"นี้ซีโร่ย์ นายทำแบบนี้ทำไม ทั้งที่ผ่านมาฉันรักนายแต่นายกลับทำกับฉันแบบนี้นะเหรอ" หญิงสาวร่างบางร้องให้ให้กับชายคนรัก
"รักเหรอ แล้วออกไปไหนมาไหมกับมันเวลาที่ฉันไม่อยู่ คงเสร็จมันแล้วละสิ" ร่างสูงว่าแล้วมองร่างบางที่นั่งร้องไห้อยู่บนเตียงทั้งที่เขาก็เจ็บไม่ต่างจากเธอเลยที่ถูกคนรักหักหลังแบบนี้ ทั้งที่เขารักเธอมา
"แต่ไซมอลเขาเป็นเพื่อนนายนะ"
"เพื่อนที่จ้องจะตีท้ายครัวเพื่อนนะสิ" เขาตะโกนใส่ร่างบาง
"แต่ฉันรักนายนะ นายไม่เคยเชื่อใจฉันเลย ทั้งที่ฉันเชื่อใจนายตลอดไม่เคยถามไม่เคยตามวีนเพราะรู้ว่านายไม่ชอบ ที่นายทำอะไรลับหลังฉันอย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะซี" ร่างบางมองหน้าเขาอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน พอกันทีกับความรักที่ทนเจ็บแค่ฝ่ายเดียวแบบนี้
"ฉันทำอะไร ฉันทำอะไรว่ามาสิ" เขายังคงขึ้นเสียง
"ทุกครั้งที่ปลายฟ้ามีปัญหานายจะไปอยู่ข้างเธอเสมอ ปลายฟ้ามาก่อนเสมอ ไม่ว่าอะไรเธอก็จะถูเสมอ นายไม่เคยถามฉันสักคำว่าฉันทำอย่างที่เธอว่าไหม ทุกครั้งที่ฉันขอให้อยู่ นายจะไปหาเธอเสมอ กี่ครั้งที่เป็นแบบนี้กี่ครั้งที่เรื่องมันลงเอยโดยที่ฉันต้องอยู่คนเดียวแล้วนายอยู่กับเธอ" ร่างบางบอกทั้งน้ำตา
"ฉัน...." เขาผึ้งเขาใจความรู้สึกของร่างบางก็ในตอนนี้
"ถ้านายคิดว่าฉันเป็นอย่างที่เธอบอกงั้นเราคงไม่มีอะไรต้องคุยกัน" ร่างบางก้าวขาลงจากเตียงอย่างยากลำบากเพราะกิจบนเตียงที่ผ่านมานั้นมันหนักเกินที่ร่างบางจะรับไหม ร่างสูงเขามากอดร่างบางจากด้านหลัง ไม่มีคำพูดใดหลุดออกจากปากทั้งคู่
"ปล่อยเถอะ อย่ายื่อเลย ฉันก็จะปล่อยมือจากนายเหมือนกัน"
"ไม่เบล อย่าไป ฉันขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ " เขาซุกหน้าลงกับซอกคอของหญิงสาวพร้อมกับหยดน้ำตาที่คิดว่าครั้งนี้เขาอาจจะเสียคนรักไปจริงๆก็ได้ ยิ่งคิดน้ำตาเจ้ากรรมก็ยิ่งไหล
"มันสายไปแล้วแหละ ความรู้สึกมันเสียไปแล้วคงยากที่จะเอาคืน ฉันขอหัวใจฉันคืนนะ"
Guest
