#ปัฐพีเล่นไฟ
ไฟ อัคคี: ต่อให้มึงตายตรงหน้ากูก็ไม่รู้สึกอะไร แค่แฟนเก่ามึงไม่ได้สำคัญขนาดนั้น คิดจะมาเล่นไฟ อัคคี อย่างกู มึงคิดดีแล้ว?
เมื่อความรักนำพาอดีตที่เจ็บปวดวนมาให้สัมผัสอีกครั้ง ไฟแค้นจึงถูกกระตุ้นให้ลุกโชนขึ้นมาอย่างไม่ต้องสงสัย ผลักดันให้เขายอมพาตัวเองกลับเข้ามาในชีวิตของดีตคนรักอีกครั้ง ในฐานะบอดี้การ์ด...ที่พร้อมสังหารเจ้านายได้ทุกเมื่อ
“มึงคงอยากฆ่ากูมากสินะ”
“ก็รู้นี่ แล้วทำไมถึงยังพาตัวเองมารนหาความตายอยู่เรื่อย”
ปัฐพีอดจะเอ่ยปากถามไปด้วยความไม่เข้าใจไม่ได้ เมื่อในเวลานี้ผู้เป็นเจ้านายของตนนั้น กำลังถูกปลายกระบอกปืนดำเงาจ่อแนบกับหน้าผากอยู่แล้ว เรียกได้ว่าเพียงขยับมือเพียงนิด อีกฝ่ายได้หมดโอกาสจะหายใจต่อเป็นแน่ แต่นี่อะไร นอกจากจะไม่กลัวแล้วคนกำลังจะดวงถึงฆาตกลับยิ่งยกยิ้มขึ้นมาด้วยความอารมณ์ดีอีกต่างหาก
“ไม่รู้สิ ตื่นเต้นดีมั้ง”
ไม่พูดเพียงอย่างเดียว หากแต่อุ้งมือแกร่งของอีกฝ่ายยังเกี่ยวรั้งเอาเอวของคนที่ทำตัวเป็นมัจจุราชเอาไว้แน่น แล้วออกแรงรั้งคนตรงหน้าเข้ามาหาตัวอย่างไว และด้วยแรงรวมถึงจังหวะที่ไม่ทันตั้งตัวนั้น มันก็ทำให้คนที่เป็นต่ออยู่เมื่อครู่เสียหลักลงมานั่งทัยตักอีกฝ่ายแทนเสียอย่างนั้น
“นี่! คิดจะทำบ้าอะไรของคุณ”
“ทำเป็นตกใจไปได้ ก็แค่อยากรื้อฝื้นความทรงจำ”
น้ำเสียงช่วงปลายประโยคฟังดูแหบพร่าอย่างเห็นได้ชัด ทั้งเจ้าตัวยังจงใจก้มกระซิบมาจนชิดใบหูกันแบบนี้ มันจึงช่วยไม่ได้เลยที่คนเคยสัมผัสอย่างปัฐพีจะออกอาการหวั่นไหวขึ้นมาแบบนี้
ไม่ได้สิดิน! แกจะมาหวั่นไหวแบนี้ไม่ได้ เขาฆ่าพ่อแม่แก อย่าลืม!
“อยากไปเป็นผัวคนอื่น อย่าลืมว่าผัวมึงก็ยืนอยู่ตรงนี้เหมือนกัน”
ดิน ปัฐพี: ถ้าวันนี้กูเอาเลือดมึงมาล้างตีนกูไม่ได้อย่ามาเรียกกู ดิน ปัฐพี
Guest
