น้ายามกระบองใหญ่ [อ่านฟรี]

“ขจร” อายุสามสิบแปดปีรูปร่างบึกบึน เขาเป็นหัวหน้ายามกะดึก เข้างานสี่ทุ่มถึงหกโมงเช้า หมู่บ้านที่ดูแลเป็นบ้านคนมีอันจะกิน บางหลังราคาเป็นสิบๆ ล้าน มันหรูหราเสียจนคนหาเช้ากินค่ำแบบขจรไม่กล้าฝันถึง 

           ชายหนุ่มเริ่มงานจากตำแหน่งเล็กๆ แล้วไต่เต้าขึ้นมาจนได้เป็นหัวหน้าด้วยความสามารถล้วนๆ แต่ก็ใช้เวลาหลายปีเพราะไม่มีใครช่วยหนุนหลัง ในวัยเกือบสี่สิบขจรไม่ใช่ตาแก่พุงพลุ้ยแต่เป็นผู้ชายล่ำสัน ผิวพรรณแม้จะหยาบกร้านไหม้แดดแต่มันก็ไม่เลวร้ายนัก 

           ขจรไม่ได้คิดไปเองเพราะสาวน้อยสาวใหญ่ในหมู่บ้านมักจะยิ้มหวานให้เสมอโดยเฉพาะคุณทับทิม นักศึกษาคนสวยที่ซื้อขนมมาฝากเป็นประจำ