สุดมือสอยจึงต้องปล่อย ความหวัง ความฝัน ความพยายามสุดกำลังสุดท้ายผลตอบแทนไม่ใช่หัวใจ ทว่าคือความว่างเปล่า ไม่ว่าทำดีแค่ไหน แต่เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่พายุต้องการใบสมรสไม่ต่างจากโซ่ตรวนที่เขาอยากหลุดพ้น

​สุดมือสอยจึงต้องปล่อย 

ความหวัง ความฝัน ความพยายามสุดกำลัง 

สุดท้ายผลตอบแทนไม่ใช่หัวใจ ทว่าคือความว่างเปล่า 

ไม่ว่าทำดีแค่ไหน แต่เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่พายุต้องการ 

ใบสมรสไม่ต่างจากโซ่ตรวนที่เขาอยากหลุดพ้น 

สี่ปีที่เขาทนอยู่ด้วยกันในฐานะสามีภรรยา 

สี่ปีที่เธอหวังว่าจะแทรกซึมเข้าไปในความรู้สึกชายหนุ่มได้สักนิด 

ทว่ากลับไม่.. 

ชิดใกล้เพียงร่างกาย หัวใจนับวันยิ่งไกลห่าง 

ยิ่งฝืนทน ยิ่งฉุดรั้ง สายตาที่มองกันยิ่งมากด้วยความเกลียดชัง 

“ที่ผ่านมาพี่พายุเคยรักพายบ้างไหมคะ” 

“ไม่เคย” 

คำตอบที่ได้รับไม่ต่างจากที่คิด น้ำตาไหลหยดรดรินลงตรงตำแหน่งหัวใจ ริมฝีปากอวบอิ่มสั่นระริก กระนั้นดาหลายังพยายามฝืนยิ้มจนได้ เธอตัดสินใจเอ่ยในสิ่งที่เคยกลัวที่สุดออกไป “ถ้างั้นเราไปหย่ากันไหมคะ” 

“..ว่าไงนะ” เมื่อครู่พายุคิดว่าตัวเองได้ยินผิดไป 

“พายจะหย่าให้พี่ค่ะ เราไปหย่ากันนะคะ” 

พายุนิ่งไปครู่ใหญ่ก่อนเอ่ยถาม “คิดดีแล้วใช่ไหม” 

“สิ่งที่พี่พายุต้องการที่สุดคืออิสระ ถือว่าพายให้พี่เป็นของขวัญชิ้นสุดท้ายแล้วกันนะคะ” เพราะจากนี้ไป เธอและเขา เราคงไม่มีโอกาสได้พบกันอีก 

  

___ 

  

โทนเรื่อง | หม่น เศร้า 

พ่อพายุ แม่พาย น้องแพนเตอร์  

  

“แมะ” 

  

คำสั้นๆ ที่เด็กคนนั้นเรียกเธอในความฝัน กลิ่นน้ำนมที่ยังติดอยู่ปลายจมูก ทำไมกัน ทำไมในความรู้สึกถึงได้สุขนัก แต่ในขณะเดียวกันก็เจ็บปวดเจียนจะขาดใจ 

“แพนเตอร์” ดาหลาพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไม่ให้เล็ดลอดผ่านริมฝีปากออกไป เธอนั่งฟังพายุคุยกับลูกชายไปเรื่อยๆ เสียงเจื้อยแจ้วที่เจือไว้ด้วยความสดใสทำให้หัวใจที่แห้งผากได้รับการเติมเต็ม “หนูเป็นลูกใคร หรือหนูจะเป็นลูกแม่” 

  

___ 

  

* ไม่มีนอกกาย * 

  

___ 

 ​ 

E Book พร้อมดาวน์โหลด ที่ mebmarket.com  

 

 

ติดตามข่าวสารนิยายเพิ่มเติมได้ที่.. 

Fanpage : Monchan มนต์จันทร์ 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (0)

เรื่องนี้ยังไม่มีรีวิว