เสือร้ายแห่งไร่ภูพญาอย่าง ‘พงศ์พยัคฆ์ พัฒนามนตรี’ ถึงกับทำอะไรไม่ถูกเมื่อความเมามายจนไร้สติของตนเองทำให้ผลอไปปลุกปล้ำคู่อริตัวฉกาจอย่างคุณหนู ‘รินรดา ทัศนัยวัฒน์’ หรือ ยายม้าดีดกะโหลกที่เคยค่อนขอดเอาไว้เข้าไปอย่างจัง
แม้จะบอกตัวเองว่าไม่ได้พิศวาสเธอแต่อย่างใด ที่ต้องทนวิ่งไล่ตามก็แค่อยากแสดงความรับผิดชอบ แต่แทนที่ยายม้าดีดกะโหลกที่สูญเสียพรหมจารีแสนหวานให้เขาจะซาบซึ้งที่เขาไม่คิดที่จะเจาะไข่แดงเธอฟรีๆ ยายนั่นกลับเอาแต่วิ่งหนีและคอยเตะโด่งเขาออกจากชีวิตเธออยู่ตลอดเวลา แถมยังลดฐานะจากพยัคฆ์ผู้งามสง่าให้เป็นแค่สกังค์น่ารังเกียจ ทำเอาเสือหนุ่มเจ้าเสน่ห์หงุดหงิดไม่ใช่น้อย งานนี้นอกจากพรหมจรรย์ที่ได้มาแล้ว หัวใจซิงๆ ของผู้หญิงจอมพยศก็ต้องเป็นของเขาด้วยเช่นกัน! ปฏิบัติการล่าเหยื่อของเสือหนุ่มจึงเริ่มขึ้นทันที งานนี้จะหนีพ้นก็ให้มันรู้ไป!
“อีตาสกังค์บ้ากาม!”
พงศ์พยัคฆ์มองตามร่างเล็กที่วิ่งปรู๊ดจากไปด้วยดวงตาหมายหมาด คำรามตามหลังไปด้วยความมันเขี้ยว “คิดจะหนีหน้าที่งั้นเหรอยัยม้าพยศ คืนนี้จะให้ดมกลิ่นสกังค์ทั้งคืนเลยคอยดูสิ!”
พูดจบก็วิ่งไล่กวดคนตัวเล็กทันที แล้วมีหรือที่ขาสั้นๆ นั้นจะสู้ขายาวแข็งแกร่งได้ ไม่นานนักม้าพยศก็ถูกเสือร้ายตะปบตัวจนได้ ร่างบอบบางถูกอุ้มจนตัวลอย
“จับม้าพยศได้แล้ว” พงศ์พยัคฆ์เอ่ยพร้อมทั้งหัวเราะร่า
“ปล่อยนะคนหื่น คนบ้ากาม”
“ใครจะปล่อยให้โง่ คืนนี้จะพาไปตามหาไอ้ตัวเล็กทั้งคืนเลย”
“ไม่ไปแล้ว! เหนื่อยแล้ว! เสือจ๋า...คืนนี้งดนะคะ รินเหนื่อยแล้ว” จอมพยศหันมาใช้ไม้อ่อนบ้าง
“โถ...ทูนหัวของเสือ เหนื่อยเหรอครับ” พงศ์พยัคฆ์ถามอย่างแสนห่วง
รินรดารีบพยักหน้ารับ หวังว่าจะให้เขายอมเปลี่ยนใจ
พงศ์พยัคฆ์ยิ้มให้ภรรยา ก่อนจะกระซิบตอบอย่างเห็นอกเห็นใจ “งั้นทูนหัวนอนนิ่งๆ อย่าดิ้นอย่าขัดขืนนะจ๊ะ จะได้ไม่เหนื่อย ที่เหลือเดี๋ยวเสือจัดการเอง”
ทูนหัวอ้าปากค้างเมื่อทั้งไม้อ่อนและไม้แข็งไม่อาจเปลี่ยนใจเสือโหยได้ จึงทำได้เพียงแค่กรีดเสียงใส่เขาด้วยความโมโห “อีตาเสือบ้า! เสือหื่น!”
*****************************************
ฝากเสือหื่นกับม้าพยศด้วยนะคะ รับรองหื่น ฮา น่ารักน่าหยิกแน่นอนค่ะ
หลังจากไปทะเลาะกันในเรื่อง ร้ายรักพิศวาสลวงมาแล้ว วันนี้นายเสือกับหนูรินขึ้นแท่นเป็นพระเอกนางเอกตัวจริงบ้างค่ะ
คอมเมนต์พูดคุยติชมกันได้นะคะ
กดหัวใจหรือเก็บเข้าชั้นไว้ก็จะขอบคุณมากๆ เลยค่ะ
Guest
