“นี่เหรอคะ เด็กที่คุณเล่าให้ฟัง” คุณวลัยภรณ์กล่าวด้วยความมีเมตตา หน้าตาน่าเอ็นดูของเด็กหญิงที่ถูกปกปิดไว้ด้วยเสื้อผ้าที่มอซอ ทำให้คุณวลัยภรณ์มองด้วยความเวทนา
“สวัสดีค่ะ” แม้ว่าจะอยู่ในความเศร้าเสียใจ แต่เด็กน้อยก็ไม่ลืมที่จะไหว้คุณวลัยภรณ์ตามที่มารดาสอนมาตลอด
“หวัดดีค่ะ หนูชื่ออะไรคะ” คุณวลัยภรณ์สนใจเด็กหญิงเป็นอย่างมาก ตอนนี้ในใจของท่านมีคำตอบแล้วว่าจะทำอย่างไรกับเด็กผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า
“หนูชื่อตวิษา ชื่อเล่นชื่อตาวค่ะ” เด็กหญิงรีบตอบทันที
“ชื่อเพราะนะเนี่ย ตอนนี้แม่หนูเสียแล้วมาอยู่ที่นี่มาเป็นลูกสาวของฉันอีกคนนะ” คุณวลัยภรณ์เป็นภรรยาที่ใจตรงกับคุณจักรพันธ์เสมอ เธอเอ่ยสิ่งที่ทำให้คุณจักรพันธ์ต้องยกยิ้มด้วยความพึงพอใจ นี่สินะเขาถึงว่าศีลเสมอกันถึงสามารถอยู่ด้วยกันได้
“หนูไม่กล้าหรอกค่ะ” เด็กน้อยตอบกลับด้วยความเกรงใจ คนจนๆ อย่างเธอจะกล้าไปเป็นลูกของเศรษฐีอย่างเศรษฐีใจดีทั้งสองคนนี่ได้ยังไง