ร่างสูงเดินเข้าไปที่เตียงช้าๆ อย่างไม่เร่งรีบ ก่อนที่เขาจะถอดเสื้อสูทราคาแพงออก เหลือเพียงกางเกงแสลค และเสื้อเชิ๊ตสีขาวเท่านั้น เขาปิดไฟในห้องเรียบร้อยแล้ว เหลือเพียงไฟสลัวที่มุมห้องเท่านั้น ซึ่งแสงไฟอันน้อยนิดในห้องก็พอให้เขามองเห็นร่างที่ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มเพียงลางๆ
เขาจัดการกับเสื้อเชิ๊ตสีขาวเป็นชิ้นต่อมา ก่อนที่กางเกงแสลคและชั้นในชายราคาแพงจะตามออกไปเป็นอย่างสุดท้าย ดังนั้นตอนนี้ร่างสูงของเขาจึงไร้ซึ่งปราการใดขวางกั้น แต่เขาก็ต้องมาตกใจกับกลิ่นหญิงสาวที่เขาจ้างมา เพราะทั้งตัวของเธอมีแต่กลิ่นแอลกอฮอล์ หรือว่าเธอกินเหล้าย้อมใจก่อนที่จะทำงานแบบนี้ ถึงแม้ว่าเขาไม่ชอบมีสัมพันธ์กับผู้หญิงขี้เมาเท่าไหร่ แต่ตอนนี้เจ้าลูกชายของเขากลับตื่นเสียแล้ว ถ้ามันไม่ได้ออกศึกมันคงไม่สงบลงง่ายๆ แล้วที่สำคัญเขาคงไม่ได้เจอผู้หญิงคนนี้อีก เพราะฉะนั้น รีบทำ รีบเสร็จ แล้วก็ปล่อยเธอกลับไป
ส่วนร่างบางที่ยังคงหลับใหลอยู่ในตอนนี้ ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าตนเองกำลังโดนคุกคามจากร่างสูง ซึ่งความต้องการกำลังพุ่งไปสุดแล้ว และไม่สามารถหยุดมันไว้ได้ มือหนาของเขาควานเข้าไปใต้ผ้าห่มอุ่น ก่อนจะโยนมันออกไปจากบริเวณนั้น
เมื่อเห็นร่างงามที่มีสัดส่วนอวบอัดอยู่ใต้ชุดเดรสสีแดงเพลิง ร่างสูงก็จัดการถอดมันออกด้วยความยากลำบาก ในขณะที่คนที่หลับใหลอยู่เริ่มรำคาญกับมือแกร่งที่กำลังพยายามถอดชุดเดรสของเธออยู่
“ครายมาวุ่นวายกับฉันเนี่ย” หญิงสาวโวยวายด้วยความไม่พอใจ
“ก็ลูกค้าของเธอไง รับเงินไปแล้ว อย่ามาทำท่าทางแบบนี้” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาด้วยท่าทางไม่ค่อยพอใจเท่าใดนัก