สวาทรักสีดำ

Sakulaba

อีโรติก

ตอน

56.7K

เข้าชม

164

ถูกใจ

ความคิดเห็น

เพิ่มลงคลัง

สวาทรักสีดำ

ขอเรียนให้ทราบคะ นิยายเรื่องนี้ เขียนขึ้นจากจินตนาการไม่ว่าจะเป็นชื่อ สถานที่ ก็ล้วนแต่มาจาก จินตนาการของนักเขียนเท่านั้น นะจ้ะ...

ปล รูปเป็นแค่ อิมเมจของตัวละครเท่านั้น จ้ะ.....!

แนะนำตัวละครหลัก

ชื่อพระเอก: ทัศรัน ภัยอัคคีรุน ( รัน ) หัวหน้าแก๊งมังกรดำ อายุ: 19 ปี เรียนอยู่มหาลัยนานาชาติ สายดนตรี

นิสัย: โหด ดิบ เถื่อน เอาแต่ใจและมีความหลงตัวเองสูง เพราะว่าตัวเองนั้นหล่อและรวย จึงไม่จำเป็นต้องแคร์ความรู้สึกของใคร

ฐานะ: เพราะมีพ่อเป็นถึงเจ้าของคาสิโนใหญ่ อันดับต้นของเอเชียที่เกาะฮ่องกง และมีธุรกิจต่างๆอีกมากมายทั้งถูกกฎหมายและผิดกฎหมาย

ชื่อนางเอก: พิ้งชมพู ดอกไม้งาม ( พิ้ง ) อายุ19 ปี เรียนอยู่มหาลัยนานาชาติ สายบัญชี

นิสัย: เป็นคนขี้อาย เรียบร้อย อ่อนแอไม่สู้คน ชอบที่จะอยู่คนเดียวไม่สุงสิงกับใคร มักจะหวาดกลัวและระแวงผู้ชายทุกคนที่เข้าใกล้ตนเอง

ฐานะ: เพราะอาศัยอยู่กับป้า ที่เปีดร้านอาหารเล็กๆแห่งหนึ่ง จริงไม่ได้ร่ำรวยอะไรมากนัก แต่ก็ไม่ได้ถึงกับขาดแคลนเงินทองสักเท่าไหร่

บทนำ

"อย่านะ...ปล่อยนะ....แม่ช่วยพิ้งด้วย ฮือออออ" เสียงร้องไห้ของสาวน้อยพิ้งชมพู อายุ 15 ปี ขี้ร้องเรียกแม่ให้มาชว่ยด้วยความสงสาร

" จะร้องทำไมวะ หนังเด็กนี้.. ร้องไห้ตาย แม่เธอก็ไม่มีทางที่จะมาหรอกน่า เพราะฉะนั้นเรามาสนุกกันเถอะนะสาวน้อย อืม..." รอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความน่าขยะแขยงของนายศักดา พ่อเลี้ยงของ สาวน้อยพิ้งชมพู

" ไม่น่า...! ฮื้ก..ฮื้ก แม่ช่วยพิ้งด้วย ฮือ.... คนเลวฉันเกลียดแก ฮือ..." สายตาของพิ้งชมพูที่มอง นายศักดาด้วยความเคียดแค้นและแสนจะชิงชัง เพราะว่านายศักดา นั้นเป็นสามีใหม่ของนางสอนเดือนผู้แม่ที่เพิ่งจะแต่งงานกันมาแค่ได้ปีกว่า แต่กลับต้องมาข่มขืนเธอ ซึ่งตัวเธอเองก็ไม่คาดคิดมาก่อน ว่านายศักดานั้นจะกล้าทำกับเธอได้ถึงขนาดนี้ รักครั้งนี้ก็เป็นครั้งที่ 3 แล้วที่เขาข่มขืนเธอ

" อะไรกัน จะเกลียดผัวตัวเองหรือไง สาวน้อย ฮื.." พูดเสร็จแล้วนายศักดา ก็ไม่รอช้ารีบจับขาของสาวน้อย แยกออกจากกัน แล้วเอาเจ้ามังกรใหญ่ ของตนเองนั้นเข้าไปในกลีบกุหลาบสีหวานของสาวน้อย ยังไม่ปรานีและรอให้พร้อมก่อน พั้บบบบ พั้บบบบ เสียงเนื้อกระทบกันอย่างแรง จนทำให้ได้ยินเสียงกึกก้องไปทั่วห้อง และด้วยความที่ สาวน้อยพิ้งชมพูนั้นยังใหม่กับเกมกามนี้ บวกกับความคับแน่นในช่องกลีบกุหลาบ จริงทำให้นายศักดิ์ดานั้นรู้สึกเสียวซ่านและมีความสุข พร้อมกับเนื้อนวนอันแสนนุ่มนิ่มของสาวน้อย และทรวงอกอวบที่ขาวอมชมพูทียังไม่ทันใหญ่เต็มที่

"โอ้ยยย เจ็บ ฮื้ก..ฮื้อ.. ปล่อยนะ เจ็บบบ" พิ้งชมพูร้องด้วยความเจ็บปวด และขยะแขยงผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าของตัวเองเป็นอย่างมาก เธอเกลียดผู้ชายคนนี้ เกลียดแล้วอยากจะฆ่าให้ตาย แต่ทั้งที่เป็นแบบนั้นเธอก็ไม่กล้าที่จะทำอะไรเขา เพราะความอ่อนแอ และใจไม่กล้าพอ เพราะว่าแม่ของเธอนั้น รักผู้ชายสารเลวคนนี้มาก ดังนั้นดีจริงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่สาวน้อยไม่กล้าที่จะบอกแม่ของตัวเอง

"อ่า....อ้ะ....อ่า.... เธอนี่มันสุดยอดจริงๆเลยนะนี่ขนาดยังโตไม่เต็มที่เลยนะเนี่ย ยังทำให้ฉันถึงจุดสุดยอดได้เลย" น้ำเสียงของนายศักดาที่พูดขึ้น พ้อมกับเสียงเปิดประตูห้อง

"กิ้ดดดดดดด นี่มันอะไรกัน" เสียงกรี๊ดของนางสอนเดือนดังไปทั่วบ้าน จริงทำให้นายศักดิ์ดาและ พิ้งชมพูนั้นตกใจพร้อมกัน นายศักดาที่ตั้งสติได้ก่อน จริงเอาเสื้อผ้าที่อยู่พื้นเตียงนั้นมาลีบใสอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเดินไปหานางสอนเดือน

"ที่รัก..ผมไม่เกี่ยวนะที่รักคือ หนูพิ้ง มาอยู่กับผมเอง" นายศักดาพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อนและทำหน้าให้ดูเหมือนว่าสำนึกผิดแบบสุดๆ

" จริงเหรอคุณศักดิ์ ยัยพี่เนี่ยนะ จะยั่วอยู่กับคุณ" นางสอนเดือนทำสีหน้าเหมือนไม่อยากจะเชื่อนายศักดาสามีของตนเอง

"จริงๆนะ ที่รัก ผมจะได้โกหกคุณได้ยังไง ผมสารภาพผิดตามตรงผมทำแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นปีแล้ว เพราะทนการยั่วยุของหนูพิ้งไม่ไหว ผมขอโทษจริงๆนะที่รักผมรักคุณนะ" นายศักดาพูดพร้อมกับจับมือนางสอนเดือน ผู้เป็นภรรยาอย่างอ่อนโยน พร้อมกับทำหน้าเศ้า

"ยัยพิ้ง แม่ไม้เคียคิดเลยนะ ว่าแกจะเป็น ผู้หญิงใจแตกแบบนี้" นางสอนเดือนมองหน้าพิ้งชมพู ลูกสาวของตัวเองด้วยความเดือดดาล เพราะเธอนั้นรักสามีของเธอมากจึงทำให้ เธอไม่คิดจะถามลูกสาวของตนเองเลย ว่าความจริงนั้นเป็นเช่นใด เธอเลือกที่จะเชื่อสามีใหม่ของเธอ

"ฮื้ก...ฮือ.. แม่ค่ะ หนูไม้ได้ทำอย่างที่ผู้ชายสาระเลวนั่นพูดนะคะ ฮืออออ" พิ้งชมพูที่พูดด้วยความเสียใจและน้อยใจ ที่นางสอนเดือนผู้เป็นแม่เลือกที่จะเชื่อสามีใหม่กว่า "แม่ค่ะ..หนูถูกสามีใหม่ของแม่ข่มขืนหนูจริงๆนะคะ ฮือ...ฮื้ก.. แม่ต้องเชื่อหนูสิ" พิ้งชมพูที่ยังอยู่ในสภาพเปลือยอยู่ แต่ก็ยังดีที่มีผ้าห่มนั้นปกปิดเอาไว้ พร้อมกับ ร้องไห้อย่างหนักเพื่อขอความเห็นใจจากผู้แม่ แต่กลับได้รับสายตาที่แสนเย็นชา และเต็มไปด้วยความเกลียดชัง เมื่อสาวน้อยพิ้งชมพูเห็นเป็นแบบนั้นจริงได้พยายาม ใช้ร่างกายอันบอบช้ำนั่นลุกขึ้นเพื่อไปหาผู้เป็นแม่ "แม่ค่ะ เชื้อพิ้งนะคะ พิ้งไม้ได้ยั่วสามีแม่จริงๆนะจ้ะ ฮื้กกกก" พิ้งชมพูทั้งพูดและร้องไห้พ้อมกลับกอดสอนเดือนผู้เป็นแม่ ด้วยความรักและมีความหวัง ว่าผู้เป็นแม่นั้นจะเชื่อตนเอง

" หนังลูกอกตัญญูไม่เชื่อแกหรอก เสียแรงที่ฉันเลี้ยงแกมาจนเติบโตไม่คิดเลยว่าแกจะเป็นนางงูพิษ"นางสอนเดือน พูดด้วยความเดือดดาล แล้วผักพิ้งชมพูออกจากอ้อมกอดของตนเอง พร้อมกับตบหน้าสาวน้อยด้วยความโมโห ที่บังอาจมาแย่งสามีของเธอ

"แม่...ฮื้อ...ฮื้ก...แม่ต้องเชื้อหนูนะคะ นะแม่น่ะ ฮื้อ..." พิ้งชมพูที่ร้องไห้หนักขึ้นกว่าเดิม พร้อมกับคานเข้าไปกอดขาผู้เป็นแม่ ผู้เป็นแม่นั้นก็รีบสะบัดออกอย่างแรง เหมือนรังเกียจและขยะแขยงไม่อยากจะเข้าใกล้ลูกสาวตัวเอง

" ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าแม่ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปฉันไม่ใช่แม่แก แล้วแกก็ไม่ต้องมาอยู่บ้านของฉันด้วย ฉันจะส่งให้แกไปอยู่กับป้าแก่ที่กรุงเทพ" นางสอนเดือน ต้องการแก้ไขปัญหาทั้งหมด ด้วยการส่งลูกสาวของตนเองให้ไปอยู่กับพี่สาวของสามีเก่าของเธอ ส่วนนายศักดาที่ได้ยินพญาของตนเองพูดแบบนั้นจึงรู้สึกเสียดายร่างน้อยๆของพิ้งชมพูเป็นอย่างมาก แต่ก็พูดอะไรออกมาไม่ได้ เพราะตนเองนั้น ยังไม่อยากจะเลิกกับนางสอนเดือนตอนนี้ ผมว่านางสอนเดือนนั้นเป็นเจ้าของกิจการร้านชำ จริงทำให้เขามีเงินใช้จ่ายได้ตลอดเวลา

"แม่ค่ะ..ฮือ..." พิ้งชมพู ที่ได้แต่ร้องไห้แล้วมองหน้าแม่ตัวเอง ด้วยความเสียใจและน้อยใจ เพราะตั้งแต่พ่อเธอเสีย แม่ที่เคยรักและหวังดีกับเธอ กลับกลายเป็นผู้หญิงอีกคนที่เธอไม่เคยรู้จัก

บทนำจบแล้วนะคะ อิอิอิ