“แต่คุณแม่ครับ มูลนิธิที่ผมกำลังจะตั้งขึ้น มันช่วยเด็กได้อีกหลายชีวิตเลยนะครับ” ธีย์เทพรู้สึกเศร้าใจ เขามั่นใจว่ามารดาต้องยับยั้งอย่างเต็มที่แน่นอน แต่เมื่อเห็นอาการของท่านตอนนี้ เขาแทบจะไม่มีหวังได้ทำตามใจปรารถนาเลย
“แล้วไงล่ะ อยากเลี้ยงลูกของคนอื่น มัวแต่ทำงานการกุศล แล้วเมื่อไหร่แม่จะได้อุ้มหลานซักที” ใบหน้าของคุณหญิงวันดียังบ่งบอกชัดถึงความไม่พอใจ นี่เธอต้องรออีกถึงเมื่อไหร่ บุตรชายของเธอจึงจะยอมมีหลานให้เธอ
“มันไม่ใช่อย่างที่คุณแม่คิดนะครับ แค่ผมยังไม่เจอคนที่คิดว่าอยากจะอยู่ด้วยก็แค่นั้น มันไม่เกี่ยวกับเรื่องมูลนิธิที่ผมกำลังจะทำอยู่เลยนะครับ” ธีย์เทพกลุ้มใจเป็นอย่างมากที่มารดาแปลเจตนารมย์ของเขาผิด
“ถ้าอยากทำมากก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนล่ะ” คุณหญิงวันดีผุดไอเดียขึ้นมาทันที บัดนี้แววตาของเธอเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์
“ข้อแลกเปลี่ยนอะไรครับ” ธีย์เทพขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“มีหลานให้แม่ แล้วแม่จะให้แกตั้งมูลนิธิตามที่แกต้องการ” คุณหญิงวันดียิ้มด้วยความเหนือกว่าอย่างชัดเจน