“ถ้าเพื่อเด็กบริสุทธิ์ที่กำลังจะเกิดมา พลอยยอมถอยให้ แต่ต่อจากนี้ไปทิวาอย่าโผล่มาให้พลอยเห็นหน้าอีก ขอให้เราเจอกันชาตินี้ชาติสุดท้ายนะ อย่าได้เกิดมาเจอกันอีกเลย” เมื่อนึกถึงเด็กที่กำลังจะเกิดมา พาขวัญก็ยอมถอย แม้ว่ามันจะไม่ยุติธรรมกับเธอ แต่เธอคงไม่มีวันรับผู้ชายที่เคยนอกใจเธอกลับมาในชีวิตของเธออีกครั้งแน่นอน เพราะเมื่อมันมีครั้งแรก มันก็จะมีครั้งต่อไปเรื่อยๆ
“ผมต้องขอโทษพลอยอีกครั้ง แล้วก็ต้องขอบคุณพลอยที่เข้าใจนะ ส่วนเรื่องผู้ใหญ่ ผมจะเป็นคนบอกพวกท่านเอง” ทิวายังรักพาขวัญไม่เปลี่ยน แต่เพราะความโง่ของเขาที่พลาดไปทำยุวดีตั้งครรภ์ เขาเลยต้องรับผิดชอบเธอ ส่วนพาขวัญเขาก็คงต้องยอมปล่อยมือให้เธอไปเจอคนที่ดีกว่าเขา เขาทำได้เพียงอวยพรให้เธอโชคดี เขาทำได้เท่านี้จริงๆ
“สร้างเรื่องเองก็เป็นคนแก้เองแล้วกัน ออกไปจากห้องของพลอย ก่อนที่พลอยจะทนเห็นหน้าทิวาไม่ได้อีกต่อไป” พาขวัญเอ่ยปากไล่ทั้งน้ำตา ความเจ็บครั้งนี้ มันเจ็บที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ แต่ไม่ว่าอย่างไร เธอก็จะไม่มีวันอ้อนวอนให้ทิวากลับมาคบกับเธอ เพราะเธอมีศักดิ์ศรีพอ สิ่งที่เธอทำได้จึงมีเพียงแค่ปล่อยเขาไปตามทางที่เขาเลือกเท่านั้น ส่วนเธอ ก็คงต้องปล่อยให้เวลารักษาแผลใจ แหละเธอก็คงหลบไปที่ไหนสักแห่ง ที่ที่ไม่มีใครรู้สึกเธอ เธอจะได้ลืมผู้ชายเลวๆ คนนี้ไปจากหัวใจสักที
“ไว้พลอยทำใจได้แล้วเรากลับมาเป็นเพื่อนกันนะ” ทิวารู้สึกสงสารอดีตนคนรักเหลือเกิน แต่เขาก็ไม่สามารถทำอะไรให้เธอได้มากกว่านี้
“พลอยคงไม่เสียสติไปเป็นเพื่อนกับแฟนเก่าหรอกนะ ออกไปจากห้องพลอยเดี๋ยวนี้” พาขวัญตะคอกอดีตคนรักด้วยความเจ็บปวด เธอไม่อยากดูน่าสมเพชไปมากกว่านี้
Guest
