คราแรกแค่คิด ‘คุยเล่นๆ’ ทว่าสุดท้ายทุกอย่างก็เลยเถิดจนไปจบที่เตียง เขาจึงปล่อยให้เรื่องราวมันเลยตามเลย หาความสุขกับร่างกายของพราวจันทร์ จนสร้างความผูกพันทางใจให้กับเราสองคน กระนั้นท้ายที่สุดก็จำเป็นต้องยุติทุกอย่างลง เพราะเขามี ‘คู่ชีวิต’ ที่เลือกเอาไว้อยู่แล้ว เมื่อใกล้ถึงวันวิวาห์ เขาจึงหาทางพาตัวเองออกห่างจากพราวจันทร์ ทว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะหักใจจากคนที่เรารู้สึกดีด้วย มันตัดใจยากเสียจนทำให้เขาเกิดความคิดที่ว่าอยากจะเก็บพราวจันทร์เอาไว้ แต่ความดันมาแตกเสียก่อนว่าแท้จริงแล้วเขาหาใช่หนุ่มโสดอย่างที่บอกเธอไว้ไม่
ภาพจำสุดท้ายเกี่ยวกับพราวจันทร์ที่ยังตรึงแน่นอยู่ในความทรงจำคือใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตา และแววตาตัดพ้อต่อว่าของหญิงสาวที่มองมายังเขา ก่อนที่เธอจะหันหลังแล้วเดินจากไป หลังจากนั้นเราทั้งคู่ก็ไม่ได้พบหน้า ไม่ได้รับรู้ความเป็นไปของชีวิตกันและกันอีกเลย
ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าวันนี้ วันที่จดทะเบียนหย่ากับศรารินทร์ วันที่วาดหวังว่าจะได้ใช้ชีวิตโสดอย่างมีความสุขอีกครั้ง เขากลับรู้ว่าผู้หญิงที่เคยมีความสัมพันธ์ด้วยเมื่อหกปีก่อนมีลูกกับเขา
นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!
*****
ไม่ใช่แนวดราม่า (มั้ง ><)
พระเอกค่อนข้างเพลย์บอย ออกแนวเจ้าเล่ห์ + กะล่อนหน่อย
ฝากเอ็นดูหมอพอร์ชด้วยนะฮ้าบบบ ~
ติดตามข่าวสารและพูดคุยกับนักเขียนได้ที่..
Facebook : Mon chan
Fanpage : Monchan มนต์จันทร์