เรื่องสั้นเบาสมอง พล็อตน้ำเน่ายุงชุมเหมือนเดิมค่ะ
ฝากกดหัวใจ เก็บเข้าชั้นและก็คอมเมนต์เป็นกะละมังใจให้ไรต์ด้วยน้าาาา
"อะไรน่ะ"
"เอ่อ ยาค่ะ"
"ยาอะไร"
"วิตามินซีทั่วไป"
คำตอบของเธอไม่มีอะไรน่าสงสัยแต่เพราะหญิงสาวอ้ำๆ อึ้งๆ ตั้งแต่แรกเขาจึงต้องเข้าไปค้นเพื่อไขข้อสงสัย
"คุณ! พ่อเลี้ยง!"
ชายหนุ่มล้วงไปเจอแผงยาที่ไม่คุ้นตา เขาขมวดคิ้วมุ่นก่อนจะกำของกลางเดินกลับห้องตัวเองเพื่อค้นหาชื่อยา
"คืนฉันเถอะค่ะ"
ผืนป่าไถโทรศัพท์ไม่กี่นาทีก็ได้รู้ว่ามันคือยาคุม เขาจึงถอนหายใจก้วยความโล่งอก
"ฉันก็นึกว่าเธอเป็นเนื้องอก เป็นมะเร็งไปนู่น กินยาคุมก็บอกว่ายาคุมสิ"
"ขอโทษค่ะ" เธอก้มหน้างุดอย่างไม่รู้จะแก้ตัวยังไง
"ขึ้นมานอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ตื่นสายอีก"
เธอตื่นสายก็เพราะเขานั่นแหละ
"ขอคืนด้วยค่ะ"
พ่อเลี้ยงหนุ่มนึกหมั่นไส้ที่เธอหวงยาคุมกำเนิดยิ่งกว่าอะไร ความรู้สึกหงุดหงิดเล็กๆ ก็เข้าจู่โจมใจเขาทันที
"เอาไป อย่าให้หลุดล่ะ เพราะถ้าท้องจริงๆ ฉันไม่เอาเด็กไว้แน่"
แก้วกานต์ได้แต่เม้มปากแน่นพร้อมกับพยักหน้ารับเบาๆ
ถ้าเขาเกลียดเด็กที่จะเกิดจากเธอขนาดนี้ เธอก็จะไม่ยอมให้เขาเกิดมาเหมือนกัน
Warning : นิยายเรื่องนี้มีการบรรยายถึงเรื่องที่ไม่เหมาะสม ทั้งเรื่องเซ็กซ์ การใช้ความรุนแรงต่างๆ
*บุคคลในภาพไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับนิยายเรื่องนี้ เป็นเพียงอิมเมจที่นักเขียนนำมาประกอบนิยายเพียงเท่านั้น*
แจ้งอัปนิยาย ไรต์จะอัปเวลา 17:00 ของทุกวัน หลังจากปล่อยอีบุ๊กจะอัปวันเว้นวันนะคะและอัปให้อ่านฟรีจนจบแต่ไม่ได้อัปตอนพิเศษลงเว็บค่า
Guest
