เกริ่นนำเรื่อง
เว่ยชิงชิงหญิงสาวผู้รักการอ่านนิยายเป็นชีวิตจิตใจแต่ทว่าวันหนึ่งเธอกลับได้หนังสือนิยายจีนมาจากร้านขายหนังสือเก่าที่กำลังจะปิดกิจการมาอย่างฟรีๆ แต่ก่อนที่เจ้าของร้านจะให้หนังสือนิยายเล่มนี้กับเธอเขาได้กำชับเธอเอาไว้ว่าหนังสือเล่มนี้จะอ่านเวลาไหนก็ได้แต่ขออย่างเดี๋ยวอย่าอ่านตอนเที่ยงคืน
เธอที่ก็ไม่ได้คิดอะไรจึงรับปากเจ้าของร้านส่งๆ ไปอย่างนั้น
แต่เมื่อเธอได้ลองอ่านนิยายเล่มนี้ก็เกิดติดใจจนยากที่จะถอนตัว อาจเป็นเพราะตัวบทของพระเอกที่ทำให้เธอรู้สึกประทับใจและหลงรัก ไม่เพียงเท่านั้นเธอยังหลงรักในตัวของนางร้ายมากกว่านางเอกซะด้วยซ้ำ เพราะนางร้ายของเรื่องเธอเป็นคนที่น่าสงสารถูกนางเอกแย่งความรักของสามีไปแต่พอจะทวงสามีคืนเธอกลับถูกเกลียดชังมิหนำซ้ำยังต้องโทษจนถูกประหารชีวิตในตอนจบ
“บทสรุปของเรื่องไม่ยุติธรรมกับพระชายาไป๋เฟินเยว่ซักนิดนางเอกต่างหากที่มาแย่งพระเอกจากพระชายาไปทำไมคนผิดจะต้องเป็นพระชายาด้วยคนเขียนนิยายเรื่องนี้บ้าจริงๆ ให้คนที่แย่งสามีคนอื่นเป็นนางเอกซะงั้น ถ้าฉันเป็นพระชายานะนางเอกไม่ได้เฉิดฉายแน่” เธอบ่นพึมพำอย่างหัวเสีย
แม้ว่าจะอ่านจบหลายต่อหลายรอบและหัวเสียซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเธอจึงอยากอ่านนิยายเล่มนี้ซ้ำๆ อยู่อย่างนั้น
จนวันหนึ่งในขณะที่เว่ยชิงชิงกำลังอ่านนิยายเล่มนี้อยู่นั้นด้วยเพราะยังอินกับนิยายอยู่ทำให้เธอไม่อาจจะหยุดอ่านได้จนเวลาล่วงเลยไปถึงกลางดึก
เสียงของนาฬิกาแขวนบนฝาผนังบอกเวลาเที่ยงคืนดังขึ้น
ตึ้ง ตึ้ง ตึ้ง...
เว่ยชิงชิงสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ เธอรีบเงยหน้าขึ้นเพื่อหวังจะหันไปดูเวลาแต่ทว่าภาพที่อยู่ตรงหน้ากับดูแปลกไป
“ทำไม ทำไมห้องของฉัน ทำไมถึงได้เหมือนกับฉากห้องนอนของพระชายาไป๋เฟินเยว่ที่อยู่ในหนังสือกันล่ะ” แววตาที่ดูตกใจเบิกกว้างขึ้นในทันที
ฝากติดตามนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ