วาสิตายอมรับโทษทัณฑ์ทั้งที่ความผิดนั้นเธอไม่ได้เป็นคนก่อเพราะเหตุผลบางอย่าง ติณณภพจึงมองเธอเป็นเด็กสาวกร้านโลกที่ทำทุกอย่างได้แม้กระทั่งยอมนอนกับเขา แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปเด็กสาวกลับค่อย ๆ แทรกซึมเข้าไปอยู่ในหัวใจ จากความโกรธเปลี่ยนบทลงโทษเป็นความรักความหวงแหน จากทัณฑ์ร้ายกลายเป็นทัณฑ์รักอันหอมหวานที่ติณณภพไม่อาจถอดถอนตัว เขาจึงทำทุกอย่างเพื่อผูกมัดวาสิตาไว้ให้อยู่กับเขาตลอดไป
👩❤️👨⬇️
“ทำไมคุณไม่ปล่อยหนูไป ในเมื่อหนูไม่ได้มีความสำคัญอะไรกับคุณเลยซักนิด”
“ใครบอกหนู”
“คุณพูดกรอกหูหนูอยู่บ่อย ๆ และที่เรามีความสัมพันธ์กันเพราะอะไร คุณก็รู้ดีนี่คะฮึก หนูว่าเราหย่ากันเถอะแล้วคุณก็ปล่อยหนูไป”
“ถ้าอยากหย่านักก็ไปฟ้องหย่าเอาก็แล้วกัน ส่วนลูกก็ยกสิทธิ์เลี้ยงดูให้เป็นของฉันคนเดียว.....”