่างเกร็ง” 

หญิงสาววัยยี่สิบบรรลุนิติภาวะของเจ้าหญิงลำดับที่หนึ่งแห่งจักรวรรดิอาธีเซียผู้เป็นเจ้าของเสียงกำลังขึ้นคร่อมอยู่บนร่างกายของชายหนุ่มคนหนึ่งผู้มีเรือนผมสีเงินสะอาดตาพร่างพราว เธอโน้มใบหน้าไปหาชายหนุ่มคนนั้นพร้อมกับรอยยิ้มที่แสยะร้ายเห็นเขี้ยวเล็กๆ 

ชายคนนั้นขมวดคิ้วหนักมองผู้หญิงตรงหน้าด้วยความรังเกียจ ลมหายใจร้อนผ่าวของเขาพ่นออกมาอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าหล่อเหลาของเขาแดงก่ำมีเหงื่อเม็ดผุดออกมาอย่างหนัก 

“จ...เจ้าจะทำอะไร?” 

เขามองเธอพร้อมกับกัดริมฝีปากล่างอย่างแน่นเมื่อเห็นว่าเธอกำลังเอาผ้าสีดำขึ้นมาปิดบังใบหน้าของเขา 

ภาพสุดท้ายที่เขาได้เห็นก็คือเธอกำลังค่อยโน้มตัวเข้ามาใกล้เขาจนเห็นหน้าอกหน้าใจขนาดใหญ่ขาวเป็นยองใยที่เธอเป็นคนตั้งใจจะเปิดโชว์มัน 

‘นังผู้หญิงชั้นต่ำ! หากว่าข้าไม่ตกเป็นเชลยละก็ข้าจะฆ่าเจ้าให้ตายทั้งเป็นเลย!’ 

ตอนนี้เขาไม่สามารถมองอะไรได้อีกต่อไปแล้ว จึงเบือนหน้าไปทางอื่นทันทีเพราะไม่อยากจะได้กลิ่นของน้ำหอมที่ปลุกเร้าอารมณ์ซึ่งมันเข้ากับภาพลักษณ์ของเธอ เพราะแม้ว่าเธอจะเป็นผู้หญิงที่โหดร้ายจนชื่อเสียงแพร่กระจายไปทั่ว แต่ความงามของเธอมันก็อันตรายมากเช่นกัน 

เจ้าหญิงเอริก้า เอเวอลิน่า อาธีเซีย เจ้าหญิงลำดับที่หนึ่งซึ่งเป็นลูกสาวที่จักรพรรดิและจักรพรรดินีทรงหวงแหนมากที่สุด ความโหดร้ายของเธอเป็นที่ลือไปทั่วว่าเธอสามารถนั่งมองคนที่ถูกแล่เนื้อออกไปได้อย่างหน้าตาเฉยและแถมยังหัวเราะอย่างอารมณ์ดีคนนี้กลับมากพอๆ กับความงดงามของเธอ เรือนผมสีดำขลับตรงยาวสลวย พร้อมใบหน้าที่เรียวเล็กเป็นรูปไข่ คิ้วโก่งเหมือนกับคันศรเข้ารับกับจมูกโด่งรั้น และดวงตากลมโตห้อมล้อมไปด้วยขนตาที่งอนยาว นัยน์ตาสีทองอำพันราวกับสัตว์ร้าย และริมฝีปากที่ตกแต่งด้วยสีที่แดงโดดเด่นที่สุด 

เอนโซ่มองไม่เห็นอีกต่อไปหลังจากนั้น เขาได้แต่กัดฟันและเบือนหน้าไปทางอื่น ในขณะที่เขาสัมผัสได้ถึงมือของอีกฝ่ายที่ถอดเสื้อเชิ้ตของเขาออก มือของเธอค่อยๆ เลื่อนไปที่แผงอกของเขา หน้าท้องของเขาช้าๆ 

ร่างกายของเขาร้อนมากขึ้นเรื่อยๆพร้อมกับส่งเสียงครางออกมาเบาๆ แต่หากมันไม่ได้เกิดจากราคะตัณหาใดๆ แต่เป็นเพราะเหตุการณ์เมื่อครู่