ภรรยาเปลี่ยนมือ
“รู้สึกเดี๋ยวนี้เธอจะชอบเข้าห้องผู้ชายจังนะ”
“คุณฟิลด์คะ ม่อนไม่ได้อยากมาทะเลาะกับคุณเลย ม่อนแค่ขอให้ม่อนได้พูด” คนฟังยืนมือกอดอกแล้วมองหน้า
“เรื่องวันนี้ม่อนไม่ได้เป็นไปอย่างที่คุณแฟกล่าวหา ม่อนไม่ได้เลวขนาดนั้น”
“แล้วทำไมเธอไม่อธิบายให้คุณพ่อฟัง มาอธิบายให้ฉันฟังแล้วมันจะมีอะไรดีขึ้นไม่ทราบ สามีของเธอชื่อคุณนิรุจไม่ใช่ฉัน เธอเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า”
ดวงตาเศร้าที่มองเขาอยู่ๆ น้ำตาก็ไหลออกมาอาบแก้ม ทั้งเสียใจและน้อยใจ ในขณะที่ชนวีร์ทำได้แค่เพียงยืนกอดอกแล้วมองเท่านั้น มือหนาเสยผมตัวเองขึ้นแล้วพ่นลมหายใจ ก่อนจะปรายตามองไปที่ประตูห้องนอน หวังว่าเธอจะเข้าใจแล้วออกไปจากห้องเขาก่อนที่จะเสียใจไปมากกว่านี้
“ทำไมคุณฟิลด์ต้องเกลียดม่อน เพราะอะไรคะ... เพราะม่อนถูกแม่เอามาขายให้พ่อของคุณ หรือเพราะม่อนจนไม่มีอะไรเทียบกับคนอย่างคุณได้ คุณถึงได้... ถึงได้..."
หญิงสาวปล่อยโฮยกฝ่ามือขึ้นปิดใบหน้า มันสุดจะทนแล้ว มันเหนื่อยเหลือเกิน เธอเจ็บปวดเจียนตายเขาจะรู้ไหม แค่สายตาที่ไม่สนใจของเขา ก็สามารถฉีกก้อนเลือดที่หน้าอกข้างซ้ายให้ขาดคามือได้ ชนวีร์ปล่อยให้เธอยืนร้องไห้อยู่อย่างนั้น จนชลฉัตรดีขึ้นยกมือขึ้นปาดน้ำตาดวงตาแดงก่ำ